Politie zoekt groep mannen na gruwelijke verkrachting in Maastricht

Het slachtoffer, die net was komen wonen in Maastricht en de stad nog niet goed kende, liep in de nacht van dinsdag op woensdag huiswaarts. Bij de Servaasbrug werd ze aangesproken door vier mannen die aanboden haar naar huis te brengen. Ze namen haar fiets over, maar namen haar niet mee naar huis. In plaats daarvan werd ze op de Hoogbrugstraat gedwongen een pand binnen te gaan, waar ze uiteindelijk werd verkracht door één van de mannen. De anderen zouden daarbij aanwezig zijn geweest en zijn verdacht van medeplichtigheid.

Een gruwelijke daad die niet alleen de stad, maar heel Nederland diep raakt. Dit is een aanval op de veiligheid van vrouwen in het openbaar, in het hart van een Nederlandse stad.

De politie zegt al sinds oktober intensief bezig te zijn met het onderzoek, maar zonder resultaat. Omdat de identiteit van de vier verdachten nog niet bekend is, heeft men nu besloten om camerabeelden vrij te geven waarin de mannen nog onherkenbaar zijn. Als dat geen resultaat oplevert, volgt binnen twee weken publicatie van de herkenbare beelden.

Volgens de politie spraken de mannen onderling een andere taal dan Nederlands. Over hun herkomst is officieel niets bekendgemaakt, maar de hoop is dat mensen die hen herkennen – of meer weten – zich alsnog bij de politie melden.

Wie iets heeft gezien of weet wie deze mannen zijn, wordt dringend gevraagd contact op te nemen met de politie. Desnoods anoniem.

De aanval in Maastricht is opnieuw een tragisch voorbeeld van de groeiende onveiligheid op straat. In dit geval trof het een jonge vrouw die gewoon naar huis wilde na een avond uit – iets wat voor elke burger vanzelfsprekend zou moeten zijn.

Het feit dat dit heeft kunnen gebeuren, dat het maanden duurde voor het publiek ervan op de hoogte werd gebracht, en dat de daders nog steeds vrij rondlopen, roept pijnlijke vragen op over prioriteiten, veiligheid én transparantie in het strafrecht.

De politie handelt nu krachtig door beelden te delen, en dat is terecht. Maar het mag hier niet bij blijven. In een land waarin vrouwen zich niet meer veilig kunnen voelen op straat – zelfs niet midden in de stad – is structurele actie nodig. Het is hoog tijd dat de politiek én justitie dit soort daden niet alleen met verontwaardiging beantwoorden, maar met daadkracht en consequent beleid.

Zwijgen is instemmen. DDS zegt wat anderen niet durven.

Oh, en dat de daders "geen Nederlands spraken" verrrast natuurlijk helemaal niemand. Maar dat mogen we niet hardop zeggen, geloof ik.