Journalisten zijn leven niet zeker in Schilderswijk

Het was vandaag weer raak op de Hoefkade in de Haagse Schilderswijk. Een aangekondigde demonstratie, georganiseerd door de Facebook-groep Pro Patria, moest van de Hoefkade af omdat een grote groep islamitische tegendemonstranten van ongeveer 100 man (met ISIS-logo's, jihadvlaggen en gezichtsbedekking) hen even verderop stond op te wachten. De groep van Pro Patria werd omgeleid via de Koningstraat.

De tegendemonstranten gingen vervolgens los op zowel de politie als een klein groepje aanwezige journalisten, onder wie ikzelf. Het liep uit de hand op precies dezelfde plek als tijdens de pro-ISIS-demo. Verschillende journalisten werden belaagd: Telegraaf-verslaggever Alexander Bakker en zijn cameraman moesten rennen voor hun leven, de camera van een Novum-journalist werd vernield (zie foto hieronder), en alle nog aanwezige journalisten moesten oppassen voor talloze vliegende bakstenen.

Ja, er werd met bakstenen gegooid door de tegendemonstranten. Niet met kleine kiezelsteentjes, maar met bakstenen (zie foto bovenaan deze post en de foto hieronder). De bakstenen werden gegooid naar de ME'ers die de Hoefkade wilden schoonvegen, maar ook naar de journalisten die vlak achter die ME'ers stonden. Met een baksteen kun je iemand blijvend letsel aanbrengen en zelfs doden, als je maar hard genoeg gooit. En dat is precies wat ze deden. Zes demonstranten zijn vanmiddag opgepakt; er wordt door de politie niet uitgesloten dat er meer arrestaties zullen volgen.

Tegen het einde van de demonstratie raakte ik in gesprek met een van de (later door de politie opgepakte) sprekers van de pro-ISIS-demo van 24 juli. Hij kende mij, omdat ik verslag had gedaan van die demonstratie en hem op de foto had gezet. We hadden een geanimeerd gesprek over de demonstranten en de tegendemonstranten. Op een gegeven werd mij op niet mis te verstane wijze duidelijk gemaakt dat ik als journalist "neutraal" zou moeten blijven, "anders kun je zomaar een keer ergens een blauwe plek oplopen, als bijvoorbeeld hij jou ergens tegenkomt".

Met 'hij' wordt in dit een geval de moslim met gezichtsbedekking bedoeld die mij vandaag ook al herkende ("Jij bent Frank Verhoef") en tegen mij, in het bijzijn van de spreker van vorige keer, zei dat ik een "vuile hond" en "kankerlijer" ben. Er was vanmiddag dus duidelijk - opnieuw - sprake van het intimideren van journalisten. Onacceptabel. Voor iedereen die nu misschien denkt dat ik het voortaan voor gezien houd: nee, natuurlijk niet. Ik laat mij niet intimideren en ik blijf verslag doen van demonstraties in Den Haag en de rest van Nederland. Dat is mijn werk.

Eén ding is vandaag voor mij heel duidelijk geworden: de Schilderswijk is een no-go-area geworden voor journalisten. Journalisten worden door orthodoxe democratiehatende moslims op alle mogelijke manieren gehinderd in het uitoefenen van hun vak. Journalisten worden geïntimideerd, hun apparatuur wordt vernield en ze worden bekogeld met bakstenen terwijl ze hun werk doen. Als ik zeg dat verslaggeving in de Schilderswijk trekjes begint te krijgen van verslaggeving in oorlogsgebied, dan overdrijf ik een beetje, maar het begint er wel op te lijken.

Burgemeester Jozias van Aartsen moet zich de ogen uit zijn kop schamen. Maar wie denkt dat de gebeurtenissen van vandaag hem doen besluiten eindelijk iets te ondernemen tegen het democratiehatende volk in de Schilderswijk, heeft het mis. Het interesseert Van Aartsen bijster weinig wat er gebeurt in zijn stad. Vandaag liet hij het vuile werk opnieuw opknappen door een locoburgemeester. Van Aartsen heeft geen idee wat hij aan moet met de Schilderswijk. Het is tijd voor een nieuwe burgemeester.