Femicide-pleger uit 2001 mag nu 'helpen' in GGNet-kliniek – hoe is dit mogelijk?!

Het is een klap in het gezicht van nabestaanden, een schoffering van de samenleving en het zoveelste bewijs dat het justitie- en zorgsysteem in Nederland volledig is doorgeslagen in naïeve ‘herstel’-ideologie.

De man, O.C., is geen winkeldief of iemand met een jeugdige misstap. Hij is een manipulerende, keiharde moordenaar die zijn vriendin met krankzinnige woede ombracht omdat zij de relatie wilde beëindigen. Daarna probeerde hij de moord zelfs nog op zijn beste vriend te schuiven. Dit is het profiel van een pathologische leugenaar en psychisch onberekenbaar individu – en hij mag nu aan de slag in de forensische psychiatrie.

En dat allemaal met een officiële VOG. Terwijl duizenden gewone burgers zo’n verklaring niet krijgen omdat ze ooit een verkeersboete niet betaalden of een klein vergrijp pleegden.

Het ministerie van Justitie zegt: "Elke VOG-aanvraag wordt individueel beoordeeld." Maar wie neemt de uiteindelijke beslissing? En hoe kan het dat in een vergelijkbaar geval vorig jaar nog wél een VOG werd geweigerd aan een andere oud-tbs’er – juist vanwege de kans op herhaling, het risico voor de samenleving én omdat die man ook met kwetsbaren werkte?

Wat is hier misgegaan? Of beter gezegd: wie heeft hier een politiek-correcte beslissing doorgedrukt? En met welk moreel kompas?

Sabrina Smit was pas 22 jaar oud. Haar moord is inmiddels een bekend voorbeeld van femicide, het gericht doden van vrouwen in de privésfeer. Deze zaak werd zelfs onderwerp van een podcast vanwege de rauwe en afschuwelijke omstandigheden. De dader kreeg zes jaar cel en tbs. Zes jaar voor het afmaken van een jonge vrouw met veertig messteken.

En nu wandelt hij dus vrij rond – sterker nog: hij begeleidt andere mensen binnen GGNet. Hij wordt zelfs op LinkedIn met naam en toenaam gepresenteerd als “ervaringsdeskundige.” Je zou bijna denken dat de daders inmiddels hogere status hebben dan hun slachtoffers.

GGNet weigert de zaak te bevestigen, maar zegt wél te geloven in “herstel en ervaringsdeskundigheid.” Ook claimt de organisatie dat iedereen bij hen een VOG heeft. Daarmee verschuilt men zich achter procedures, terwijl ze exact weten wat hier misgaat: iemand die bewezen gevaarlijk, manipulatief en onberekenbaar is, mag nooit meer werken met mensen die juist bescherming nodig hebben.

Christianne Smit, de zus van het slachtoffer, verwoordt het zoals heel Nederland het voelt: dit is absurd. Ze ontdekt de betrokkenheid van de moordenaar via LinkedIn. Geen waarschuwing, geen overleg, niets. Alsof het leven van haar zus niet meer telt.

Niemand zegt dat ex-delinquenten nooit meer mogen meedoen in de maatschappij. Maar dit gaat niet over een tweede kans. Dit is misplaatste goedgelovigheid die over de rug van slachtoffers en kwetsbare mensen heen wordt uitgeoefend. Een moordenaar hoort nooit meer in een zorgfunctie. Punt.

Wie de dood van Sabrina écht serieus neemt, zorgt ervoor dat dit nóóit meer gebeurt. De VOG moet worden herzien, de verantwoordelijken moeten zich verantwoorden en instellingen zoals GGNet moeten wakker worden geschud. Geen valse empathie, maar bescherming van onschuldigen – dát is de taak van de overheid.