De PVV-leider zal meer afstand van de Le Pens moeten nemen, wil hij ervoor zorgen dat de stank van antisemitisme niet ook aan hem blijft hangen.
Guilt by association, noemen de Angelsaksen het. Toon mij wie uw vrienden zijn en ik zeg u wie u bent, luidt de Nederlandse versie. Nu Geert Wilders heeft besloten een (anti-)Europees-Patriottische coalitie te vormen met een aantal niet helemaal okselfrisse partijen, ondervindt de PVV-leider dat het niet genoeg is uitdrukkelijk van bepaalde denkbeelden afstand te nemen. Er wordt van hem verwacht dat hij hetzelfde doet met personen.
Het is een groot verdienste van Marine Le Pen dat alle kritische vragen naar aanleiding van haar Haagse verstandshuwelijk met Wilders (er leek weinig ware liefde verloren tussen de twee EU-sceptische leiders) over haar vader gingen en niet over de standpunten van haar partij hic et nunc. Zelf weigerde zij afstand te nemen van Papa Le Pen, de vragen erover omzeilde zij met een stortvloed prachtfrans. Wilders deed dit wel, uiteraard, maar voor hem was dit natuurlijk veel gemakkelijker, al werd hij aan het einde van de persco nog aardig in het nauw gebracht toen hem werd gevraagd wat hij vond van het idee dat zijn fractieleden in het Europees Parlement straks schouder aan schouder staan met een veroordeeld antisemiet. (Kan iemand het Haagse perscorps erop wijzen dat vragen over Wilders kapsel grappig noch professioneel zijn?)
Dat Jean-Marie Le Pen een uiterst nare man is, staat vast, zijn opmerkingen over de Holocaust spreken boekdelen. In 1987 zei hij: Ik zeg niet dat de gaskamers niet hebben bestaan. Ik heb ze zelf niet gezien. ( ) Maar ik geloof dat dit slechts een detail van de geschiedenis is. Ondanks de moord op bijna 100.000 Franse joden noemde hij de Duitse bezetting niet bijzonder wreed. Le Pen Senior was blijkbaar ook de bloedige represailles tegen de Franse burgerbevolking, zoals in Oradour-sur-Glane, vergeten. Dat hij zich over dit laatste niet druk maakt, is niet zo verwonderlijk. Als inlichtingenofficier martelde hij zelf onafhankelijkheidsstrijders in Algerije (Le Pen ontkende berichten hierover in de Franse pers, maar werd door de rechter in het ongelijk gesteld).
Le Pen Sr. is wel vaker in de fout gegaan, zoals toen hij in 1997 verklaarde dat president Jacques Chirac op de loonlijst van de joden stond. Of in 2007, toen hij Nicolas Sarkozy tijdens de campagne als die buitenlander noemde. Of al in 1987, toen hij alle Fransen met aids wilde isoleren van de rest van de samenleving in een sidatorium. De eerste uitspraak maakt Le Pen ontegenzeggelijk een antisemiet, de tweede een xenofoob en de derde gewoon een ontzettende Daarnaast is zijn hechte band met verschillende Franse Nazisympathiesanten uit de Tweede Wereldoorlog uitputtend gedocumenteerd.
Het Front National was decennialang bijna net zon onemanshow als de PVV. Marine Le Pen is er weliswaar in geslaagd uit de schaduw van haar vader te treden en de partij salonfähiger te maken, maar de geur van antisemitisme was je niet zo een twee drie uit je blazoen. Reden voor het CIDI Wilders de wacht aan te zeggen. Want wie dacht dat de pro-Israëlische lobbyclub door de flirt van Nederlands meest fanatieke vrienden van de joodse staat met het Front National in een onmogelijke spagaat wordt geplaatst, overschat de morele flexibiliteit van zijn nieuwe directeur, Esther Voet. Al in september riep Voet Wilders op afstand te nemen van de aanwezigheid van een groepje neonazis bij een PVV-demonstratie (ook al guilt by association dus, al ben je als partij natuurlijk niet verantwoordelijk voor al het gespuis dat op je bijeenkomsten afkomt) en ditmaal deed zij er nog een schepje bovenop: Jean-Marie Le Pen heeft zich weer kandidaat gesteld voor het Europees parlement, dus daar zit straks een PVVer naast. Ik vraag me af of je dat moet willen. Wilders zal de vader van zijn nieuwe vriendin (en wellicht haar zelf ook) dus nog wat feller moeten bekritiseren, wil hij op blijvend op een goede relatie met het CIDI en zijn vrienden in Eretz Yisrael kunnen rekenen.
Met familie ligt alles altijd net iets moeilijker. Blood is thicker than water, zeggen de Angelsaksen. Wij Nederlanders, als het gaat om volkswijsheden de Chinezen van het Avondland, houden het op het bloed kruipt waar het niet gaan kan en het hemd is nader dan de rok. Niemand verwacht van Marine Le Pen dat zij breekt met haar vader als mens (dat vragen wij immers ook niet van onze koningin), maar het is hoog tijd dat zij niet alleen met zijn antisemitische gedachtegoed, maar ook met Papa als politicus breekt. En dat zij hem dus niet op een verkiesbare plaats op de lijst voor de Europese verkiezingen zet, maar als een afvalproduct van een andere tijd op de vuilnisbelt van de geschiedenis plaatst.
Zoals Esther Voet tweette: Als je afstand doet, zet je je vader niet op de kieslijst. Punt. Verder kun je als dochter gewoon van hem blijven houden. Geert Wilders mag dit eerste gerust achter de schermen van haar eisen. Sterker nog, hij moet dit doen, wil hij niet zelf afgerekend worden op zijn associatie met de oude Jodenhater. Slaagt hij er zo in Le Pen Sr. buiten het Europees Parlement te houden, heeft zijn samenwerking met het Front National in ieder geval iets opgeleverd. De Fransen zullen hem dit vergeven, zij hebben immers hun eigen spreekwoord: Les amis de mes amis sont mes amis.
