Scholen onder vuur: geweld, intimidatie en ruzies tussen families escaleert

Volgens Ed de Kievit, medeoprichter van AgressieVrij Onderwijs, komen ruziënde families op het schoolplein vaker voor dan men denkt. Het gaat niet alleen om felle discussies of verbaal geweld, maar om fysieke confrontaties: vechtende oma’s, ouders die met plantenbakken gooien, personeel dat wordt geïntimideerd of zelfs verwond. Alsof het schoolplein een verlengstuk is geworden van familievetes of frustraties over schoolbeleid.

En dan hebben we het nog niet eens over de toenemende aanwezigheid van wapens onder leerlingen zelf. “De gemiddelde la van een schooldirecteur bevat een aantal messen of vuurwerk,” zegt De Kievit. Wat is hier in vredesnaam aan de hand?

Het probleem zit dieper dan één incident. Steeds vaker nemen ouders hun eigen gelijk mee de school binnen. Soms stormen ze letterlijk de klas in om verhaal te halen over zaken als Paarse Vrijdag, seksuele voorlichting of rapportbeoordelingen. De leraar, ooit een gerespecteerd figuur in de samenleving, wordt steeds vaker gereduceerd tot mikpunt van wantrouwen, hoon en bedreigingen.

Nathalie Vriezelaar van Stichting School & Veiligheid ziet dezelfde trend. Steeds vaker wordt de stichting gebeld over geëscaleerde ruzies, soms met fysiek geweld, soms met langdurige intimidatie. Er zijn teams die scholen moeten ondersteunen na incidenten. Want die zijn er. Regelmatig.

Het is een ongemakkelijke waarheid: veel docenten durven geen melding te maken van dit soort incidenten. Ze zijn bang voor reputatieschade van de school, of vrezen wraak van de ouders in kwestie. Maar zo ontstaat een cultuur van stilzwijgen, waarin agressie normaal wordt en de norm langzaam verschuift. Tot het misgaat. Tot er gewonden vallen. Of erger.

Dat vraagt om keiharde duidelijkheid van schoolbesturen en overheid. Geen vrijblijvende afspraken meer aan het begin van het schooljaar, maar afdwingbare gedragsregels. Agressie = einde gesprek. Punt. Wie geweld gebruikt of dreigt, hoort geen toegang te krijgen tot het schoolplein – net zomin als een hooligan in een voetbalstadion.

Ook speelt de continue politisering van het onderwijs een rol. Agenda’s als genderonderwijs, woke-terminologie en “inclusiviteit” drijven een wig tussen scholen en ouders. Ouders voelen zich buitengesloten, niet gehoord en niet serieus genomen. Dat mag nooit een excuus zijn voor geweld – maar het verklaart wél waarom de woede zo snel oplaait.

Het schoolplein is inmiddels frontlinie geworden in de bredere strijd om normen, waarden en identiteit. En net zoals de samenleving steeds meer polariseert, dreigt ook het onderwijs ten onder te gaan aan agressie, groepsdruk en chaos.

We moeten het tij keren. Dat begint met het herwaarderen van gezag. De leraar moet weer een onbetwiste autoriteit zijn, niet het slachtoffer van boze ouders. Ouders moeten hun emoties leren beheersen en verantwoordelijkheid nemen voor hun kinderen – én hun eigen gedrag. En de overheid? Die moet eindelijk ophouden met het indoctrineren van het klaslokaal, en zich richten op orde, veiligheid en kwaliteit.

Want als we het schoolplein niet kunnen beschermen, hoe willen we dan ooit onze toekomst beschermen?

Wil je reageren op dit artikel of heb je zelf ervaring met agressie op school? Deel je verhaal via onze mail. Want dit moet stoppen. Nu.