Sywert van Lienden geeft linkse mensen KEIHARDE realitycheck: 'Denken we ook nog aan deze écht bestaande kinderen?!'

Van Lienden maakte een mooi draadje op Twitter waarmee hij inzicht geeft in hoe de situatie voor de kinderen uit onze eigen gemeenschap ervoor staat. Daarmee wordt pijnlijk duidelijk dat Nederland zijn capaciteit op dat vlak écht wel heeft bereikt:

https://twitter.com/Sywert/status/1356619785036042245

Zo wijst hij links Nederland op het feit dat er nog steeds 700 kinderen wachten op een pleeggezin. Dat er bijna 12.000 dakloze jongeren zijn die nog steeds geen eigen plekje kunnen krijgen. Dat er honderden kinderen in overvolle AZC's op wachtlijsten staan. Dat er enorme achterstanden en wachtlijsten zijn in de Jeugdzorg en Veilig Thuis. De voorbeelden zijn praktisch eindeloos.

Geconfronteerd met deze informatie zou je als weldenkend mens toch haast tot de conclusie moeten komen dat de rek er wat betreft hulpbehoevende kinderen in Nederland inmiddels wel uit is, toch? Want wie hier op dit moment hulp nodig heeft, staat eigenlijk altijd voor lange tijd in de wacht. Nou, dit PvdA-Kamerlid negeert die informatie eigenlijk compleet en heeft het, hoe kan het ook anders, liever over de tóón:

Feiten doen pijn en doen ook afbreuk aan 'het positieve verhaal' waar links Nederland zichzelf zo graag van bedient. Attje Kuiken heeft sowieso niet echt recht van spreken, want het was haar eigen voormalige partijleider Lodewijk Asscher die medeverantwoordelijk is voor het feit dat er tienduizenden gezinnen in de knel zijn gekomen door die hele toeslagenaffaire.

Die ouders en kinderen worden nog steeds nauwelijks geholpen, maar laten we er vooral nog een paar honderd hierheen halen. Dan zijn zorgcapaciteit en -kwaliteit ineens slechts een papieren werkelijkheid en is het enige wat telt het moraliserende deugen. Want hulpbehoevende kinderen hebben meer aan loze beloften en intenties dan aan daadwerkelijke hulp. En als je daar wat van zegt dan is dat ineens "niet nodig" omdat politiek al "lelijk genoeg" is. Puur en onversneden wegkijken is het, niets minder!