Het is werkelijk een gotspe. Tijdens een pro-Palestinademonstratie is het Nationaal Monument op de Dam beklad met graffiti. Een 24-jarige activist vond het nodig de tekst “Never again is now” op ons nationale gedenkteken te spuiten.
Een monument dat staat voor de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Een plek waar ieder jaar duizenden mensen in stilte samenkomen om onze doden te eren. Een symbool van vrijheid, van herinnering, van respect.
En dat monument
werd nu misbruikt als canvas voor politieke propaganda.
Dit is niet zomaar baldadigheid. Dit is heiligschennis. Dit is een aanval op ons collectieve geheugen.
Woede en verdriet bij Amsterdammers
Ondernemers, bewoners en voorbijgangers reageren diep verontwaardigd. Arne Heuwekemeijer van ondernemersvereniging BizDam spreekt namens velen:
“Met deze vernieling is de absolute ondergrens bereikt. Dit raakt me diep. Het monument is een plek om stil te staan bij de verschrikkingen van de oorlog. Dat je daar graffiti spuit om een politiek punt te maken, is respectloos. Punt.”
Voor Amsterdammers is dit onverteerbaar. De Dam wordt al jaren overspoeld door demonstraties – vorig jaar maar liefst 1600. Dat betekende: chaos, vervuiling, intimidatie, en steeds opnieuw een aantasting van de leefbaarheid. Maar dit, dit gaat verder.
Nu worden zelfs de doden die ons land zijn ontvallen in de oorlog niet meer gerespecteerd.
🟦 DDS geeft jou het nieuws zoals het écht is – zonder meel in de mond, zonder de Brusselse praatjes. Als jij waarde haalt uit deze artikelen, help ons dan in de lucht te blijven.
👉 Doneer via https://dds.backme.org of maak een bedrag over naar NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media. De rechter als katalysator
Opvallend detail: deze demonstratie mocht aanvankelijk helemaal niet plaatsvinden op de Dam. Burgemeester Halsema had terecht besloten dat het protest elders moest worden gehouden. Maar de rechter floot haar terug – de gemeente zou onvoldoende hebben onderbouwd waarom het protest daar niet mocht.
Het resultaat zien we nu: chaos, vandalisme, en een geschonden gedenkplaats. Dit is precies wat er gebeurt als rechters met hun activistische vingertjes bovenop het beleid gaan zitten. Het volk betaalt de prijs.
De vraag dringt zich op: wie beschermt onze nationale symbolen nog?
Linkse clubs en hun slappe houding
De demonstratie werd georganiseerd door clubs als Extinction Rebellion Justice Now! en de Internationale Socialisten. Dat zegt genoeg. Deze organisaties deinzen er niet voor terug om publieke orde en fatsoen te ondermijnen.
De Internationale Socialisten probeerden zich later nog halfslachtig te distantiëren door de bekladding “smakeloos” te noemen, maar voegden er doodleuk aan toe dat het “niet grensoverschrijdend” was – omdat het monument toch schoongemaakt kon worden.
Dit soort walgelijke relativeringen laat precies zien wat er mis is met dit land.
Wat voor jou en mij een heilige plek is, is voor hen niets meer dan een schoon te vegen muur.
Stop de demonstratiechaos in de binnenstad
De Dam kan dit niet meer aan. Bewoners, ondernemers en bezoekers worden er gek van. 1600 demonstraties in één jaar – dat is vier per dag! Dit plein, ons nationale hart, wordt misbruikt als podium voor iedere radicale club die aandacht wil.
Heuwekemeijer zegt terecht:
“Stop met demonstraties in de binnenstad. Amsterdam bezwijkt.”
En gelijk heeft hij. Wie dit monument wil schenden, wie onze herdenkingsplek wil gebruiken als propaganda-instrument, heeft in onze hoofdstad niets te zoeken.
🟥 Vind jij dat DDS van waarde is – omdat wij dit soort verhalen brengen, omdat wij laten zien hoe onze cultuur stukje bij beetje wordt afgebroken? Help ons dan nú.
👉 Ga naar https://dds.backme.org of doneer direct via: NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media. Grenzen zijn er om bewaakt te worden
Het bekladden van het Nationaal Monument is geen incident, maar een signaal. Een teken dat in dit land respect voor historie, traditie en offers steeds verder afbrokkelt.
Vandaag is het graffiti. Morgen? Vernielingen. Overmorgen? Geweld.
Het is tijd dat er een grens wordt getrokken. Demonstreren is een recht – maar dat recht stopt waar de waardigheid van ons nationale erfgoed begint. Het monument op de Dam is onschendbaar. Wie dat niet begrijpt, begrijpt niets van vrijheid.
Er zijn grenzen. En die moeten keihard worden bewaakt.