- Frits Bosch - De wal keert het schip en dat is nu. Zeg het Vluchtelingenverdrag op!

Wat is er de oorzaak van dat er zoveel tramalant is over immigratie? Dat hangt samen met de verdragen die Nederland heeft ondertekend en met de gedachte dat wij verplicht zijn tot een grenzeloze medemenselijkheid. Ik geef een beknopt overzicht hiervan met een aanbeveling.

Tijdens de laatste verkiezingen is telkens met een grote boog om het immigratievraagstuk heengelopen. Het is een heikel en precair vraagstuk wat te maken heeft met medemenselijkheid. Ieder die aan de orde stelde om de immigratie te beperken werd als xenofoob en radicaal rechts weggezet. Dat gebeurt nog steeds in de mainstream media, maar het lijkt erop dat daar eindelijk een einde aan zal komen. Het water staat Nederland inmiddels aan de lippen. De immigratie stroomt over en onrechtvaardigheid doet zich zowel voor bij de opvang van asielzoekers als bij Nederlandse burgers. Hoe kon het zover komen?

Dan moeten we terug naar kort na de Tweede Wereldoorlog. Om te voorkomen dat een dergelijke gruwelen zich weer zouden voordoen werd besloten om de Verenigde Naties, VN, in 1945 op te richten. De VN zou zich buigen over de mensenrechten. Mensenrechten gelden voor alle mensen ter wereld. Om die rechten te beschermen zijn ze in verschillende verklaringen en verdragen vastgelegd. De verdragen zijn bindend voor ieder land dat het verdrag voor mensenrechten ondertekent. Nederland heeft het verdrag ondertekend. De basis voor de afspraken vormt de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens van 1948 van de VN. In die verklaring zijn de diverse soorten mensenrechten precies omschreven.

In 1951 is een VN Vluchtelingenverdrag opgesteld over de status van vluchtelingen, waarbij een vluchteling iemand is die gegronde vrees heeft voor vervolging in het land van herkomst. 150 landen hebben dat verdrag ondertekend maar diverse landen blijven afzijdig. De landen die afzijdig blijven kunnen veelal vluchtelingen opvangen maar houden dit meestal af vanwege sociaal-culturele redenen. Het wordt door de opvanglanden als onrechtvaardig gezien. Nederland heeft dat verdrag in 1956 ondertekend en zich daarmee verplicht vluchtelingen op te vangen. Ieder land kan dat verdrag opzeggen en in het verdrag en in het protocol staat hoe dat moet.

Zowel het Universele Verklaring van de Rechten van de Mens als het Vluchtelingenverdrag zijn inmiddels zeven decennia oud. De mondiale situatie is inmiddels grondig gewijzigd en de vluchtelingenstroom is disruptief geworden voor landen van aankomst. Voor Nederland geldt dat het absorptievermogen inmiddels meer dan opgebruikt is, althans dat is de mening van velen. De kwestie is dat linkse en christelijke partijen menen dat vluchtelingen toch koste wat kost opgevangen moeten worden. Nederland heeft immers de twee verdragen ondertekend en is daaraan gehouden. De partijen ter rechterzijde menen dat landen in redelijkheid niet gehouden zijn tot het onmogelijke. De Barmhartige Samaritaan bracht het slachtoffer naar de herberg ter verzorging, maar hij nam hem niet mee naar huis voor ‘bed, bad, brood’, dus opvang in de regio. Dat blijkt moeilijk omdat de regio niet meewerkt. De internationale verdragen zijn bindend en dat lijkt dus absurd zonder ‘caveat’. De eerste pijler van de Verlichting is de ratio. Maar de ratio wint niet. De veronderstelde morele verlichting wint tot op heden. ‘Immigratie is van alle tijden’ is daarbij de gevleugelde uitdrukking, maar het is flauwekul. De absurditeit wint totdat de wal het schip keert en dat is nu. De vraag is inmiddels of het schip door de aanvaring met de wal niet dermate gehavend is dat het schip als verloren beschouwd moet worden. Met andere woorden: Nederland was ooit een mooi land, ‘aber das war einmal und kommt nie wieder’. Is het tere vaasje is definitief kapot? Ik heb eerder gesteld dat degenen die voor die verminking hebben gezorgd, verantwoordelijk gesteld dienen te worden.

Nu dreigt de politieke discussie te verzanden over de vraag welke soorten vluchtelingen we moeten opvangen en welke niet conform de verdragen. Het vormt een oeverloze bron van tweespalt. De discussie dient te beginnen met de vraag: zijn we het er over eens dat het absorptievermogen van Nederland meer dan is opgebruikt en dat nu een slot op de deur moet komen. Zijn partijen het daarover eens en zo niet dan gaan we de bevolking raadplegen via nieuwe verkiezingen. Ieder onderzoek toont aan dat de Nederlandse bevolking de toestroom van vluchtelingen al lang wil beëindigen. Nederland heeft nooit enig bevolkingsbeleid gevoerd. Kort na de Tweede Wereldoorlog telde Nederland 9 miljoen inwoners en werd gesteld dat Nederland vol was en burgers moesten emigreren. Nu tellen we het dubbele en geldt ons land als één der meest overbevolkte landen ter wereld en ‘alles’ loopt daardoor vast. Eigen schuld, dikke bult.

Waarom dan nog langer getalmd in het kabinet? Met name linkse en christelijke partijen begrijpen dat de panelen zijn gaan schuiven in de richting van rechtse partijen waardoor allerlei hobby’s van links en christelijk dreigen te gaan verstoffen. Wat moet er gebeuren? Het Vluchtelingenverdrag dient opgezegd te worden en er dient openlijk gezegd te worden dat Nederland geen vluchtelingen meer zal opvangen en dat het beleid daarop gericht wordt. Er dienen weer grenzen te komen met een terugstuurregeling. Er zijn ook landen die niet het verdrag opzeggen maar toch het slot op de deur leggen, zoals Denemarken, nota bene met een linkse regering. Het zou een voorbeeld voor ons zijn. ‘You can do it’!

“Heen en weer, heen en weer

….

De boot is vol!

Ik zeg ‘de boot is vol’!

Toe nou mensen, ik zeg ‘de boot is vol’!

De boot is vol!”

Blup, blup, blup

‘Heen en weer, de veerpont’, Drs P, 1974