Dit is deel I van een tweeluik over discriminatie en disignoratie.
Er is in Estland en Letland regelmatig discussie over het ondertekenen van internationale minderheidsverdragen. De reden daarvoor is dat in deze landen niet discriminatie het probleem is maar juist iets heel anders. Het gaat op zich om een wereldwijd voorkomend probleem (problematiek) waarvoor nog geen naam bestaat. Aan de hand van sportwedstrijden zoals de Olympische Spelen en de veranderingen in het personeelsbestand van de politie van Zuid-Afrika zal duidelijk gemaakt worden wat het probleem is en dat het iets anders is dan discriminatie.
Want discriminatie is het onderscheid maken tussen personen, groepen organisaties, landen e.d. op niet-functionele gronden. En dat leidt tot onrecht, vaak zelfs tot ernstig onrecht.
Een voorbeeld: het gemeente-ziekenhuis zoekt een ervaren cardioloog. Eén van de sollicitanten is een tandarts. Hij wordt afgewezen om een functionele reden: hij is geen cardioloog. Dat is geen discriminatie. Bij de uiteindelijke keuze tussen twee kandidaten kiest het ziekenhuis een cardioloog met ervaring boven een cardioloog die zijn studie net heeft afgerond. Ook dat is geen discriminatie. De keuze volgt logischerwijs uit de functie-eisen.
Echter indien men bij het kiezen tussen twee ervaren cardiologen de keuze zou maken op grond van de godsdienst van de cardioloog en bijv. een Rooms-katholiek zou benoemen, omdat hij Rooms-katholiek is en een Protestant zou afwijzen omdat hij Protestant is, dan is dat wel discriminatie. In het omgekeerde geval geldt dat natuurlijk ook. Hetzelfde geldt voor bijvoorbeeld de keuze van een man omdat hij een man is ten koste van een vrouw.
Bij discriminatie krijgen bepaalde mensen, groepen mensen, organisaties, landen e.d. minder kansen in het leven dan andere mensen. Dit leidt tot groot onrecht voor deze groepen. En het is ook in het nadeel van de hele samenleving omdat vaak niet de juiste persoon op de juiste plaats terechtkomt. Men benoemt bijvoorbeeld de op één na beste persoon voor een baan in plaats van de beste.
Men kan het ook zo beschrijven.
Fundamenteel gelijkwaardige mensen, groepen, organisaties, landen e.d. worden ten onrechte als verschillend behandeld. En dat is in strijd met een eerlijk rechtssysteem en leidt tot veel onrecht.
Echter er zijn ook situaties waarbij men juist terecht onderscheid maakt Denk maar aan de Olympische spelen. Daarbij sporten over het algemeen mannen en vrouwen gescheiden.
Indien men zou stellen dat alle mensen gelijk zijn en dat dus mannen en vrouwen te samen moeten deelnemen aan bijv. atletiek wedstrijden, dan zou dat beteken dat bij het hardlopen, verspringen, kogelstoten e.d. geen enkele vrouw een medaille zou halen. Sterker nog bij de sporten die werken met kwartfinales, halve finales en finales zouden in de finales alleen maar mannen meedoen. Vrouwen hebben geen schijn van kans. Dat geldt voor vrijwel alle sporten waarbij het voornamelijk op eigen fysieke kracht aankomt.
Mannen en vrouwen zijn o.a. wat betreft de spieren en spiermassa dusdanig verschillend gebouwd dat er geen sprake van een eerlijke wedstrijd kan zijn indien men vrouwen en mannen samen bijv. de 100 meter laat rennen op de Olympische spelen. Voor deze situatie bestaat nog geen term. Omdat het gaat om het ten onrechte negeren of zelfs ontkennen van fundamentele verschillen, stel ik voor een dergelijk gedrag dis-ignoratie te noemen.
De hardloopwedstrijd voor mannen en vrouwen te samen en dus disignoratie kan men als volgt omschrijven:
“Fundamenteel verschillende mensen, groepen, organisaties, landen e.d. worden ten onrechte als gelijkwaardig behandeld. En ook dit leidt net als bij discriminatie tot veel onrecht en is in strijd met een eerlijk rechtsysteem”.
Gelukkig is de sport geen voorbeeld van disignoratie. Men houdt daar juist rekening met het feit dat mannen en vrouwen zo fundamenteel verschillend zijn gebouwd, dat bij de meeste sporten alleen gescheiden wedstrijden rechtvaardig zijn
Om disignoratie te voorkomen moet men soms maatregelen nemen die in andere situaties al snel tot het vermoeden van discriminatie zouden kunnen leiden.
Een voorbeeld is Zuid-Afrika. In Irak zijn momenteel (2004) nogal wat blanke Zuid-Afrikaanse beveiligingsmensen werkzaam. Dat zijn meestal voormalige middelbare en hogere politiefunctionarissen. Die zijn ontslagen of wisten dat ze nooit een hogere rang zouden krijgen, omdat de politie meer een afspiegeling moest worden van de hele Zuid-Afrikaanse bevolking ook bij de middelbare en hogere rangen. Dus zijn er mensen uit de politie ontslagen of kunnen mensen geen carrière maken omdat zij een blanke zijn. Zover ik weet is dit door geen enkele persoon, regering of actiegroep in Europa een schending van de mensenrechten, of een schending van minderheidsrechten of gewoon racisme genoemd.
De situatie bij de politie in Zuid-Afrika was ten tijde van het afschaffen van de apartheid fundamenteel anders dan bij bijvoorbeeld de politie in Nederland. In Nederland kon en kan iedereen die aan de functionele eisen voldoet in de middelbare en hogere politierangen komen, ongeacht bijv. godsdienst of ras. In Zuid-Afrika was het tijdens de apartheid niet zo. Daar konden toen vrijwel uitsluitend blanken in de middelbare en hogere politierangen komen.
Om het grote onrecht van de apartheid ongedaan te maken aanvaardde men in Europa dat in Zuid-Afrika politiemensen werden ontslagen omdat zij blanken waren. Indien men in Europa wel had geprotesteerd en sancties had ingesteld tegen het huidige Zuid-Afrika dan was het wel een duidelijk geval van disignoratie geweest. Europa had dan fundamenteel verschillende landen (Zuid-Afrika en bijvoorbeeld Nederland) ten onrechte als gelijkwaardig behandeld. En dat zou voor Zuid-Afrika betekend hebben dat het mogelijk gedwongen zou zijn om een deel van de ernstige onrechtvaardigheden van de apartheid te handhaven. In Zuid-Afrika werkt men er overigens aan om in meer sectoren dan alleen bij de middelbare en hogere rangen van de politie een betere afspiegeling van de bevolking te krijgen.
Bovenstaand politie-voorbeeld toont dat Europa de fundamentele verschillen tussen Zuid-Afrika en bijvoorbeeld Nederland heeft beseft en dus geen disignoratie heeft gepleegd jegens Zuid-Afrika. Disignoratie komt echter in de praktijk wel voor; namelijk indien men de fundamentele verschillen tussen diverse situaties wel over het hoofd ziet.
Morgen wordt deel II gepubliceerd. Zelfde plek, zelfde tijd.
Theo Haffmans
Het hele streven om het personeelsbestand van de overheid of van grote bedrijven een afspiegeling van de bevolking te laten zijn is al een bedenkelijke zaak.
Als je een grote bevolkingsgroep met lage kwalificaties, zeg maar een nieuwe onderklasse, als medeburgers accepteert dan leidt het afspiegelingsbeleid er toe dat niet de meest capabele mensen het werk krijgen maar degenen die ondervertegenwoordigd zijn in de organisatie. Dat moet dan wel leiden tot minder capabele medewerkers en dat komt het functioneren van de organisatie niet ten goede.
Het is hetzelfde mechanisme dat Viviane Reding er toe brengt om te bepleiten dat in besturen van grote ondernemingen een minimumpercentage aan vrouwen zitting moet hebben. Of het voorschrift in Zuid-Afrika dat er negers in ieder bestuur moeten zitten.
Dergelijk beleid is in sommige situaties wellicht verdedigbaar maar met rechtvaardigheid of doelmatigheid heeft het niet zoveel te maken.
robmdw
@Karina; kunt u mij uitleggen waarom een politievrouw een zorgenkindje bij calamiteiten zou zijn en geen waardige collega?
louis-portugal
Ronald wel interessant.
Nog een voorbeeldje.
In Limburg konden tot in de jaren 60 de limburgers bij de kolenmijnen bijna geen banen krijgen boven de grond hoewel de middelbare scholen zeker zo goed waren als in de randstad zoals later bleek uit vergelijkende onderzoeken van Elsevier.
De protestandse hollanders hadden die toko helemaal dichtgetimmerd.
Ik kan me nog herinneren dat mijn latere buurman Kretzers als eerste limburger in de r.v.b. kwam.
enz.
Leo KarelJan
Uit de linkse, politieke correctheid voortkomende “positieve discriminatie” is het grootste discriminatieprobleem van NL. ( Samen met de discriminatie van niet-islamieten door de islam )
Deze positieve discriminatie tast de hele maatschappij en economie aan. Met name blanke mannen zijn nu het slachtoffer. Als kwaliteit niet meer de doorslag geeft, dan is de afgrond nabij.
Het is één van de redenen dat de ( economische ) toekomst er somber uitziet!
corjova
Het op een rechtvaardige manier omgaan met verschillen wordt natuurlijk de discussie in een post-policor situatie. Tijdens policor ontkent de zittende elite eenvoudigweg verschillen tussen bevolkingsgroepen, of de elite draait de zaak om en verklaart de verschillen uit hypothetisch (schijnwetenschappelijk onderbouwd) onrecht en maakt het bestaan van verschillen zodoende tot een zelfstandig kwaad dat <<bestreden>> zou moeten worden.
Het is in ieder geval leuk om de nieuwe term disignoratie uitgelegd te krijgen
Karina
Ik kan je inderdaad uitleggen waarom een politievrouw (uitzonderingen nagelaten) bij calamiteiten geen gelijkwaardige collega kan zijn.
De politievrouw kan zeer op haar plaats zijn bijv. bij het trakteren van bekeuringen, administratieve handelingen, verkeer in goede banen leiden. In deze werkzaamheden zal ze niets minder zijn dan haar mannelijke collega. Maar daar houdt het politiewerk niet mee op. Politie wordt ook ingezet bij bijv.agressieve relletjes, discotheekgangers die ingedimt moeten worden, gevaarlijke dronkenlappen, hooligans, geweldadige huistaferelen. Daar is gebundelde kracht voor nodig om het tot een goed einde te laten komen…en helaas heeft de vrouw die gelijkwaardige kracht niet. Als politie kan je dan tussen twee kwaden kiezen. Of de burger halve bescherming geven omdat discriminatie uit den boze is, of de de politiemannen laten opdraaien voor al de avond of weekenddiensten. Ik keur beide keuzes af. Uiteraard: De vrouw die iets te bieden heeft wat kracht compenseerd (bijv.het goed beheersen van een gevechtsport) moet vooral solliciteren bij de Politie.
halo1
..pas na de oorlog als zodanig “”geframed””.in het kader van “”we-zijn-allemaal-gelijk”” mag je geen verschil maken tussen waardevolle en “waardeloze” mensen..dit lijkt me dus heel slecht omdat je daarmee het niveau naar beneden haalt…en niet andersom : als be heb je net zo veel rechten als een hoogstaand iemand. Ik zou bijna willen stelen dat leven=discrimineren=ja of nee zeggen. Links ontkent dus een van de eerste levensvoorwaarden….maar ze hebben het nauwelijks door.
oudgediende
Je kunt natuurlijk sollicitaties als een informaticaprobleem oplossen. Menselijk tussenkomst is niet wenselijk. Voer in de computer alle variabelen in: eisen voor de functie. De sollicitant voert zijn/haar verworvenheden in. De computer beslist. Alles puur objectief. Geen benoeminsgcommissie nodig, geen kennismakingsgesprekken, geen enkele vorm van discriminatie mogelijk.
Waanzin natuurlijk. In elke functie speelt het menselijk, niet meetbare element mee. Past de sollicitant in de werkomgeving. Dat is naast de intellectuele criteria voor een positie een uitermate belangrijke voorwaarde. Een keuze wordt mede bepaald wordt door de indruk die de sollicitant maakt en dit dikwijls kan leiden tot de keuze van iemand die objectief beschouwd interessanter is maar in het sollicitatiegesprek niet de beste aanvulling van het team lijkt te zijn.
Een keuze heeft dus altijd een menselijke inschattingscomponent die ten onrechte als discriminatie kan worden gezien.
In feite: elke keuze houdt een discriminatie in.
de_mol
“…en bijv. een Rooms-katholiek zou benoemen, omdat hij Rooms-katholiek is en een Protestant zou afwijzen omdat hij Protestant is, dan is dat wel discriminatie.”
Je kunt het wel onder ‘discriminatie’ scharen, maar ik vind dat dat gewoon moet mogen. Mag het niet, dan is er iets wezenlijks loos.
Stel ik heb een bedrijf dan kies ik degenen uit waarmee ik wil werken, ik moet er namelijk elke dag mee omgaan. Stel, ik ben katholiek en ik vind dat belangrijk, dan zou het zomaar zijn dat ik een kato verkies boven een refo, ook al heeft dat verder niets met de inhoud van de functie te maken. Waarom? Omdat het zeer belangrijk is voor de sfeer, en dus voor het bedrijf en het werk, dat mensen gewoon ook sociaal goed functioneren. Wanneer men begint ruzie te maken in de pauze over de Paus in Rome, zou dat zomaar uit de hand kunnen lopen. Kortom, afblijven van ‘discriminatie’ bij bedrijven die personeel kiezen. Dat bepalen ze altijd helemaal zelf.
Artikel 1 in de grondwet hoort ook alleen maar te gaan over de relatie overheid – onderdanen, niet over onderdanen onderling. Van de overheid, mag je verwachten dat men niet discrimineert.
Krolll
@Karina: Omdat vrouwen gediscrimineerd zouden worden is bij de politie de eis van een minimale lichaamslengte afgeschaft (één keer zag ik een agente ter grootte van een gemiddeld 12-jarig kind). Van het Verenigd Koninkrijk weet ik dat de eisen bij conditietests zijn aangepast en dat onderdelen bij de tests zijn afgeschaft. Non-discriminatie leidt dus direct tot een lager prestatieniveau. Iets dat ook in het onderwijs plaatsvindt.
Een even groot gevaar van discriminatiebestrijding en positieve discriminatie is dat het een selectief toegepast principe is, dat per definitie nieuwe rechtsongelijkheid voortbrengt. Een goed voorbeeld is de op één na laagste kaste in India die gefrusteerd toeziet hoe de laagste kaste van positieve discriminatie profiteert.
http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/1295581/2008/05/26/Doden-bij-rellen-over-te-hoge-indeling-van-Indiase-kaste.dhtml
Dat de politie een afspiegeling van de samenleving hoort te zijn is een onzinnige bewering. Dan zou bijvoorbeeld een vastgesteld percentage van alle agenten uit veroordeelde criminelen moeten bestaan.
Karina
Precies wat je zegt. Dezelfde mening heb ik geprobeerd te vertellen maar dan in andere woorden. Het in werking zetten van positieve discriminatie is fout. Maar net zo fout zijn die vrouwen die hier gebruik van maken.
Enfin ….we kunnen hier lang over discusseren. Maar als belastingbetaler betaal ik mee aan het Politiekorps en als klant verwacht ik het maximum aan kwaliteit. Als die kwaliteit door mannen beter geleverd kan worden dan nemen ze maar mannen aan. Voor mijn belastingbetalingen aan beroepen die vrouwen beter vervullen…..daar nemen ze maar vrouwen voor aan.
Karina
Iedere werkgever heeft het recht zelf te kiezen wie volgens hem het beste functioneert en in het team past. Niet alleen prestaties maar ook teamspirit zijn noodzakelijk voor succes. Discriminatie in andere werelddelen zoals hierboven vernoemd zijn verschrikkelijk en ik keur dit dan ook af. Maar om nog in het Westen nog te praten over discriminatie man/vrouw wordt ik ondertussen moedeloos van. De man en de vrouw zijn nu eenmaal anders en allebei hebben ze hun eigen kwaliteiten. De man moet zijn kwaliteiten (en het bijbehorend werk zoeken) uitbuiten. De vrouw hetzelfde. Zo kan ik mij ergeren over vrouwen die perse bij de Politie willen werken. Uitzonderingen nagelaten betekent deze egoistise werkkeuze dat zij doorsnee niet een waardige collega is maar een zorgenkindje voor de Politieman bij calamiteiten.
Eelco91
‘Afspiegeling van de maatschappij’ is een onzinbegrip. Het leger is toch ook geen ‘afspiegeling van de maatschappij’? Iedere werkgever neemt het personeel aan wat hij wil, met de motieven die hij wil. Ben je het daar niet mee eens? Jammer dan, de overheid kan die dingen toch niet controleren. En het wel proberen, leidt tot grote curruptie en stagnatie.
Karina
Leuk dat je het voorbeeld communicatie noemt.
Ik heb jaren lang gewerkt als enige vrouw met 15 mannen (fantastische tijd). Mijn toenmalige werkgever grapte en zei:”Weet je dat vrouwen 7 keer zoveel praten als mannen”? Ik heb toen geantwoord:”Breng het verschil terug naar 3, dan behoren jullie ook tot het ras dat kan communiceren’. Ik heb tijdens die periode moeten constateren dat ‘Wetenschap maakt macht’ (slecht communiceren/wetenschap minder delen met collega’s) meer iets mannelijks dan vrouwelijks is.
Betreffende politie is een afspiegeling van de maatschappij: Daar heb je gelijk in. Maar nog belangrijker is dat het de politieman mogelijk wordt gemaakt bij agressie zijn werk voor 100% goed te doen. 100% is niet haalbaar wanneer hij geweld moet bestrijden en ook nog eens waakzaam moet zijn voor zijn vrouwelijke collega. Het gedeelte rechter hebben het slachtoffer en avond/weekenddiensten politiemannen niet veel aan.
jantje
Daarom ben ik ook tegen subsidie. Dat is ook op dicutabele gronden bepaalde personen/stichtingen etc. bevoordelen t.o.v. een ander.
@Karina:
Vrouwen zijn communicatief veel vaardiger, toch?
De politie is een afspiegeling van de maatschappij, dus dat er vrouwen werken (ook op straat) lijkt me niet meer dan logisch.
Als een vrouw klappen krijgt van een dronken man, ik noem maar een voorbeeldje, dan zou de rechter dat mogen meewegen van mij.