Maurice de Hond opnieuw voor de rechter – OM pakt klokkenluider aan

Volgens De Hond is de aanleiding voor de rechtszaak zijn uitspraken over Michaël de Jong, de man die in de beginfase van het politieonderzoek in 1999 als verdachte werd beschouwd, maar uiteindelijk niet werd vervolgd. In een lang artikel beschrijft De Hond opnieuw zijn visie op de zaak en verklaart hij verbaasd te zijn dat hij van een journalist van het NRC moest vernemen dat hij nu als verdachte is aangemerkt in een strafzaak.

Op zijn site schetst De Hond zijn lezing van de feiten. Hij stelt dat in de eerste weken na de moord op Jacqueline Wittenberg in 1999 de aandacht van de politie vooral uitging naar De Jong. Die werd uitgebreid verhoord, waarbij zijn alibi volgens De Hond "twijfelachtig" werd genoemd door de politie zelf.

Rond 25 oktober 1999 zou het politieonderzoek zich ineens hebben verlegd naar Ernest Louwes, die uiteindelijk veroordeeld werd. Volgens De Hond is nooit meer serieus gekeken naar De Jong als mogelijke verdachte, ondanks volgens hem openstaande onderzoekslijnen.

De Hond heeft jarenlang onderzoek gedaan naar de zaak, op eigen initiatief, en zegt aanwijzingen te hebben dat het Openbaar Ministerie destijds bewust niet verder is gegaan met het onderzoek naar De Jong. Hij stelt in zijn artikel dat voormalig staatssecretaris Fred Teeven, die door De Hond werd gevraagd de gang van zaken na te trekken, hem mondeling bevestigde dat De Jong informant van de politie was geweest.

Deze informatie, aldus De Hond, zou destijds geleid hebben tot het stopzetten van het onderzoek naar De Jong. Teeven zou hierover hebben gesproken met de toenmalige procureur-generaal.

In 2024 heeft De Hond over deze gang van zaken een formele klacht ingediend bij het Openbaar Ministerie, maar daar heeft hij naar eigen zeggen nooit een reactie op gekregen. In plaats daarvan volgde in januari 2025 een verhoor door de politie, en nu dus een dagvaarding.

Volgens De Hond staat hiermee niet alleen zijn eigen geloofwaardigheid op het spel, maar ook het functioneren van het Nederlandse rechtssysteem. Hij benadrukt dat hij vanuit een diep rechtvaardigheidsgevoel heeft gehandeld en de rechtsstaat juist wil versterken door misstanden aan te kaarten.