-Dr. Gert Jan Mulder- Kinderloze WEF-leiders: carrière boven gezin, macht boven gemeenschap

Opinie•18 aug , 4:35

Er is een patroon dat steeds opnieuw terugkeert wanneer je kijkt naar de kring van hedendaagse leiders die hun vorming genoten bij Klaus Schwabs World Economic Forum. Velen van hen zijn lid van de Young Global Leaders-club — en opvallend veel van hen zijn kinderloos. Toeval? Nauwelijks.

De generatie Schwab

Sinds 1993 selecteert het WEF jonge politici, CEO’s en beleidsmakers om hen via het Young Global Leaders (YGL)-programma te kneden tot de elite van morgen. “We penetrate the cabinets,” zei Klaus Schwab in 2017 trots over de invloed van zijn netwerk op nationale regeringen[1]. Onder de alumni vinden we namen als Angela Merkel, Emmanuel Macron, Jacinda Ardern, Mark Rutte, Annalena Baerbock, Sanna Marin. Allemaal leiders die nadrukkelijk hun stempel hebben gedrukt op de geopolitiek en internationale samenwerking van de afgelopen decennia. En opvallend vaak: zonder kinderen.

🟦 DDS geeft jou het nieuws zoals het écht is – zonder meel in de mond, zonder de Brusselse praatjes. Als jij waarde haalt uit deze artikelen, help ons dan in de lucht te blijven. 👉 Doneer via https://dds.backme.org of maak een bedrag over naar NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media.

Carrière boven familie

De meest voor de hand liggende verklaring is de allesverslindende toewijding die een internationale topcarrière vereist. Leiders die 24/7 beschikbaar moeten zijn voor Davos, Brussel of Washington, kiezen vaak niet voor een gezin. Toch gaat het verder dan dat. Kinderloosheid is niet enkel een toevallig bijproduct van ambitie; het is bijna een selectiecriterium.

In een WEF-paper over leiderschap wordt gesteld dat toekomstige leiders “hyper-connected global citizens” moeten zijn, “capable of relocating, networking and adapting to transnational challenges”[2]. Een gezin vormt in dat kader eerder een obstakel dan een troef. Het WEF lijkt te prefereren wat Schwab zelf ooit typeerde als “shapers of the future”[3]: mobiel, flexibel, niet verankerd in gezin of gemeenschap.

Erfenis zonder erfgenamen

Een familie betekent verantwoordelijkheid voor de volgende generatie. Leiders met kinderen weten dat hun beslissingen het leven van hun eigen nageslacht direct raken. Maar de kinderloze technocraat denkt anders. Zijn of haar “erfenis” is niet genetisch of familiaal, maar politiek en institutioneel: verdragen, klimaatdoelen, global governance-structuren. Het gaat niet om de wereld voor hun kinderen, maar om de wereld voor hun carrière.

Zoals de Franse filosoof Renaud Camus het eens formuleerde: “Those without heirs tend to prefer institutions over roots, abstraction over continuity.”[4]

De kloof met de burger

Daar ontstaat een gevaarlijke kloof. Voor de meeste mensen draait het leven juist om gezin, kinderen en toekomst. Een leider die dat niet deelt, mist een essentieel perspectief. Het verklaart waarom zoveel van deze politici beleid maken dat voor de gemiddelde burger koud en abstract aanvoelt: klimaatdoelen die koopkracht vernietigen, migratieakkoorden die nationale samenhang ondermijnen, oorlogstaal zonder zicht op vrede. Het zijn berekeningen zonder hartslag.

Geen toeval

Het is dus geen toeval dat zoveel WEF-leiders kinderloos zijn. Het is een systematisch gevolg van een globalistische mentaliteit waarin mobiliteit boven worteling gaat, carrière boven familie, en macht boven gemeenschap. Wat resteert, is een generatie leiders die wel over “toekomst” spreekt, maar er zelf geen kinderen in heeft.

En zo komt de wrange paradox naar boven: wie geen erfgenamen heeft, bouwt beleid voor een wereld die hij of zij zelf nooit zal nalaten.