Jan Dijkgraaf fileert Linda de Mol: “Erger je vooral aan muggen, niet aan moties”

Binnenland•23 jun , 17:00

Columnist Jan Dijkgraaf heeft geen mededogen in zijn nieuwste “Briefje van Jan”, gericht aan Linda de Mol. Terwijl de GroenLinks-PvdA dit weekend massaal instemde met de omstreden motie-Piri – die zelfs de Iron Dome van Israël onder vuur neemt – blijft Linda oorverdovend stil over de morele afgrond waarin haar ooit zo bewonderde partij is gestort.

In plaats daarvan? Een filmpje vanaf haar strandstoel in Portugal, waarin Linda zich druk maakt over muggen, handdoekje leggen en spuuglelijke paspoortfoto’s. Serieus.

Van Kati Piri naar pure hypocrisie – en Linda kijkt weg

Dijkgraaf herinnert eraan: Kati Piri waarschuwde een maand geleden nog zelf dat zonder Iron Dome tienduizenden onschuldige mensen zouden sterven – Joden, Palestijnen, Druzen, Christenen. Nu pleit de PvdA actief voor het saboteren van dat verdedigingsschild.

Dit voorstel werd gesteund door tachtig procent van het GroenLinks-PvdA-congres. Dát is schokkend. Dát verdient kritiek. Maar Linda? Die zwijgt. Ze wil liever niet dat mensen haar pasfoto zien. Of dat haar bagage te lang op zich laat wachten.

(Artikel gaat verder onder deze oproep) 👉 Steun DDS in de strijd voor een écht rechts Nederland! Rekeningnummer: NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media ✅ Doneer direct via BackMe en ontvang elke dag een gratis column in je inbox (die we niet op DDS konden publiceren omdat die te controversieel was) Link: https://dds.backme.org

Oppervlakkigheid als levensstijl

Natuurlijk, Linda is geen politica. Ze is entertainment. Lichtheid. Glamour. Maar ze kiest er wél voor zich publiekelijk te verbinden aan ‘fatsoenlijke’ standpunten, aan PvdA-nostalgie, aan morele superioriteit. En dan?

Als de partij zichzelf kapotmaakt met een motie die zelfs binnen eigen gelederen tot afschuw leidt? Dan hoor je niks. Geen kritisch woord. Geen enkel moreel ongemak. Alleen zon, strand en selfies.

Dijkgraaf merkt fijntjes op: “Ik dacht altijd dat je neef Johnny het enige oppervlakkige leeghoofd in de familie was. Maar jullie zijn dus met meer.”

In tijden van morele crisis blijkt wie écht iets te zeggen heeft

Als de publieke omroep, het establishment én de opiniemakers zwijgen, zijn het mensen als Jan Dijkgraaf die de vinger op de zere plek leggen. Niet om cynisch te zijn, maar om helder te maken: we worden geleid door mensen die liever praten over handdoeken dan over oorlog en leven en dood.

Linda de Mol zou haar invloed kunnen gebruiken. Maar ze kiest ervoor om die te verspillen aan muggenbulten en bagagebanden. En dat is meer dan dom. Het is pijnlijk.