Rotterdam: scooterbestuurder bijna gewurgd door straatrovers - politie zoekt kansenparels

De beroving vond plaats op 24 augustus, bij de kruising Huneborgplantsoen / Cortenbachsingel. Het slachtoffer werd van zijn scooter getrokken, gewurgd en beroofd, waarna de twee daders er met het voertuig vandoor gingen. De politie is dringend op zoek naar tips.

In de reconstructie van Bureau Rijnmond wordt het nog eens duidelijk verteld:

Het gaat hier niet om een ordinaire ‘scooterdiefstal’. Het is pure gewelddadige criminaliteit. Het slachtoffer werd gewurgd, wat zijn leven letterlijk in gevaar bracht. Dit is de realiteit in onze steden: jonge Nederlanders worden op klaarlichte dag aangevallen door straatrovers die precies weten dat ze er vaak nog mee wegkomen ook.

Dit soort verhalen zien we elke week terugkomen. Jongens - vaak van de straat, vaak zonder binding met onze samenleving - die denken dat ze met geweld kunnen nemen wat niet van hen is. Scooters, telefoons, kleding, soms gewoon voor de kick. Het zijn de zogenaamde kansenparels die door links nog altijd worden verdedigd als “jongeren die perspectief nodig hebben”.

Maar laten we eerlijk zijn: dit is geen kwestie van kansen. Dit is een kwestie van mentaliteit en respectloosheid. Wie een ander bijna wurgt om een scooter buit te maken, kiest voor de criminaliteit. Punt.

Rotterdam, ooit een trotse havenstad, is inmiddels een broeinest van straatroof, steekpartijen en scootercriminaliteit. Burgemeester Aboutaleb doet af en toe een ferme uitspraak, maar de praktijk is dat het geweld niet afneemt.

Waarom niet? Omdat de politiek weigert de wortels van dit probleem aan te pakken. Massamigratie, falende integratie en een lakse aanpak van jeugdcriminaliteit zorgen voor een stad waar het onveilig is om ’s avonds de straat op te gaan.

De daders voelen zich onaantastbaar, want in Nederland krijgen dit soort criminelen vaak lachwekkende straffen. Het signaal is duidelijk: pak wat je pakken kan, en de consequenties zijn minimaal.

Het kan zo niet langer. Jongeren wurgen hun leeftijdsgenoten om een scooter, mensen worden neergestoken voor een telefoon, ouderen beroofd op straat - en ondertussen praat de politiek nog steeds over “kansen” en “armoedebestrijding.”

Dit is geen sociaal probleem meer. Dit is een veiligheidscrisis. En wie weigert dat te benoemen, is medeverantwoordelijk voor het feit dat Nederlandse burgers dagelijks risico lopen.