Van de Frankfurter Schule zullen slechts weinigen hebben gehoord. Het betreft hier een groep maatschappijkritische Duitse denkers, in het interbellum opgericht. Met Theodor Adorno (zie foto), Max Horkheimer, Walter Benjamin en Herbert Marcuse als klinkende namen. Adorno werd bekend dankzij zijn Dialektik der Aufklärung, een these waarin hij uitlegde (in 1947) dat de Verlichting niet louter vooruitgang betekende. Niet zo’n vreemde gedachte, vlak na de Holocaust en de nazibarbarij. De oude Marcuse werd een held van de studentenrevolte van de jaren zestig met zijn Eendimensionele Mens, een in onleesbaar professorenjargon geschreven werk waarin hij de westerse consumptiecultuur hekelde. Het neomarxisme was een tijdje populair op westerse universiteiten, waar de ‘kritische theorieën’ van de Frankfurters een ideologisch raamwerk boden voor kritiek op het kapitalistische Westen, dat verantwoordelijk werd geacht voor alle kwaden in de wereld, zoals uitbuiting van de werkende klassen, het neokolonialisme (ook wel imperialisme genoemd) en de aanhoudende noden van de Derde Wereld. Marcuse sprak van ‘repressieve tolerantie’, waarbij de vrijheid van de westerse mens als een ‘schijnvrijheid’ werd voorgesteld. Hij had net als alle Frankfurters belangstelling voor Freud, die met zijn nadruk op de neurosen van de individuele mens door geharnaste oud-marxisten als burgerlijk en pessimistisch was afgewezen. Dat paste weer mooi in de seksuele bevrijding van die tijd en de ‘opstand tegen de ouders’, die vooral in Duitsland in de ogen van hun kinderen schuld hadden aan het meelopen met Hitler. Inderdaad, de ‘kritiese theorie’ (let op de anti-autoritaire spelling: je schrijft het zoals je het uitspreekt, een voorloper van het populistische ‘zeggen wat je denkt’) was antifascistisch en stelde alle gezagsverhoudingen ter discussie. De geest van de jaren zestig in een notedop.
Je moet toch wel minstens op de universiteit hebben gezeten, met een meer dan gemiddelde belangstelling voor politiek, filosofie, sociale wetenschappen en geschiedenis, om dat allemaal te kunnen plaatsen. En zelfs dan waren de Frankfurters nogal ontoegankelijk. Maar het gekke is dat de Frankfurter Schule een wederopstanding beleeft, niet met een nieuwe schare aanhangers, maar als een boosaardige stroming die een hele generatie naoorlogse academici heeft geïndoctrineerd waardoor het Westen nu hulpeloos staat in de strijd tegen de oprukkende islam. Zo lezen we ook op de Dagelijkse Standaard comments van gestudeerde reageerders die ‘het cultureel marxisme’ verantwoordelijk houden voor het ‘wegkijken’ van de gevaren van de islam. Er zijn stemmen die beweren dat de neiging van links om de islam in bescherming te nemen en zelfmoordaanslagen goed te praten vanwege de politiek van Amerika en Israël hetzelfde is als het vroegere meeheulen met het communisme. Zoals altijd zit daar een kern van waarheid in, maar ook niet meer. Het kan zijn dat links een zeker begrip heeft voor frustraties die in de moslimwereld leven, maar linkse bekeerlingen tot de islam en – erger – het salafisme zijn er niet. Tot de verbeelding sprekende islamitische heilstaten van het type Cuba, Chili, of Tanzania ontbreken. De islam oefent ook op links in het Westen geen enkele aantrekkingskracht uit. Dat is een heel verschil met het revolutionaire (neo)marxisme tijdens de Koude Oorlog, dat toen inderdaad flinke aanhang had, maar eind jaren zeventig al over het hoogtepunt heen was en met de val van het Sovjetcommunisme nagenoeg gestorven is. Ook voor links is Marx dood. Vandaar dat het ‘postmodern’ geworden is en van ‘het einde der ideologieën’ spreekt. Je zou ook kunnen zeggen dat de neoconservatieven het ideologisch debat hebben gewonnen en nog steeds het voortouw hebben. Daar is links nog steeds niet van hersteld.
Maar ondertussen zijn er in het Westen maatschappijcritici opgestaan die aan links nog steeds een alomtegenwoordige macht toedichten. Daarbij wordt verwezen naar de politieke correctheid in de jaren tachtig en negentig zeer sterk was, vooral onder de ‘elite’, inderdaad meestal nette academici. Die politieke correctheid heeft inderdaad een stempel gedrukt op universiteiten en in de media, al was die lang niet overal even sterk en zeker niet zo expliciet als de critici beweren. Economen bijvoorbeeld hebben nooit zo’n last gehad van al die sentimenten tegen de markt en het kapitalisme. En het strenge marxistische en ongrijpbare postmodernistische jargon van latere jaren wierp vanzelf al een drempel op voor al diegenen voor wie theorieën en ideologieën veel te abstract en geleerd waren. Voor zover de politieke correctheid succesvol was, gold dat alleen wanneer het ‘polcor-denken’ nauw aansloot bij morele voorstellingen die de meeste nette mensen toch al hadden. Die waren vaak ook aan een vaag geseculariseerd christendom ontleend, of een oppervlakkig Veronica-liberalisme dat best wel modern was en openstond voor allerlei soorten wereldmuziek (van reggae en hiphop tot nihilistische rappers). Met neomarxisme of de Frankfurter Schule had dat niet veel te maken. Sterker, als mensen geweten hadden dat het daar van kwam, hadden ze zich waarschijnlijk laten nakijken, want zo’n ‘isme’, daar deden ze niet aan. Dan is het ook nogal dwaas en overspannen om in die Frankfurter Schule zo’n duistere invloed te zien.
Mijns inziens lijken veel hedendaagse maatschappijcritici, vooral die van het intellectuelere soort (die ook meelopers hebben die het allemaal niet zo precies begrijpen, maar wel razend interessant vinden), opmerkelijk veel op de ‘neomarxisten’ die ze zeggen te bestrijden. Ook de islamcritici kennen een buitenproportioneel gewicht aan academische ideeënvorming toe, zijn van mening dat mensen op grote schaal door politiek correcte propaganda worden gehersenspoeld, en denken dit ‘valse bewustzijn’ dat door de media en de (linkse) culturele elites wordt verspreid zelf te doorzien. De islamcritici stellen zich op als ‘de ontmaskeraars’ die de maatschappijkritische denkers van de Frankfurter Schule zelf dachten te zijn. Dat wordt al snel een spiegelgevecht, vol met gedachtenlijnen en (drog)redeneringen die alleen voor ingewijden zijn te volgen. De ‘schijnelite en de valse munters’ is typisch zo’n titel die de ogen lijkt te openen van diegenen die dachten dat er toch al van een elitair complot sprake was om het volk zand in de ogen te strooien en van hun ‘ware belangen’ af te leiden. Ik zeg niet dat het allemaal onzin is, er spreekt vaak een vuur en gevoel van urgentie uit dat bij andere politieke stromingen ver te zoeken is. De identificatie met Israël als frontlijnstaat tegen de oprukkende islam heeft iets idealistisch. Maar aan de Egyptisch joodse historica Bat Ye’or ontleende begrippen als ‘Eurabië’ en ‘dhimmitude’, politieke slogans waarmee de slappe westerse houding tegenover de islam wordt gehekeld, hebben in de Europese en zeker in de brave Nederlandse context al snel hysterische en paranoïde trekken. Daarmee wordt een karikatuur gemaakt van de verzoenende vermogens die ook in de westerse (christelijke) cultuur zitten en die voor het eigen overleven noodzakelijk zijn.
In deze maatschappijkritiek zitten alle ingrediënten voor een politieke ideologie, die de eigen aanhang mobiliseert, van een intellectueel houvast voorziet, en op een vijandbeeld trakteert. Nu niet tegen het Westen, het kapitalisme, rechts, de bourgeoisie, het klootjesvolk, de NAVO en de wapenindustrie, maar tegen links, de islam, de verraderlijke sociaal-democratie, de (laffe) academici, de grachtengordelelites, de bureaucratenmacht van Brussel, het multiculturalisme, het altijd tot ‘appeasement’ en nationale uitverkoop geneigde diplomatendom, de hordes immigranten en de verzorgingsstaat (die alleen voor het eigen volk wordt verdedigd). En natuurlijk de media, die nu als ‘MSM’ worden verketterd. Wat dat betreft is er weinig nieuws onder de zon, want mediakritiek was ook al een hit in de jaren zestig. Kortom, de islamcritici en hun PVV-epigonen hebben nogal wat aan de Frankfurter Schule te danken. Zelf zouden zij zoiets nooit hebben bedacht.
Jan Flier
Islamcritic hebben voldoende aan het lezen van de geschriften van ‘islam geleerden’ die over de Westerse beschaving hun oordeel geven:
“Het
kapitalistisch intellectueel leiderschap is gebaseerd op een compromis tussen
de geestelijkheid en de intelligentsia, na het vele eeuwen durende bloedige
conflict tussen hen beiden. Het compromis is de scheiding van de dien van het
leven, oftewel de impliciete erkenning van de dien tegelijkertijd haar
scheidend van het leven. Het kapitalistisch intellectueel leiderschap is dus
niet gebaseerd op het verstand maar op een compromis. Inderdaad is het idee van
compromis diep geworteld in de kapitalisten die de waarheid (haqq) nabij
aan valsheid (batil) brengen, geloof (iman) nabij aan ongeloof (koefr),
en het licht (noer) nabij aan het donker (dhalam). Dit is ondanks
het feit dat een compromis niet mogelijk is omdat de zaak ofwel haqq is of
batil, ofwel geloof of ongeloof, en ofwel licht of donker. Het compromis waarop
zij hun ideologie en intellectueel leiderschap hebben gebaseerd heeft hen doen
afdwalen van de waarheid, het geloof en het licht. Hun intellectueel
leiderschap is dus niet gebaseerd op het verstand en is daarmee vals.
Het
islamitisch intellectueel leiderschap, echter, is gebaseerd op het verstand
omdat het de moslims verplicht te geloven in Allah (swt), in het profeetschap
van Mohammed (saw) en de Koran op basis van het verstand. Het verplicht de
moslims te geloven in de dingen die het verstand te boven gaan (ghaib),
op voorwaarde dat het vermeld is in een van de bronnen die absoluut zeker
bewezen zijn zoals de Qoran en de ahadith moetawaatir. Daarom is het
islamitisch intellectueel leiderschap gebaseerd op het verstand.
De westerse
beschaving is gebaseerd op de scheiding van religie van het leven, en ze staat
niet toe dat religie invloed heeft op het leven en dus heeft ze de religie
gescheiden van de staat. Deze scheiding is als natuurlijk voor diegenen die
religie scheiden van het leven en die de invloed van religie op het leven
ontkennen. Op dit fundament is het leven gebaseerd en zijn de systemen van het
leven gebouwd. Deze beschaving beschouwt het gehele leven als een zoektocht
naar profijt, en dus is bij haar de maatstaf voor handelingen in het leven het profijt.
Op het profijt zijn de systemen gebaseerd, en in profijt is de beschaving
gefundeerd. Profijt is het meest vooraanstaande en waarneembare concept binnen
haar systemen en in de beschaving. De reden hiervoor is dat de beschaving het
leven beschouwt als profijt. Geluk, volgens hen, betekent de mens het maximum
aan sensuele genoegens verschaffen en het mogelijke maken van de middelen
hiertoe. Hieruit resulteert dat de westerse beschaving is gebaseerd op het
verlangen naar profijt, zonder aandacht voor of zelfs erkenning van iets anders
dan dit profijt. Het profijt is daarmee de maatstaf voor de handeling. De
spirituele zijde is begrensd tot het individu, en behoort niet tot de sociale
orde. De spirituele kwesties van de mens zijn beperkt tot de kerk en kerkelijkheid.
Daarom bestaan er geen morele, spirituele of menselijke waarden in de
westerse beschaving, maar enkel materiele waarden. Dit is ook waarom de
humanitaire organisaties los staan van de staat, zoals het Rode Kruis en de
missionarissen bewegingen. Iedere waarde buiten de materiele waarde is
buitengesloten bij het leven. De westerse beschaving bestaat uit een reeks van
dergelijke concepten over het leven.
Voor wat
betreft de Islamitische beschaving, deze is gebaseerd op een fundament dat de
westerse beschaving tegenspreekt. Haar visie op het leven en betekenis van
geluk is anders dan die van de westerse beschaving. De Islamitische beschaving
is gebaseerd op geloof in Allah (swt), en in het feit dat Hij (swt) een systeem
heeft gegeven voor de mens het leven en het universum. Hij (swt) heeft Mohammed
(saw) gestuurd met Islam, als de enigste religie (dien)voor de mensheid.
Dit betekent dat de Islamitische beschaving is gebaseerd op de Islamitische
‘aqiedah, welke bestaat uit geloof in Allah (swt), Zijn engelen, Zijn
boodschappers, het Hiernamaals en al Qadaa wel Qadr. Dus, de ‘aqiedah is de
basis van deze beschaving, die daarmee een spirituele basis kent”
Waarschijnlijk hebben zij ook de Frankfurter Schule bestudeerd evenals menig links en/of politiek correct denker. Het is voor mij onduidelijk hoe van Baar denkt deze ideeen met ‘Westerse wijsheid te kunnen bestrijden.
Krolll
…Alsof de Frankfurter Schule de enige invloed op het
linkse denken is geweest. Geen wonder dat er dan op het eerste oog weinig van
hun invloed overgebeleven lijkt. Waar van Baar misschien gelijk in heeft is
dat dergelijke theorieen anno nu opnieuw bruikbaar zijn als wapen
tegen de huidige (intellectuele) elite. Dan denk ik met name aan de theorieen
van Jaccques Derrida. Zijn deconstructivisme en fenomenologie zijn
perfect toe te passen tegen de huidige politiek correcte progressieve waanzin, ook al heeft
Derrida diezelfde politieke correctheid grootgemaakt.
‘His
approach—”deconstruction”—has inspired scholars across disciplines in
literary study, cultural theory, and postmodernist analysis. Legal
scholars applied Derrida’s ideas in “critical legal” studies, and
architects deployed them in their “deconstructivist” phase. Derrida
criticized Eurocentric thought, and supported the entry of women, people of
color, gays and lesbians, and other marginalized groups into mainstream
academic, political, and cultural life. His ideas about these matters
contributed significantly to the rise and development of the late 20th century
“cultural left.”
Wanneer je naar de, tot zeer recent, overheersende politieke
correctheid binnen de Öffentlichkeit bekijkt, zijn de arbeidende maar
“cultureel onderontwikkelde” onderklasse, de mannen en de blanken de
verguisde groepen die de elite als tegenstanders van hun emancipatiepolitiek
beschouwt. Het zijn de vleeseters met hun benzineauto’s en conservatieve
opvattingen over het huwelijk die telkens weer als de vijand van vrijheid en
gelijkheid worden neergezet.
Homo’s, vrouwen, etnische minderheden en de zogenaamde
”zwakken’ van de samenleving, dat zijn de mensen die de elite misbruikt als
menselijk schild tegen criticasters van het idee van maakbaarheid. Degenen die
het wagen kritiek te hebben op het maakbaarheidsdenken wordt consequent voor de
voeten geworpen dat zij, du moment dat zij kritiek leveren, vijanden van homo’s,
vrouwen, etnische minderheden en de zwakken van de samenleving zijn. Dat heeft
in het courante denken en de wijze waarop deze groepen in bijvoorbeeld de media
worden weergegeven, tot een sluipende ontmenselijking van mannen, blanken en de
culturele onderklasse geleid. Die ontwikkeling komt niet uit de jaren ’60, maar
is in de vroege jaren ’90 ingezet.
monty1
Afgezien van de hele marxistische insteek van die wetenschappers met hun sociologische engeneering en andere vergezichten, zie ik de Frankfurter Schule in de eerste plaats als de wegberijders van de virtuele wereld die naast de bestaande wereld in de jaren zestig tot bloei kwam. Wat moet je bijvoorbeeld met een begrip als repressieve tolerantie? Op zo’n manier kan je alle tolerantie ontmaskeren als kwaadaardig (you name it) met als onvermijdelijke, absurde eindconclusie, dat tolerantie eigenlijk op zichzelf niet bestaat, Ze zullen het vast niet zo bedoeld hebben, maar Adorno, Durckheim, Feyerbach, Marcuse, later Michel Faucault, ze bouwen een schijnwereld op boven de bestaande in een onleesbaar maar o zo geleerd jargon. Dat taal zou onderdrukkend zijn, sgizofrenie is eigenlijk normaal of zoiets, dat agressie geaccepteerd moet worden enz. enz.
De gangbare media (of moet ik inmiddels VARA c.s. zeggen?) lepelen inmiddels deze schijnwereld dagelijks op en vertellen ons dat de massamoordenaar in Toulouse wel een terrorist was, maar zijn daad niets met zijn geloof te maken had. Of een andere keer dat Kopten zelf uitlokten dat hun kerken in brand werden gestoken in Egypte. Ik noem maar twee willekeurige voorbeelden. De schijnwereld van de Frankfurter Schule, inmiddels als dagelijkse kost.
trias politica
“Kortom, de islamcritici en hun PVV-epigonen hebben nogal wat aan de Frankfurter Schule te danken. Zelf zouden zij zoiets nooit hebben bedacht.”
Van de FS hebben we geleerd wat zwammen in de ruimte is. Gezond verstand, realiteitszin en oplossingen hebben c.q. bedenken die pvv-epigonen zelf wel.
DWK
Na een korte inleiding
waar iedereen zich wel zo ongeveer in kan vinden gaat het al direct fout.
Pats! Boem! En het is
weer zo ver. Dirk-Jan van Baar doet een blinddoek voor en duikt onder in de
Beerput van de Frankfurter Schule om te zien wat daarvan vandaag de dag nog over
is. En tja dan is niets wat het lijkt.
Van Baar moet toch z’n
oor eens te luisteren leggen bij Gerrit Komrij. Die kan daar heel mooi over
vertellen. Over de graaiers, stinkers en
slapers van de jaren zestig die “zich gedragen als de oude generatie en hun
gedrag presenteren als iets nieuws. Daar hadden ze handigheid in.”
Dirk-Jan zou Dirk-Jan
niet zijn als hij niet zou besluiten met alweer een originele marxistisch-dialectische
mind fuck van jewelste: Zij zijn zullie!
Investeer een half uur
van uw kostbare tijd en u hoeft nooit meer iets van Van Baar te lezen: Gerrit
Komrij legt het allemaal nog eens rustig uit:
http://www.youtube.com/watch?v=_nWswMTPAVE
Robbert L.
van Baar schrijft net zo onleesbaar als de F. Schule 😉
Maar eerlijk is eerlijk, interessant om te lezen.
cmsuijkerbuijk
Natúúrlijk ziet links niets in bekering tot de Islam. Dat is ook niet nodig. Het zijn vier handen op één buik. Waarom zouden anders de Islamieten op links stemmen? Omdat het héél veel; overeenkomsten met de Islam heeft, zoals onverdraagzaamheid tegen niet-gelovigen resp. niet-socialisten); een rabiate Joden- en Israëlhaat; een streven naar wereldheerschappij, de één voor Allah, de ander voor de Socialistische Internationale; niets-ontziende wreedheid; geloof in sprookjes: de één in Allah, de ander in de maakbaarheid van de wereld en zo kunnen we wel een tijdje doorgaan.
Onze D-J van B zit er dus weer eens met zijn socialistische denkbeelden, hélemaal naast!
Waltz
Wat ik vooral van de Frankfurter Schule heb onthouden is dat ze het ene zeiden en het andere deden. Het marxisme was hun ideaal, maar toen de heren in ballingschap moesten omdat de nazi’s aan de macht kwamen gingen ze toch maar snel naar de VS en niet naar de Sovjet-Unie.
En wie toch wat lijnen wil doortrekken: in de jaren zestig waren degenen die aan de macht waren (zeker in huidige ogen) rechts en ging anti-burgerlijk links hiertegen de strijd aan. In de huidige maatschappij is links aan de macht (want ook het CDA is links) en komt er (eindelijk!!!) wat tegengas van rechts. Dat wordt uitgelegd als rancune en de toon deugt niet, maar inhoudelijk valt er weinig tegenin te brengen. Van Baar komt niet verder dan het beschrijven van de hysterie die sommigen, door hem als neo-conservatieven aangeduide personen, heeft bevat in het debat met links. Het is altijd beter het bij de argumenten te houden en die zijn nogal karig in bovenstaand stuk, wat Van Baar dan weer gemeen heeft met de Frankfurter Schule.
Gielah
Dit schreef Han van der Horst over de Frankforter School op joop.nl ( niet direct mijn favoriete site, maar deze alinea uit zijn artikel is tenminste enigszins helder en begrijpelijk geformuleerd):
—————————————————————————————————————-
“
Wat was dan het nieuwe van de Frankfurter Schule? Zij staat bekend als kritische theorie. Volgens deze theorie heeft de Verlichting haar grote beloftes niet waargemaakt. Althans niet in de samenleving zoals die zich heeft ontwikkeld. Daarin staat economische efficiency centraal ook als die ten koste gaat van de mensen. De (westerse) cultuur beroept zich wel op de idealen van de verlichting, maar in de praktijk zijn de burgers van de consumptiemaatschappij niet vrij maar worden zij dag aan dag gemanipuleerd door het creëren van behoeftes die bedoeld zijn om de massa’s mak en de economie gaande te houden. De Verlichting heeft dus een schijnvrijheid geboden. Wat de burger werkelijk krijgt is manipulatie. Waar gaat het dus om: de mens bevrijden zodat de beloftes van de Verlichting werkelijk worden waargemaakt en niet in schijn”.
——————————————————————————————————————-
Wat ik niet begrijp, is wat de manier van denken, die bij de Frankfurters hoort, nu precies te maken heeft met het niet-willen begrjpen van juist die burgers, die geen zin hebben hun eigen cultuur in te leveren in ruil van de ons door de strot gestampte woestijnideologie die islam heet – mét zijn, de vrijheid bedreigende, shar’íawetten –
en die met name de linkse stromingen verantwoordelijk stellen voor het in Nederland binnenhalen van véél te veel niet-vluchtelingen uit kansarme islamitische landen, al weet ik dat ook CDA en VVD de linksen daarbij op zijn minst geholpen en in elk geval veel te weinig tegengewerkt hebben.
Wat links ook zeer kwalijk genomen wordt is haar weigering om kritisch te kijken naar de gedragingen van deze enorme grote groep nieuwkomers, die vaak nauwelijks bereid blijkt om te leren integreren in een niet-islamitisch, westers land als het onze.
Persoonlijk ga ik al uit van om en nabij de 2 miljoen islamieten hier in Nederland, want de cijfers die de overheid aanreikt rammelen aan alle kanten en men wil duidelijk perse niet, dat de Nederlandse burgers weet hebben van de exacte aantallen.
Als ik dan hierboven een zinnetje lees als: ‘ Daarmee wordt een karikatuur gemaakt van de verzoenende vermogens, die ook in de westerse ( christelijke) cultuur zitten en die voor het eigen overleven noodzakelijk zijn…’ dan hoor ik dus aan alle kanten alarmbellen gaan rinkelen.
Onze cultuur, met christelijke invloeden, heeft dus het vermógen om tot verzoening met deze ons burgers opgedrongen en niet bij ons passende en ons vaak verachtende niet-vluchtelingen?
Ons néérleggen bij deze overval ( want de Nederlanders is immers niet gevráágd of zij op een dergelijk schaal immigratieland wensten te worden) zou noodzakelijk zijn voor óns overleven?
Hier staat volgens mij: ‘Nederlanders zijn qua mensentype altijd meegaande watjes en push-overs geweest en dat is maar goed ook, want als zij zich niet schikken in de aanwezigheid van aanhangers van een islamitische cultuur, kan dat best weleens gevaar voor henzelf opleveren…’!
Kijk…. en dat noem IK nu manipulatie!
Behoor ik nu tot de Frankfurter Schule?
En Wilders dus ook…. die zich evenééns verzet tegen de tactiek van de overheid, die ons min of meer dwingt om gelaten de onderwerping van ónze cultuur met één uit de 7e eeuw te accepteren?
Zonder de Frankfurter Schule waren wij nooit zo dwars en recalcitrant geworden?
Zonder de Frankfurter Schule had ons dus het lef ontbroken om op onze strepen te gaan staan, zodra men dreigde ons onze vrijheid te ontnemen en zodra wij ontdekten dat de media het – brave marionetten van de ons verkócht hebbende overheid als zij zijn – verdómmen om ons objectieve informatie te verschaffen en als zij niet óphouden ons te demoniseren en als xenofoben weg te zetten vanwege onze zeer terechte bezorgdheid?
Als u zich niet overgeeft en als u niet ophoudt te zeiken en te zeuren…. dan zou het best weleens zeer ongezellig en zelfs onveilig voor u kunnen worden….zo lees ik dit artikel.
Ik krijg er een nogal unheimisch gevoel bij.
Nittickson
Typisch Van Baar stuk weer. Niets te melden, behalve een hoop ge-poeh-poeh en “wat je zegt ben je zelf”. Veel meer valt er eigenlijk niet over te zeggen.
Dat die Franfurter Schule toch vooral onder academici bekend zou zijn is een idiote stelling. Wie bijvoorbeeld “Onder professoren” heeft gelezen weet precies waar het over gaat, of hij nu gestudeerd heeft of niet. Bovendien loopt die Franfurter Schule met haar nefaste invloed nog wel wat verder door dan alleen in het leven van de grondleggers. Jurgen Habermas wordt tot een van de meest invloedrijke politieke denkers van vandaag de dag gerekend en die staat toch echt volop in de tradities van de Frankfurter Schule. Van een door rechts veroorzaakte “wederopstanding” van de Franfurter Schule kan dus met geen mogelijkheid gesproken worden – ga maar eens rondkijken op de UvA en je struikelt er over de “Frankffurters” en hun nazaten en bastaarden. Ook de stelling dat de Frankfurters er te pas en te onpas bij worden gesleept door rechts is een malle stelling, aangezien de Frankfurters zich zelf met vrijwel alle maatschappelijke onderwerpen hebben beziggehouden en op vrijwel alle gebieden invloed hebben uitgeoefend. OOK IN DE ECONOMIE, waar zij als marxisten juist een bijzondere belangstelling voor hadden. Aangezien de economie echter een relatief sterke empirische en mathematische basis heeft, werd het gezwam van de Frankfurters daar gemakkelijker doorgeprikt dan in de minder ontwikkelde wetenschappen, zoals de sociologie.
En dan de werkelijk bezopen gedachte dat de rechtse protestbeweging van vandaag de dag in negatieve zin veel aan de Frankfurter Schule te danken zou hebben. Daar zouden Bolkestein en Wilders toch behoorlijk van opkijken! De enige voor wie dit tot op zekere hoogte een beetje kan gelden is Pim Fortuyn maar zijn invloed op rechts is heel beperkt. De meeste rechtse intellectuelen ontlenen hun opvattingen eerder aan de Chicago school of economics of de Law and Economics beweging, al dan niet in directe lijn. Met de Frankfurter Schule hebben die helemaal niets uitstaande.
Nittickson
Goed u hier weer eens te lezen, heer Trias.
Dirk-Jan van Baar
@ Kroll 1.36 uur
Ik geloof dat ik het redelijk eens ben met wat Kroll hier zegt. Maar het stuk gaat over de veronderstelde invloed van de Frankfurter Schule en het ‘cultureel marxisme’. Dat is eerder een voorloper van ‘deconstructivisten’ als Derrida (trouwens: ook het optreden van rechtse populisten is behoorlijk ‘deconstructief’). Maar het blijft toch raadselachtig waarom hier zo’n enorme invloed aan wordt toegedicht. Alleen al de termen: ‘deconstructivisme’ is bijna het tegenovergestelde van ‘politieke correctheid’. Het eerste is louter afbrekend en ontmaskerend, terwijl het tweede juist zou willen drillen en opvoeden. Een politieke correctheid die tegelijk ‘deconstructief’ is, zo’n denkgebouw stort onmiddellijk in.
sprx
Van Baar moet nu toch eens uitleggen hoe de verzoennende- en vrijheids tradities in het westen verzoend kunnen worden met het mohammedanisme dat uit is op de vernietiging van die ideeen en de dragers ervan zelf.
Het gaat niet om accomodatie of zoiets, het gaat om onze vernietiging en of we daar alstubieft even aan mee willen werken.
Iets zegt mij dat vBaar de tegenstander onderschat omdat hij geen snars van het mohammedanisme begrepen heeft.
Nittickson
http://www.lost-painters.nl/galerie-delta-rob-scholte/2011/08/27/
Krolll
@Dirk-Jan: je hebt ‘m door. Veel mannelijke babyboomers, en vrouwen trouwens
ook, verkeren tegenwoordig in een identiteitscrisis. Het is niet makkelijk om
toe te geven dat je hele gedachtewereld op verkeerde aannames is gebouwd. Wie
ik enorm mis, en wat ik uiterst verwijtbaar vindt, dat zijn de (beeldend)
kunstenaars. Maar ja, die krijgen ook geen cent subsidie als ze niet 100
procent politiek correct zijn. De discussies over meer vrouwelijke en
allochtone kunstenaars van een paar jaar geleden was in één woord gruwelijk. De
consequentie is, en dat weten de meeste mensen wel, dat het verschil tussen
‘goede’ en ‘slechte’ kunst verdwijnt omdat de sekse en/of afkomst van de maker
belangrijker gevonden wordt dan de kwaliteit. Het sluit aan bij de
gedachtewereld van Jacobine Geel, die meent dat elke mening evenveel waarde
heeft.
De voorbeelden die ik genoemd heb zijn met name typerend voor de jaren rond
de eeuwwisseling. Ik durf te stellen dat Obama Bin Laden met de aanslagen van
9/11 de (van boven af gedirigeerde) Derde Feministische Golf en de totale
overheersing van het gelijkheidsdenken flink heeft afgeremd.
Verder heeft de heersende cultuur ook een grote invloed op de manier waarop
mannen en vrouwen in hun relaties met elkaar omgaan. Voor ik daar weer een
ellenlang stuk over schrijf, dat door maar enkelen gelezen wordt, zal ik de
bijdragen van vandaag aanvullen, van alle foutjes ontdoen en op het Open Podium
plaatsen. Met vriendelijke groeten, en hou vol ondanks alle vaak misplaatste
kritiek op je nuanceringen.
Theefeest
Ik vind het fijn dat we iemand in huis hebben als Dirk Jan Baar, vindhet fijn om ook eens een andere mening te horen.
Het is zelfs een gefundeerde (onderbouwde) mening, ook al ben ik het er meestal hartgrondig mee oneens.
Vind dat hij prettig schrijft.
Het is goed voor een ieder, dat Dirk Jan Baar hier zijn mening geeft, het scherpt ons en helpt ons soms ook te relativeren, we worden er allemaal beter van.
Hoop alleen dat dingen iets minder op de man worden gespeeld.
Want dat is nergens voor nodig en ik kan me indenken ook voor Dirk Jan niet echt leuk, ook al is het stom internet, het bljift je toch raken.
Dirk-Jan van Baar
De door Kroll beschreven voorbeelden van politieke correctheid onderschrijf ik, maar worden mijns inziens tegenwoordig ook steeds meer herkend (en dus ‘ontmaskerd’). Of dat wat uitmaakt is een tweede, want veel groepen hebben er ook domweg belang bij om politiek correct te zijn en met de wolven mee te huilen. En dan kan het ook nog zo zijn dat de blanke mannen van boven de vijftig aan wie al het kwaad in de wereld wordt toegeschreven van zich af gaan bijten, zich volgens het stereotype gaan gedragen, en alsnog via een ‘I told you so’ aan de kant worden geschoven. Niettemin lijkt me er echter ook van een tegenbeweging sprake. Mensen krijgen er genoeg van louter als stereotype te worden aangesproken (wat ook een belangrijk startpunt voor al die ‘kritische’ mediastudies was, toen er nog van ‘oorspronkelijke’ rolmodellen sprake leek te zijn).
chp
De extreem-rechtse mythe over de Frankfurter Schule en het “cultureel marxisme” als vernietigers van de Westerse beschaving is vermoedelijk een Amerikaans exportproduct. Het idee dat de ‘linkse’, ‘progressieve’ elite uit is op de vernietiging van de Westerse, ‘christelijke’ beschaving past perfect in de Amerikaans “culture wars”. De term ‘marxisme’ (net als ‘socialisme’) is de favoriete Godwin van rechts Amerika. De Frankfurter Schule is bijzonder geschikt als vijand want het is ‘Duits’ en ‘joods’ — en dus on-Amerikaans en anti-christelijk.
Dat het werk van de Frankfurters obscuur en ontoegankelijk is komt goed uit. Het bevestigt rechts in zijn idee dat er achter al die moeilijke, elitaire woorden wel heel duistere bedoelingen zullen schuilgaan. Daarbij kunnen demagogen de Frankfurter Schule probleemloos van alles in de schoenen schuiven, want het rechtse voetvolk kan het toch niet controleren.
Obomov
Dat het debat wel vaker hard is geweest en dat daarbij kwalificaties vallen die ook wel anders geformuleerd hadden kunnen worden, lijkt me inderdaad van alle tijden. Het is echter niet van alle tijden wanneer de overheid, die ooit gedacht is neutraal te zijn, een soort scheidsrechter, zich schuldig maakt aan agressief politiek activisme. Neem de publieke omroep, een flink deel van het onderwijs (dat is inclusief wetenschap) en zelfs de rechterlijke macht. Dan dringt zich toch de gedachte op dat de mars door de instituties daadwerkelijk heeft plaatsgevonden en dat de soixante-huitards aan het oogsten geslagen zijn.
@Nittickson, dank voor de aanvulling/correctie
Nittickson
Cultureel relativisme komt niet primair uit de hoek van de cultureel-marxisten maar vanuit de hoek van het Duitse historisme. Het heeft langs die weg wel Claude Lévi-Strauss en de hele culturele antroplologie beinvloed. In zijn algemeenheid geldt dat vrijwel iedere Duitse denker er tot op zekere hoogte door is beinvloed maar de belangrijkste invloed richting deconstructionisme loopt niet via de cultureel-marxisten maar via Heidegger.
Wie over dat historisme meer wil weten, speciaal vanuit dit perspectief gezien, zou het boek van Maarten Brands moeten lezen, Historisme als ideologie : het ‘anti-normatieve’ en ‘onpolitieke’ element in de Duitse geschiedwetenschap. Ten aanzien van de geschiedwetenschap overdrijft Brands volgens mij nogal maar ten opzichte van de navolgers heeft hij zeker een punt.
Krolll
@Dirk-Jan van Baar: Dat Breivik en de Unabomber tegen de
verkeerde boom aan stonden te blaffen betekent niet dat er niets aan de hand
zou zijn. ‘Just because you’re paranoid doesn’t mean you’re not being
followed’.
De leerlingen van Derrida gingen culturele en politieke
uitingen analyseren op ‘rolbevestigende’ weergaven van de werkelijkheid die een
negatieve invloed zouden hebben op minderheden en vrouwen en de
“patriarchale” status quo zouden bevestigen. In plaats daarvan wordt
het publiek sinds jaar en dag getrakteerd op zogenaamde ‘rolmodellen’. De
zwarte vrouw als rechter in Amerikaanse series is daar het bijna
spreekwoordelijke voorbeeld van.
Met de technieken van Derrida kan je echter ook Sesamstraat
en ‘Kinderen geen bezwaar’ duiden.Wanneer je de sekserollen zou omdraaien krijg
je een kinder- of comedyserie waar half Nederland woedend voor in de pen zou
willen klimmen. Stel je alleen maar eens voor dat de kinderhatende Buurman Baasje
een boze buurvrouw was. En als Ieniemienie een jongetje was geweest, zou
iedereen hem een pedant wijsneusje vinden.
Wat de zaak compliceert is dat er ook nog steeds oude
(biologische) regels gelden. Van mannen wordt nu eenmaal verwacht dat zij tegen
een stootje kunnen en dat vinden de meeste mannen best. Wie zich druk maakt of
misandrie in de media krijgt daarom al snel (juist door mannen) voor de voeten
geworpen dat ze zich niet moeten aanstellen. Want op mannenpraatgroepen zit
niemand te wachten. Wat echter volslagen ontbreekt is waardering voor dat
incasseringsvermogen van de man.
Zodra er over mannen of blanken als groep is positiefs
gezegd wordt, bijvoorbeeld na één of ander sociaal psychologisch onderzoek,
treedt onmiddellijk het mechanisme in werking dat het genoemde voor mannen
positieve gegeven moet worden geneutraliseerd met een negatieve constatering
over mannen (of blanken) of iets positiefs over de groep die er in het
onderzoek bekaaid af kwam. Bij negatieve opmerkingen over mannen, zoals het
idee dat de economische crisis de schuld van testosteronrijke mannen is, blijft
het gewoonlijk stil, sommige reaguurders nagelaten dan.
De manier waarop Ferry Haan aandacht vroeg voor de problemen
van jongen in het onderwijs was exemplarisch: Hij voelde zich genoodzaakt om
zijn oproep te vergezellen van de opmerking dat jongens en mannen de
veroorzakers van oorlogen en zo ongeveer alle andere problemen in de wereld zijn. Toen Maarten
Keulemans in de Volkskrant een lans brak voor het mannelijk talent en de drang
van mannen om domweg de beste te zijn, moest alsof het een wetmatigheid betrof,
de rest van zijn tekst uit relatieverende verontschuldigingen voor de
mannelijke sekse bestaan.
Negatieve ‘stereotyperingen’ van bevolkingsgroepen zijn
taboe. Op televisie zal het publiek niet snel een nare, bijvoorbeeld
pedoseksuele, homo zien. Of het moet natuurlijk een priester of een andere
autoriteitsfiguur zijn. Criminelen zijn bij voorkeur blank. Kleine
criminaliteit of een vermogensdelict waar de rijken het slachtoffer van zijn
worden stelselmatig vergoelijkt. Nare vrouwen (denk aan Titia Konijn) zijn
volgens een vaste regel altijd welgesteld.
In Hilversum en op de redacties van de BBC wordt nauwlettend
in de gaten gehouden of media uitingen wel aan de politiek correcte normen
voldoen. De discussie of er wel genoeg vrouwen aan bod komen in De Wereld
draait Door of Paul en Witteman zijn het directe gevolg van het
diversiteitsdenken dat in Hilversum een min of meer officiële regel is.
Niet alles komt echter voort uit een van bovenaf
gedirigeerde beïnvloeding. Schelmenromans als De vos Reynaerde, zijn misschien
wel zo oud als de mens schrijven kan. De arme lui vormen immers ook een veel
groter publiek dat de schrijver bereiken kan. Stoere vrouwen die in reclames
vervelende mannen een lesje leren zijn voor een fabrikant ook simpelweg een
manier om met “positieve” zelfbevestiging een hogere omzet te bereiken.
Nederland is altijd relatief politiek incorrect geweest.
Vergeleken met de BBC in Groot Brittannië en de media in Duitsland bestaat
heeft in Nederland altijd relatieve intellectuele vrijheid bestaan. Onze
(ongesubsidieerde) cabaret traditie is van oudsher voor een belangrijk deel
politiek incorrect gebleven, ondanks Freek de Jonge en de vele linkse ‘stand up
comedians’.
Een onbedoeld effect van het in beeld brengen van
bijvoorbeeld vrouwen en allochtonen kan ook zijn dat juist uit hun mond kritiek
op het gelijkheidsdenken te horen valt. Het zijn bijna uitsluitend vrouwen die hun
stem hebben laten horen tegen het feministische gelijkheidsdenken en de
gevolgen daarvan op de moderne maatschappij. Alleen een homo mag schrijven dat
hij er genoeg van heeft door zogenaamde belangenorganisaties als het COC altijd
maar als slachtoffer te worden afgebeeld. Dat de meest vrouwkritische
cabaretier, Daniël Arends, een kleurtje heeft, kan eigenlijk geen toeval zijn.
De dingen zijn inmiddels aan het veranderen. Vooral omdat
het publiek inmiddels domweg iets anders wil. Of de apolitieke botheden van
Daniel Arends of de humor in ‘Mag ik u kussen’ de situatie zal verbeteren waag ik te
betwijfelen. Echte verandering moet, vind ik, vooral plaatsvinden in het
onderwijs.
Obomov
Deconstructivisme en opbouwen sluiten elkaar zeker niet uit. Het is maar net wat je wilt afbreken en opbouwen. Sterker nog, indien je de samenleving in de kern wilt veranderen, en dat willen alle marxisten (dus ook de neo-marxisten), dan zullen de bestaande structuren moeten verdwijnen.
Ofschoon ik ook denk dat weinig mensen ‘de Frankfurters’ daadwerkelijk gelezen hebben, is het mogelijk een aantal merkwaardigheden dmv hun bevindingen te verklaren. Zo is het frappant dat er binnen het dogma van de politieke correctheid nauwelijks op basis van argumenten wordt gediscussieerd, maar voortdurend de persoon als minderwaardig wordt weggezet (zie recent de Groenlinks professor die PVV-ers primitief noemt). Evenzo het cultuurrelativisme, wat volgens mij een basis heeft in het cultureel marxisme, wat een van de wegbereiders is voor positieve discriminatie en de verantwoording vormt voor een multiculturele samenleving.
Dirk-Jan van Baar
In het politiek debat worden tegenstanders (helaas) altijd als minderwaardig, duister of slecht weggezet. Dat is eigen aan het spel. Zie ook de campagnes in verkiezingstijd, vol met negatieve en afbrekende advertenties over de tegenstander. En wat dacht u van alle politieke blogs op het internet? Die zijn allemaal hels partijdig, een uit Amerika overgewaaide tendens (net als de political correctness overigens, die zijn basis weer vindt in ‘Europees’ professorengepraat) die bijna niet meer te keren is.
Reden te meer om tegen de stroom in te blijven roeien!
Nittickson
De Frankfurter Schule als voorloper van de postmoderne deconstructionisten! Lees voor straf eens Habermas.
Overigens hebben we het met ZOWEL de deconstructionistische postmodernen als met de Frankfurter Schule over vertegenwoordigers van die betreurenswaardige continentale, obscurantistische maatschappijtheorieen, die gezamenlijk zo verschrikkelijk veel kwaad hebben gedaan aan het eerlijke wetenschappelijke debat over feiten (om over hun negatieve effecten op het publieke debat nog maar te zwijgen). Hun duister gezwam heeft de groei van kennis en het ontstaan van een serieuze maatschappijwetenschap lang en hardnekkig in de weg gestaan. Het oprukken van de economie en de economische methode in de andere maatschappijwetenschappen maakt daar op dit moment een einde aan. Dat noemen wij vooruitgang.
Thomas Jefferson
Ik zou wel niet intelligent genoeg zijn om dit stukje te kunnen doorgronden. Ik ga het ook geen tweede keer lezen, want krijg mijn focus er toch niet bij gehouden. Of het een goed of slecht stukje is, laat ik over aan de intelligente of de gefocusten.
En ik over de Islam. De islam is de pokerchip van links om het ultieme gelijk te kunnen halen dat mensen kunnen veranderen mits ze worden blootgesteld aan welvaart, democratie, het vrije woord, Westerse filosofie, geschiedenis, vrijheid, scholing en maatschappelijke acceptatie. Dit als ultieme bewijs voor de maakbaarheid van de mens.
Havank
Helemaal de spijker op de kop geslagen Gielah. Perfect verwoord, het is toch te zot voor woorden dat de LINKSEN in dit land bepalen wat waar is, en wat we mogen denken of niet! @ suijkerbuijk 21.17. uur, ook uw inschatting van de mening van dhr. Baar onderschrijf ik volledig. Lenin zou zich nu al in de handen wrijven over zoveel linkse onnozelheid, daarom noemde hij ze ook, en terecht, “nuttige idioten”.
philippine
Iets over de Frankfurter Schle.
http://www.groene.nl/2001/33/duits-filosoof-van-de-twintigste-eeuw
Hobbykip
Interessant filmpje:
http://www.youtube.com/watch?v=EjaBpVzOohs