Martin Sommer in de Volkskrant: Europese klimaatpolitiek 'domineeswerk'

De Volkskrant beschikt over een groot leger aan columnisten en commentatoren. Zij vormen het zout in de pap. Ik lees ze dan ook graag.

Eén daarvan is Martin Sommer, die mij vooral de laatste tijd is opgevallen als een auteur die verstandige dingen heeft te melden en opvattingen heeft die je elders niet zo gauw in de Volkskrant kunt vinden.

Onder de titel, 'Afzonderlijke Europese klimaatpolitiek is prachtig maar vooral domineeswerk', schreef Martin Sommer afgelopen zaterdag een opmerkelijke column.

Ik pik er een aantal element uit.

Elektriciteit houdt zich niet aan landsgrenzen, dus wat ligt meer voor de hand dan harmonisatie van netwerken en lasten? Toch ligt het niet zo eenvoudig, ontdekte Martin Sommer. 'De Duitse Engergiewende wijst uit dat bij verkiezingen het nationale hemd toch nader is dan de Europese rok.'

[Na Fukushima keerde Merkel] zich in één klap af van het atoom. Nu staan er in Duitsland onafzienbare wind- en zonneparken, maar wind en zon zijn onbetrouwbare stroombronnen. Daarom moeten de oude gas- en kolencentrales als reserve blijven draaien. Gevolg is een geweldig elektriciteitsoverschot bij geschikt weer en dus instortende prijzen.

Dit legt Karsten Pronk uit, directeur van de aluminiumfabriek Aldel. Pronk zetelt in een spartaanse kamer met uitzicht op regen en de haven van Delfzijl. Die ligt op spuugafstand van de Duitse overkant van de Eems. Aluminium wordt uit aluinaarde gewonnen en vervolgens in grote glimmende plakken gegoten. Het winningsproces heet elektrolyse en daar komt veel elektriciteit bij kijken. Van de productiekosten is 40 procent elektriciteitskosten.

Dat Aldel last heeft van de Duitse Wende is zwak uitgedrukt. Drie maanden geleden was de fabriek vrijwel failliet. De energierekening van de Duitse concurrenten ligt een kwart lager dan die van Karsten Pronk. ...

Een faillissement zou heel slecht nieuws zijn voor depressief Delfzijl. Deze week is er in Den Haag door minister Kamp een noodverband geplakt. De netwerkkosten van de energie-intensieve industrie zijn gelijk getrokken met Duitsland. Dat geeft lucht maar ook verbazing: als er echt iets is dat je Europees zou moeten regelen, is het dit. Elektriciteit houdt zich niet aan landsgrenzen, dus wat ligt meer voor de hand dan harmonisatie van netwerken en lasten?

Intussen zijn de elektriciteitskosten in Duitsland vanwege de bedrijfssubsidies en het dubbele machinepark wel degelijk veel hoger dan in Nederland. Op te brengen niet door de bedrijven, maar door de Duitse consument die per jaar 700 euro meer betaalt dan hier. Op het internet broeit de Stromwut, stroomwoede. En voor de cynici: Sinds de Wende stoot Duitsland méér CO2 uit dan voordien, aangezien schone kerncentrales zijn vervangen door vieze steen- en bruinkool. Goed zijn heeft zijn prijs. ....

We koersen af op de afgrond, zegt VVD-Kamerlid René Leegte, geen vriend van windmolens.

Karsten Pronk heeft het over 'Europa als gidscontinent'. Tot 2020 wil de EU het broeikasgas met 20 procent verminderen ten opzichte van 1990, en tegelijk 20 procent duurzamer produceren. Daarvan trekken we nu de lessen. Wind en zon blijken te kostbaar en leveren te weinig op. Binnenkort moeten de Europese klimaatdoelen voor 2030 vastgesteld worden. Directeuren van energie-intensieve bedrijven houden hun hart vast. De lobby voor nog strengere milieudoelen draait als een windmolen bij 7 beaufort. ...

Buiten Europa dalen de energieprijzen, door het schaliegas waarvan wij niets willen weten, door nieuwe olievondsten en door de toegenomen aanvoer uit Irak en straks Iran. ....

Alleen in Europa stijgen de prijzen in verband met de klimaatambities. Terwijl het maar helemaal de vraag is of de schone voornemens zoden aan de dijk zetten. De EU is verantwoordelijk voor een tiende van de CO2 uitstoot in de wereld, China en de VS elk voor een derde. Zo is afzonderlijke Europese klimaatpolitiek in de eerste plaats domineeswerk.

Tegenwoordig heeft men zijn mond vol van de maakindustrie. Zeker in Delfzijl, dat zonder Aldel verder zal wegzakken. Een gidscontinent is prachtig, maar het helpt niet wanneer grootverbruikers als Aldel de deuren sluiten of verhuizen naar landen waar ze lagere prijzen hebben en minder idealen. Vooral helpt het niet als het klimaat er ook nog eens niets mee opschiet.

Aldus Martin Sommer.

Lees verder hier.

Op internet zijn deze waarschuwingen al héél oud nieuws. Voor de Volkskrant is dit een primeur. Beter laat dan nooit!

Voor Aldel is nu een noodverband gevonden. Maar dat kun je natuurlijk niet voor alle bedrijven doen die in overeenkomstige moeilijkheden verkeren.

Wat zou er zijn gebeurd als geluiden als die van Martin Sommer zo'n tien jaar geleden krachtig zouden hebben geklonken in de reguliere media? We zouden niet aan die klimaatgekkigheid zijn begonnen en zouden ons tientallen miljarden hebben kunnen besparen.

Maar beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. De vraag is alleen of er iemand in Den Haag is die deze signalen opvangt.

Voor mijn eerdere DDS-bijdragen zie hier.