Laveloze Gooische meisjes in Knokke: dit is het failliet van onze jeugd

En dan de ouders. Wat zeggen die? “Laat haar maar een nachtje in de cel zitten.” Dat dus. Zij weten dat hun kinderen ontsporen, maar ze grijpen niet in. Sterker nog: het lijkt hen niet te deren.

De Nederlandse week in Knokke staat al jaren bekend om chaos: vechtpartijen, brallende jongeren, mishandeling van agenten, en complete terreur op het Alfred Verweeplein. Maar dit jaar viel er iets anders op: meisjes – soms amper zestien – die zichzelf zo kapotzuipen dat de ambulance moet komen.

Wat is dit voor zieke cultuur? Wat is er misgegaan in deze welvarende gezinnen uit Laren, Blaricum en Amsterdam-Zuid? Hebben we nu echt een generatie die vindt dat feesten gelijkstaat aan grenzen totaal verliezen?

Laten we eerlijk zijn: dit is niet alleen een jeugdprobleem – dit is een ouderprobleem. Deze kinderen groeien op in huizen van een paar miljoen euro, ze rijden mee in Range Rovers en hebben toegang tot alles – behalve grenzen, opvoeding en verantwoordelijkheid.

Ouders die hun dochters al vanaf hun dertiende laten drinken “omdat het bij ons aan tafel mag.” Ouders die luxe appartementen huren in Knokke, maar geen idee hebben wat hun kinderen daar 's nachts uitspoken. En als het dan misgaat? Dan bellen ze de politie om camerabeelden op te vragen – of erger nog: ze zuchten dat het “niet de eerste keer is.”

Waar is de schaamte gebleven? Waar is de ouder die zijn kind gewoon op z’n verantwoordelijkheid aanspreekt, die consequenties stelt, die opvoedt?

De Belgische politie is er klaar mee. Ze roepen hulp in van de Nederlandse politie en patrouilleren tegenwoordig zelfs met ruiters. Waarom? Omdat er jongens zijn die vechten om wie naar welk meisje keek, omdat er minderjarigen in steegjes worden betast, omdat deze losgeslagen jeugd hun grenzen alleen kent als ze met blauw zwaailicht worden opgehaald.

En waarom? Omdat het allemaal “leuk is voor de content.” Omdat filmpjes van gevechten en dronken meiden scoren op TikTok.

Dat is wat er van onze jeugd is geworden: content voor social media, chaos als zelfexpressie, en nul gevoel voor fatsoen, orde of moraal.

Wat hier gebeurt, is geen jeugdcultuur. Het is een diep moreel probleem. Het resultaat van ouders die niet meer durven opvoeden. Van een samenleving waarin discipline is vervangen door “zelfontplooiing” en verantwoordelijkheid door “ervaring opdoen”.

Maar als je dochter van zestien laveloos in een Belgische cel belandt, dan ben je geen progressieve ouder die vrijheid stimuleert. Dan ben je gewoon medeplichtig aan haar afglijden.

Het is tijd dat we onze jeugd weer leren wat grenzen zijn. Dat feesten niet betekent dat alles mag. Dat vrijheid zonder verantwoordelijkheid leidt tot verval. En dat ouderschap méér is dan een creditcard aanreiken en daarna op vakantie gaan.