Rita Verdonk looft NAVO-top: “Trots op Nederland en Hagenaars!”

De NAVO-top, gehouden op 24 en 25 juni 2025 in het World Forum in Den Haag, was een logistieke en diplomatieke megaklus. Met zo’n 8.500 bezoekers, waaronder 45 staatshoofden, ministers van Buitenlandse Zaken en Defensie, plus een bataljon journalisten, was het een ongekende operatie. Den Haag, al 125 jaar de stad van vrede en recht, toonde zich van haar beste kant. De strenge veiligheidsmaatregelen, zoals de noodverordening rond het World Forum en de afsluiting van de Johan de Wittlaan, hielden alles in goede banen. En ja, zelfs de demonstranten – vaak een bron van chaos – gedroegen zich dit keer, zoals Verdonk terecht opmerkt. Geen geblokkeerde wegen, geen rellende activisten, maar orde en discipline. Dat is nog eens een verfrissend geluid.

Verdonk, die sinds 2022 namens Groep de Mos in de Haagse gemeenteraad zit, kent de stad als geen ander. Haar politieke carrière begon ooit in linkse kringen, maar ze groeide uit tot een rechtse pitbull als minister van Vreemdelingenzaken en oprichter van Trots op Nederland. Haar focus op nationale identiteit en strenge integratie is altijd haar handelsmerk geweest, en haar woorden op X sluiten daar naadloos bij aan. Ze prijst niet alleen de organisatie, maar ook de Hagenaars die met positiviteit en gastvrijheid lieten zien wat Nederland waard is. En laten we eerlijk zijn: in een tijd waarin Nederland vaak wordt neergezet als een verdeeld land, is deze NAVO-top een dikke middelvinger naar de doemdenkers.

De top zelf was meer dan een pr-moment. Nederland zette zich nadrukkelijk neer als betrouwbare NAVO-bondgenoot, met gesprekken over defensie, cyberveiligheid en de oorlog in Oekraïne. Denk aan de donatie van 100 dronedetectieradars aan Oekraïne – een concrete bijdrage, zeggen sommigen, aan vrede en veiligheid. Maar laten we eerlijk zijn: meer wapens betekent óók een verlenging van het bloedvergieten. De oorlog wordt zo gerekt, niet opgelost. De vleesmolen van jonge Oekraïners en Russen blijft doordraaien, terwijl diplomatieke oplossingen amper nog een podium krijgen.

Verdonk roemt de Nederlandse can-do-mentaliteit – van politie en marechaussee tot de vrijwilligers en trotse Hagenaars die hun stad lieten stralen. Maar achter al die Haagse glans ging ook iets anders schuil: de onwil om te zeggen dat deze oorlog geen militair eind kent, en dat vrede niet uit de loop van een geweer komt.

Natuurlijk, er waren hobbels. De gemeente waarschuwde voor desinformatie over de top, en de bereikbaarheid van Den Haag was even een puzzel. Maar het feit dat alles soepel verliep, met demonstranten die zich aan de regels hielden en een stad die haar trots uitstraalde, maakt Verdonks woorden des te treffender. Dit is het Nederland waar we allemaal een beetje meer van kunnen houden. En als Rita Verdonk, die ooit de politieke elite in Den Haag de kast op joeg, dat zegt, dan weet je dat het menens is.