Daders van een verkrachting blijven veel te vaak onbestraft. In het beste geval krijgen ze drie maanden een enkelbandje om en daarmee is de kous af. Hop naar de volgende verkrachting. Want verkrachters zijn psychisch gestoord. De kans om in herhaling te vallen, is dus heel groot. En dat gebeurt ook. Soms meerdere keren. Meestal wordt een verkrachter pas gearresteerd nadat hij al veel slachtoffers gemaakt heeft. Het trauma bij die slachtoffers is bijzonder groot. Je kan het vergelijken met het trauma van soldaten die gruwelijke oorlogstaferelen hebben meegemaakt.
België staat in rep en roer. Deze week werd het lichaam gevonden van een vermoorde studente langs het kanaal bij Antwerpen. Julie Van Espen had afgesproken met enkele vriendinnen om een glas te gaan drinken in het centrum van de stad en fietste om 18.30 uur (jawel, niet ’s nachts) op een pad langs het kanaal naar de plaats van afspraak. Ze werd van haar fiets getrokken en in de bosjes meegesleurd door verkrachter Steve Bakelmans. Julie vocht dapper terug maar bekocht dat met haar leven. Bakelmans deed weinig moeite om zijn misdaad te verbergen. Hij werd de dag nadien al gearresteerd en bekende onmiddellijk.
Geen vluchtgevaar
Pech gehad zou je denken. Gekken lopen er overal rond. Toch niet. Bakelmans had al vier jaar doorgebracht in de cel voor verkrachting en werd in 2017 weer tot vier jaar cel veroordeeld voor onder andere voor een tweede verkrachting. Omdat de zaak nog steeds hangende is bij het hof van beroep, liep hij ondertussen vrij rond. Er was immers geen vluchtgevaar. Dat de kans op een nieuwe verkrachting wel groot was, was geen reden om de man niet op te sluiten in afwachting van zijn proces. Met fatale gevolgen.
Gökmen Tanis, de leukerd die het vuur opende op de tram in Utrecht, werd verdacht van verkrachting maar liep toch nog vrij rond. Bij verkrachting wordt bruut geweld niet geschuwd. Je moet dus al gestoord zijn om zoiets te doen. Slachtoffers worden gewurgd en bedreigd met een pistool of attributen die ze vinden bij de drogisterij en helemaal niet de functie hebben van een wapen. Met een klauwhamer bijvoorbeeld kan je gemakkelijk iemand de kop inslaan zonder dat je veel moeite moet doen om aan een moordwapen te komen. Een klauwhamer is even effectief, het maakt je niet verdacht bij de aankoop ervan en het is in een wip gekocht. Het toont aan dat de dader van een verkrachting beschikt over een zekere vorm van intelligentie en ontoerekeningsvatbaarheid zelden kan worden ingeroepen. Zij die het overleven, hebben zo’n zwaar trauma dat zeer moeilijk te verwerken is. Nochtans zijn er heel veel slachtoffers in Nederland.
“Ongeveer één op de drie vrouwen en één op de twintig mannen is ooit slachtoffer geweest van seksueel geweld”, zo staat in het tijdschrift voor gedragstherapie. “Epidemiologisch onderzoek onder de algemene bevolking heeft aangetoond dat het risico op het ontwikkelen van een posttraumatisch stresssyndroom hoger is onder slachtoffers van een geweldsmisdrijf, met name verkrachting (49%) en ander seksueel geweld zoals aanranding (23.7%), dan onder mensen die er getuige van waren dat iemand doodging of ernstig verwond raakte (7.3%), of die een natuurramp (3.8%) of een ernstig auto-ongeluk (2.3%) meemaakten (Breslau et al., 1998).”
Tot 12 jaar gevangenis
Het blijft dan ook een raadsel waarom verkrachters die al gekend zijn bij het gerecht vrij blijven rondlopen. Blijkbaar zien de rechters niet de ernst in van seksueel geweld. Nochtans doet de wetgeving in Nederland dat wel. Op verkrachting staan gevangenisstraffen tot maximaal twaalf jaar. Omdat de strafmaat zo hoog is, is er niets dat de rechtbank weerhoudt om de dader van zo’n verschrikkelijk misdrijf in voorhechtenis op te sluiten. Er is toch genoeg plaats in de gevangenis.
Minister Dekker voor Rechtsbescherming maakte vorig jaar bekend dat vier strafinrichtingen zullen sluiten bij gebrek aan criminelen. De leegstand is onder andere een gevolg van de daling van de geregistreerde criminaliteit. Onbegrijpelijk als je leest wat voor types er vrij rondlopen waarvan de criminaliteit wel geregistreerd is. Een van de redenen is ‘de aanpassing van de detentiefasering’ wat gewoon wil zeggen dat Nederland zijn criminelen niet meer opsluit. Gevangenissen kosten handenvol geld en door er een paar te sluiten, kan Dekker zich op de borst kloppen dat hij weer flink bespaard heeft op belastinggeld. Wat een geweldig bekwame minister is die man toch. De slachtoffers zullen ondertussen de verwerking van hun trauma zelf wel betalen.
Bosche draak
Dat soort mensen dat maar in de fout blijft gaan zouden ze eens chemisch moeten castreren na het uitzitten van de volledige straf.
Dan zal de lust ze wel vergaan (letterlijk en figuurlijk)