Pijnlijk! Els Rechts betrapt: eerst ontkennen over hooligans, daarna zelf betrapt met hartjesreactie

Waar Els met stelligheid beweerde dat er géén hooligans betrokken waren bij de organisatie, toont een screenshot van een Facebookgroep van Nederlandse hooligans precies het tegenovergestelde. En erger nog: daaronder prijkt háár eigen reactie. Vier hartjes en een jolig “tot morgen!”.

In de video horen we Els nog heel overtuigend zeggen:

Maar nog geen seconde later knalt Dumpert er een screenshot in: een Facebookpagina vol hooligan-sympathisanten die demonstratieplannen maken. En daar, pontificaal zichtbaar, reageert Els zelf enthousiast: “Tot morgen!” gevolgd door meerdere hartjes.

Het contrast kan niet groter: van een zelfverzekerde “het is niet zo” naar een digitale handtekening onder precies datgene wat ze ontkent.

Wat de video briljant maakt, is de manier waarop Dumpert het brengt. Eerst de stellige woorden van Els, daarna het onweerlegbare bewijs. En dan, alsof het niet pijnlijk genoeg was, volgen beelden van Els die zegt dat ze “geschrokken” is van wat er is gebeurd. Inclusief tranen voor de camera.

Het resultaat: een internetklassieker die binnen no-time viraal gaat. Want het is precies de hypocrisie die mensen zo zat zijn - politici, activisten of bewegingen die dingen glashard ontkennen, terwijl de feiten een totaal ander verhaal vertellen.

Het optreden van Els Rechts past in een patroon dat we vaker zien bij activistische figuren. Eerst wordt de boel groot aangepakt en stoer ontkend - “wij hebben alles onder controle, geen hooligans hier”. Maar zodra de feiten te duidelijk worden, volgt de emotionele uithaal: tranen, geschrokken doen, slachtofferrol.

Dat werkt misschien bij een deel van de achterban, maar voor de buitenwereld oogt het vooral doorzichtig. De video van Dumpert laat haarscherp zien hoe snel zo’n zorgvuldig opgebouwd imago instort zodra de feiten zich opstapelen.

Voor de demonstratie zelf heeft dit ook gevolgen. Waar veel mensen oprecht kwamen om een punt te maken, wordt de geloofwaardigheid nu volledig ondermijnd. Want als de organisator eerst de waarheid verdraait en daarna in tranen uitbarst, dan blijft er weinig vertrouwen over.

Het internet en sociale media vergroten dat effect nog eens extra uit. Want een filmpje zoals dit gaat niet meer weg. Het blijft rondzingen, gedeeld worden, geliket worden. En iedere keer dat iemand het ziet, verliest Els Rechts weer een beetje meer aan geloofwaardigheid.

Of je nu sympathie hebt voor de zaak van Els Rechts of niet: één ding is duidelijk. Je kunt niet eerst iets ontkennen, om vervolgens betrapt te worden terwijl je er zelf vrolijk aan meedoet. Het is een genadeloze ontmaskering, en precies daarom is de Dumpert-video zo raak.

De lach en de traan in één montage - het zegt meer dan duizend analyses.