Flipperkastbankier

Uiterst pijnlijk natuurlijk, zeker voor iemand die coûte que coûte de hoogste baas wil blijven na een eventuele beursgang van ABNAMRO. De schaterlach van Groenink als antwoord op de vraag of Zalm wel  'een echte bankier' is, was tot ver in The City te horen. Pijnlijk. Maar de waarheid is hard: Groenink heeft hier natuurlijk volkomen gelijk. Zalm is een bestuurder, een politicus en geen bankier of financiële man. Hooguit een goede boekhouder. Een zeer goed betaalde boekhouder, dat wel. Zo wordt onder meer een oud adviseur aangehaald en die zegt over de ABNAMRO baas dat hij maar 'beter niet mee kan gaan naar klanten, want dat doet afbreuk aan de deal'. Tja, dat soort kwalificaties zijn natuurlijk dodelijk.

En dan het DSB debacle. Bij DSB liet Zalm een ongekende puinhoop achter volgens het parlementaire onderzoeksrapport dienaangaande. Een rapport dat overigens opvallend weinig aandacht kreeg in de media. Zorgwekkender is echter, dat dergelijke negatieve oordelen DNB niet noopten tot een verklaring van 'onvermogen'. Sterker nog, De Nederlandsche Bank stemde zonder kanttekeningen in met de (politieke) benoeming van Zalm als hoogste baas bij de staatsbank ABNAMRO. Dergelijke benoemingen doen het vertrouwen van de burger in het financiële systeem natuurlijk geen goed; en dat vertrouwen stond (en staat) toch al onder druk. Uiterst merkwaardig derhalve, dat DNB deze benoeming heeft goedgekeurd, en nog wel tegen het nadrukkelijke advies van de AFM (Autoriteit der Financiële Markten) in.

De rol die de jurist en voormalig staatssecretaris van Justitie, Michiel Scheltema, daarbij gespeeld heeft is tamelijk dubieus. Destijds ging het Kamerdebat over deze kwestie door diens toedoen nog uitsluitend over de vraag of de AFM wel een 'bindend' advies had mogen uitbrengen in plaats van een niet bindend advies. De AFM kon zich ook niet verdedigen, want toenmalig minister van Financiën, Jan Kees -'we krijgen ons geld met rente terug'- De Jager, had de inhoud van het rapport geheim verklaard. Zo marcheert dat onder de Haagse kaasstolp.

Des te merkwaardiger is het, dat toen het rapport later wel naar buiten werd gebracht, het juist DNB was die de volle laag kreeg en de AFM daarentegen werd geprezen voor haar 'adequate' toezicht. Het kan verkeren. Maar toen was 'het probleem' Zalm allang geen factor van betekenis meer. Hoogleraar economie Harrie Verbon zei er destijds dit over, ik citeer:

Einde citaat.

Dat is toch wel heel erg vreemd. Welke toneelstukje heeft prominent D'66-lid Scheltema hier opgevoerd? Behoort deze zelfverklaarde kampioen der integriteit niet aan de tand te worden gevoeld over diens merkwaardige 'draai'? Hoe kun je nu als voorzitter van die onderzoekscommissie eerst zeggen dat de AFM er naast zat en -naar later bleek- in het rapport opschrijven dat ze 'adequaat' toezicht hadden gehouden en juist DNB bekritiseren? Precies wat de AFM eerder had gedaan. Dit zaakje stinkt als een kar vol rotte vis onder de Griekse zon. Typisch gevalletje van een bevriend politicus uit de wind houden. Over integriteit van bestuur gesproken.

En Zalm? Hij greep dus niet in bij DSB, maar werd de beste maatjes met de overige 'brothers-in-crime', getuige de vele foto's waarbij hij breeduit lachend naast bestuursvoorzitter Scheringa figureert. Dat lachen heeft deze VVD'er niet van een vreemde, doch dat terzijde. Zalm greep niet in bij allerhande malversaties door het DSB bestuur, waaronder het oneigenlijk aanwenden van kredieten. Zo werd een krediet voor een overname verhoogd en met dat surplus werd DSB Beheer gefinancierd, die daarmee één van de vele hobbies van Scheringa (voetbalclub AZ) financierde. Meewerken aan dit soort transacties zou voor een integer bestuurder reden moeten zijn om op te stappen. Zoniet voor Zalm, sterker nog, hij werkte er graag aan mee. En deze meneer zit nu riant belastinggeld op zijn rekening bij te schrijven als baas van staatsbank ABNAMRO. Terwijl echte bankiers keihard lachen over de vaktechnische kwaliteiten van deze man. Je zou Groenink nog gaan missen.

In een lang artikel in Follow the Money uit september 2012 wordt tot in detail uit de doeken gedaan waarom Zalm allang weggestuurd had moeten worden om nooit meer in de financiële wereld plaats te nemen. Bij Pauw & Witteman loog Zalm glashard dat onder zijn verantwoordelijkheid flinke veranderingen aan het 'verdienmodel' tot stand waren gekomen. Later bleek uit het curatoren rapport dat dit helemaal niet waar was. Maar het was niet de eerste leugen van de heer Zalm, zoals we zullen zien. En waarschijnlijk ook niet de laatste.

Want wat velen vergeten lijken te zijn, zijn Zalm's leugens als minister van Financiën tegen het parlement in de Tweede Kamer over de conversiekoers van de gulden naar de euro. Volgens Zalm was die 'juist' berekend. Terwijl glashard aangetoond is dat de gulden dertien procent te goedkoop is omgeruild naar de euro met een mega schade voor Nederland tot gevolg. Maar volgens hem mocht over 'dit soort akkefietjes' gewoon gelogen worden. Ook tegen de controlerende volksvertegenwoordiging. Met zo iemand hebben we dus te maken. Inmiddels staat de teller op bijna € 700 miljard en loopt nog door: elk jaar verliest Nederland daardoor ongeveer tien procent van haar BBP. En Zalm maar lachen.

En nu wil deze 'flipperkast-bankier' nog een termijn aanblijven als bestuursvoorzitter van ABNAMRO, zelfs ná een eventuele beursgang. Als het niet zo triest was, zou je er op zijn Zalm's om moeten schateren. We gaan nog terugverlangen naar echte bankiers. En bij voorkeur naar die degelijke, met verstand van zaken en zonder eigenbelang. U weet wel, van die 'saaie' bankiers van vóór de graaicultuur.