Pro-Palestijnse relschoppers vernielen kantoorgebouw in Rotterdam: “Wij bepalen wie zaken mag doen”

De daders, een groepje radicalen die zichzelf het Palestine Action Netwerk noemen, plaatsten de beelden trots op Instagram. Geen schaamte. Geen spijt. Maar een openlijke boodschap: “We komen terug, net zolang tot Allianz zich onderwerpt.”

Dit is geen protest meer. Dit is chantage met geweld als drukmiddel. En het speelt zich gewoon af op Nederlandse bodem.

De activisten beweren dat Allianz “de grootste Israëlische wapenfabrikant” verzekert: Elbit Systems. Maar zelfs al is dat zo – wanneer is het in Nederland normaal geworden dat je ruiten mag inslaan als je het ergens niet mee eens bent? Sinds wanneer bepalen zelfverklaarde actievoerders welke bedrijven mogen bestaan en welke niet?

Wat we hier zien is pure intimidatie. En erger nog: een aanval op de rechtsstaat zelf. Want dit is het punt waar activisme omslaat in anarchie: geen argumenten meer, geen debat, geen vreedzame actie – maar geweld, vernieling en dreiging.

De grootste schande is misschien nog wel het zwijgen van de politiek. Waar blijven de felle veroordelingen? Waarom horen we niemand van GroenLinks-PvdA, D66 of BIJ1 die zegt: “Dit is ontoelaatbaar”? Waarom verdedigt de media deze ‘actievoerders’ als ‘bezorgde jongeren’ in plaats van ze gewoon te noemen wat ze zijn: radicale relschoppers die met geweld hun wil willen opleggen?

Het antwoord is duidelijk: er is angst. Angst om beschuldigd te worden van ‘islamofobie’, van ‘racisme’, of – godbetert – van ‘onvoldoende compassie voor Palestina’. En dus laten we ons steeds verder gijzelen door groepen die niets met democratie te maken hebben, maar wel perfect weten hoe ze het systeem moeten uitmelken.

Dit is niet het eerste pand dat is beklad. Het zal ook niet het laatste zijn. Want Palestine Action kondigt zelf al aan: “Iedereen die met Elbit samenwerkt mag ons verwachten.” Dit is dus een georganiseerde dreigcampagne tegen bedrijven in Nederland, met politiek geweld als instrument.

Als we nu niet optreden, als we dit normaliseren onder het mom van 'verzet', dan creëren we een samenleving waarin wie het hardst schreeuwt en het meeste sloopt, bepaalt wat er mag. Dat is geen democratie meer – dat is straatregering.

Laat dit helder zijn: je mag tegen Israël zijn. Je mag kritiek hebben. Je mag betogen, schrijven, publiceren, debatteren. Maar je mag geen ruiten ingooien, geen verf gooien, geen dreigementen uiten. Wie dat wel doet, hoort voor de rechter. Punt.

De rechtsstaat moet zich niet laten intimideren – en de samenleving ook niet. Het wordt tijd dat de politie, de politiek en het OM Palestine Action gaan behandelen zoals ze zijn: een extremistische organisatie met geweld als methode.

Vrijheid van meningsuiting is een recht. Vernieling en intimidatie zijn dat niet.