Drama in Alblasserdam: leraar neergestoken voor ogen van kinderen

De musical vond plaats in cultureel centrum De Haven. Een vader van een leerling zou het op een ander gemunt hebben. Wat volgde was een ruzie, een mes – en een leraar die probeerde te kalmeren, maar in plaats daarvan werd geraakt. Kinderen gilden het uit. Ouders stonden machteloos. Agenten stormden het gebouw binnen, een ambulance arriveerde razendsnel.

De politie bevestigde het incident, maar gaf nog geen details over het slachtoffer. Volgens De Telegraaf komt hij uit Dordrecht en was hij een gewaardeerde kracht op de school. Oud-leerlingen herkenden hem meteen. “Ik heb hem gehad in groep 5”, vertelde een aangeslagen tiener.

Er werden uiteindelijk drie mannen aangehouden. Eén van hen zou de daadwerkelijke dader zijn, een ander had volgens getuigen een criminele achtergrond. In het gebouw waren meerdere evenementen gaande – waaronder een bingoavond. “We dachten eerst dat het een grap was,” zei een deelnemer. “Tot we het gegil hoorden. Dit is toch Nederland niet meer…”

Maar helaas ís dit Nederland anno 2025 wél. Een land waarin scholen, theaters en buurthuizen niet langer veilig zijn. Waar docenten in het harnas moeten vrezen voor hun leven. Waar gewone burgers de dupe worden van doorgedraaide types die “niet goed in hun hoofd zijn” – maar tóch rondlopen, vaak bekend bij politie, vaak al agressief in het verleden.

Waar zijn de Kamerleden nu? Waar is de minister van Onderwijs? Waar is de massale verontwaardiging over het feit dat een onderwijzer – in de meest onschuldige setting denkbaar – is neergestoken voor het oog van kinderen?

De realiteit is dat Nederland ontspoort. Dat het geweld niet meer beperkt blijft tot grote steden of ‘probleemwijken’. Het komt onze scholen binnen. Onze buurthuizen. Onze musicals.

En terwijl het systeem faalt, terwijl docenten vrezen, terwijl kinderen getraumatiseerd raken, houdt de overheid zich bezig met klimaatquota, woke-theorieën en genderbeleid op scholen.

Wat we nodig hebben is veiligheid. Fatsoen. Grondwettelijke bescherming van mensen die dit land draaiende houden – zoals leraren.

Wat hier gebeurd is, mag niet weggewoven worden als “incident”. Want het is geen incident meer als het onderdeel is van een patroon. Van een samenleving waarin gezag verdampt, waarin de rechtsstaat tandeloos is geworden, en waarin de waanzin regeert.

Deze leraar had een musicalavond moeten meemaken. Tranen van blijdschap moeten zien. Geen sirenes. Geen traumahelikopter. Geen infuus.

Nederland moet wakker worden. En nu ook echt handelen.

Voor onze kinderen. Voor onze leraren. Voor onze toekomst.