Nederlanders tanken massaal over de grens – dankzij krankzinnige accijnzen

Wie dit jaar slim tankt in het buitenland, kan tientallen euro’s besparen per rit. En dat wordt elk jaar erger. Want de overheid verhoogt de accijnzen gewoon door, zelfs als de olieprijs wereldwijd al stijgt. Zo is de benzineprijs in Nederland inmiddels opgelopen tot €2,11 per liter – een krankzinnig bedrag, zeker als je weet dat exact diezelfde brandstof in Luxemburg slechts €1,47 kost.

De benzineprijs in Nederland is niet hoog door de olieprijs. Nee, hij is hoog door belasting op belasting. Eerst rekent de overheid een torenhoge accijns op elke liter brandstof. Daarbovenop komt vervolgens ook nog eens 21 procent btw – ook over die accijns.

Het resultaat: de automobilist wordt dubbel genaaid. En in plaats van een eerlijk en transparant systeem krijgen we een prijsopdrijvend verdienmodel van de staat, waarbij de belasting op benzine inmiddels meer oplevert dan het hele ministerie van Infrastructuur aan wegen uitgeeft.

Uit de berekeningen van UnitedConsumers blijkt dat het verschil fors oploopt. Een volle tank van 45 liter kost in Nederland gemiddeld €85,50, terwijl je in België uitkomt op €72 en in Luxemburg op slechts €66,15.

Met een gemiddeld verbruik van 1 op 15 kun je dus gerust een flink stuk omrijden en alsnog goedkoper uit zijn. Dat wéten mensen inmiddels, en dus ontstaat er deze weken bij tankstations over de grens een heuse wachtrij van twintig minuten.

Wat zegt dat over ons land, als burgers liever omrijden, wachten en plannen dan simpelweg bij hun eigen pomp af te rekenen?

Alsof het nog niet genoeg is, heeft de overheid aangekondigd dat de accijnzen volgend jaar weer omhooggaan. Alsof de koopkrachtproblemen, de inflatie en de energiekosten nog niet diep genoeg inhakken op het huishoudboekje.

Het kabinet doet ondertussen alsof dit “klimaatbeleid” is. Maar dat is een leugen. Want hoe wordt die extra opbrengst besteed? Niet aan extra wegen. Niet aan betere infrastructuur. En zeker niet aan lastenverlichting. Nee, het verdwijnt in de bodemloze subsidiestructuren van Brussel, klimaattafels en stikstoffictie.

UnitedConsumers zegt het treffend: “Zo goedkoop mogelijk tanken op vakantie is inmiddels een nationale sport geworden.” Maar dat is geen compliment. Dat is een symptoom van diepgeworteld belastingfalen.

Nederland is een van de rijkste landen ter wereld, maar de burger moet tanken in het buitenland om rond te komen. Wie hier het lef heeft om met een caravan, dieselbusje of gezinsauto op pad te gaan, wordt meteen afgestraft met woekerprijzen aan de pomp.

We noemen dit “duurzaam beleid”, maar het is in feite financiële onderdrukking in groene verpakking.