Chaos bij Jeugdbescherming Noord: tientallen meldingen, ouders radeloos – organisatie wankelt

En dat allemaal bij een instantie die kinderen zou moeten beschermen.

De chaos is zo groot dat de organisatie volgende maand misschien zelfs haar certificaat verliest. En terecht. Want wat zich hier afspeelt, is geen incident. Het is structureel falen. En de politiek? Die kijkt wéér te lang weg.

Een moeder zegt het keihard:

Dat zegt alles.

Jeugdbescherming Noord beloofde een veiligheidsplan. Dat kwam er niet. Sterker nog: er werd foute informatie naar de rechter gestuurd. Dat is niet alleen onzorgvuldig – het is ronduit gevaarlijk.

Wie denkt dat dit uitzonderingen zijn, heeft het mis.

Vertrouwenspersoon Marga de Groot ziet het al langer: geen overleg met ouders, iedere keer andere gezichten, geen continuïteit. En ondertussen gaan medewerkers bij bosjes weg: meer dan 50% verloop in Drenthe, 30% in Groningen.

Je leest het goed: zo’n 250 kinderen hebben geen vaste jeugdbeschermer.

Dat betekent geen vertrouwde gezichten. Geen continuïteit. Geen fatsoenlijke opvolging van afspraken. En ondertussen blijven de dossiers zich opstapelen.

Volgens hoogleraar jeugdrecht Mariëlle Bruning is dit geen lokaal probleem meer, maar een nationaal drama. Zes jeugdbeschermingsorganisaties in Nederland kunnen de hulpvraag niet aan.

Er is in 2021 al een ‘noodbeleid’ afgekondigd – dat nu al drie jaar voortduurt.

Drie jaar!

En nog steeds heeft het kabinet geen structurele oplossing. Geen plan. Geen actie. Terwijl kinderen letterlijk tussen wal en schip vallen.

Het zijn lokale politici die wél in actie komen. In Groningen is een meldpunt opgericht door raadslid Yaneth Menger (Stadspartij 100%). Ze zegt: "De verhalen zijn verbijsterend. Er is duidelijk iets structureel mis."

Ouders, pleegouders en oud-medewerkers doen hun verhaal. Vrijwilligers met ervaring in de jeugdzorg proberen de boel enigszins op te vangen. En zelfs andere gemeenten, zoals Stadskanaal, beginnen nu eigen meldpunten.

Dat zegt alles: de instellingen die betaald worden om dit werk te doen, falen. En dus moet de burger het weer oplossen.

Iedereen weet het al jaren: het systeem van jeugdbescherming in Nederland is bureaucratisch, afstandelijk en volledig vastgelopen.

Medewerkers verzuipen in administratie. Ouders worden genegeerd. Kinderen krijgen niemand te spreken. Maar in plaats van het systeem te herzien, plakt de overheid er nog een subsidie op. Nog een stuurgroep. Nog een rapport.

Wat er nodig is, is leiderschap. Durf. Vernieuwing.

Jeugdbescherming moet terug naar de basis: kinderen helpen, gezinnen ondersteunen, luisteren, handelen. Niet sturen op protocollen of beleidsjargon – maar op menselijkheid en verantwoordelijkheid.

Volgende maand wordt besloten of Jeugdbescherming Noord mag blijven bestaan. Maar zelfs als dat antwoord ‘nee’ is, blijft het fundamentele probleem bestaan zolang er geen radicaal andere koers wordt gekozen.

En ondertussen raken honderden kinderen beschadigd.