Het is de wrange finale van een horrorfilm die al vijftien jaar duurt. Volgende week dinsdag opent het ministerie van Financiën de website MijnHerstel. Het wordt verkocht als de "laatste kans" voor de tienduizenden slachtoffers van de toeslagenaffaire om compensatie te krijgen voor de ravage die de staat in hun leven heeft aangericht. Maar wie naar de kleine lettertjes kijkt, ziet geen gerechtigheid, maar een bureaucratische valstrik. De bedragen zijn een belediging, de bewijslast is onmogelijk en het meest stuitende: de dader (de overheid) bepaalt zelf hoeveel pijn het slachtoffer heeft geleden. Het is de slager die zijn eigen vlees keurt, terwijl de slachtoffers nog steeds bloeden. Inmiddels zijn 43.503 mensen erkend als slachtoffer. Ze hebben 30.000 euro gekregen en een excuusbriefje van Mark Rutte (waar je niets voor koopt). Nu start de fase voor de échte schade: verloren banen, kwijtgeraakte huizen en kapotte gezinnen. Maar de prijslijst die de overheid hanteert, is om te janken.
- Gebroken familiebanden: 2.000 euro.
- Kwijtgeraakte koopwoning: Maximaal 35.000 euro.
- Gemiste carrière: 20.000 euro.
Lees dat even goed. Als de staat je
kinderen uit huis heeft geplaatst en je gezin uit elkaar heeft gerukt, krijg je
2.000 euro. Dat is nog geen maand huur in de vrije sector. Als de staat je koopwoning heeft afgepakt door beslagleggingen, krijg je
35.000 euro. In de huidige huizenmarkt koop je daar nog geen garagebox voor. Het is een fooi. Het is spuug in het gezicht van mensen wiens leven totaal verwoest is.
De overheid is de dader, niet de dokter
Slachtoffer Karima Ouadid slaat in het NOS-artikel de spijker op zijn kop. Ze kreeg excuses van Rutte, maar noemt het terecht "een slag in het gezicht". Ze ging van financieel onafhankelijk naar de bedelstaf omdat de overheid haar onterecht als fraudeur bestempelde.
Haar kritiek op het nieuwe hersteltraject is vernietigend en messcherp: "De overheid is hier de dader. Het is krom dat zij gaan bepalen wat mijn leed en schade is geweest."
Precies! In elke rechtsstaat geldt: een onafhankelijke rechter of commissie bepaalt de schadevergoeding. Maar in de toeslagenaffaire mag het ministerie van Financiën – de architect van de ellende – nu zelf beoordelen of u genoeg geleden heeft. De commissie-Van Dam adviseerde al dat dit onafhankelijk moest, maar de Haagse arrogantie regeert: ze doen het lekker zelf.
Bewijs het maar eens
En dan is er nog de bureaucratische nachtmerrie. Anne Marie, een andere gedupeerde, wijst op de onmogelijkheid van de bewijslast. "Als je moest verhuizen, je dakloos raakte en je papieren kwijt bent, hoe kan je dat dan allemaal aantonen?"
De overheid vraagt van mensen die jarenlang in overlevingsstand hebben gestaan, die op straat zijn gezet en wiens administratie vaak in beslag is genomen, om bonnetjes te overleggen van vijftien jaar geleden. Het is een Kafkaëske valstrik, ontworpen om zo min mogelijk uit te keren.
🟦 DDS blijft aan de kant staan van de burgers die vermorzeld worden door de staat. Wij accepteren niet dat levens worden afgekocht met een fooi, terwijl er miljarden naar klimaat en asiel gaan. Steun onze strijd voor echte gerechtigheid.
👉 Doneer via https://dds.backme.org of maak een bedrag over naar NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media. 3,37 miljard: Veel geld?
De overheid pronkt ermee dat er al 3,37 miljard euro is uitgekeerd. Dat klinkt als een astronomisch bedrag. Maar laten we dat eens in perspectief plaatsen.
Het stikstof- en klimaatfonds van Rob Jetten? 35 miljard.
De steun aan Oekraïne? Miljarden.
De kosten van de asielopvang? Miljarden per jaar.
Voor de hobbyprojecten van de elite is geld geen enkel probleem. De kranen gaan wijd open. Maar als het gaat om het herstellen van de levens van onze eigen burgers, die door diezelfde overheid kapot zijn gemaakt, wordt er op elke cent beknibbeld.
Een gotspe
De opening van MijnHerstel is geen feestelijk moment. Het is het sluitstuk van een tragedie waarbij de dader ermee wegkomt. De ambtenaren die dit beleid verzonnen hebben, zitten nog steeds op hun plek of zijn gepromoveerd. De politici (Rutte, Asscher, Kaag) zijn weggevlucht naar internationale topfuncties.
De slachtoffers blijven achter met de littekens en een zakcentje waar ze de inflatie van de afgelopen tien jaar niet eens mee kunnen compenseren. "Geld kan nooit compenseren wat deze mensen hebben meegemaakt," zegt het ministerie vroom. Nee, dat klopt. Maar een fatsoenlijk bedrag zou op zijn minst getuigen van respect. En dat respect ontbreekt ten enenmale.
🟥 De overheid toont geen respect voor het leven van haar burgers. Ze breken gezinnen af en kopen het af met kleingeld. Dezelfde kille mentaliteit zien we in de strijd om het ongeboren leven. De menselijke maat is dood in Den Haag. Kom in verzet.
👉 Teken HIER de petitie tegen de abortusplannen en voor een overheid die leven en gezin beschermt.