Staatsrechtelijke schande: NCTV verklaart Lale Gül vogelvrij en stopt beveiliging ondanks terreurdreiging

Laten we er niet omheen draaien: dit besluit is een capitulatie. Het is een signaal aan alle extremisten, moslimfundamentalisten en haatbaarden in dit land dat ze hebben gewonnen. Als je maar lang genoeg dreigt, als je maar intimiderend genoeg bent, trekt de overheid zich terug. Lale Gül, een symbool van de vrije meningsuiting en de strijd voor individuele vrijheid, wordt door kille bureaucraten zonder empathie aan haar lot overgelaten. De redenering van de NCTV rammelt aan alle kanten en getuigt van een stuitende naïviteit - of erger: onwil.

De motivatie van de NCTV is om te janken zo slecht. Ze beweren dat de dreigementen "online zijn en niet serieus genomen moeten worden". Onder welke steen hebben deze ambtenaren de afgelopen twintig jaar geleefd? De moord op Samuel Paty begon online. De hetze tegen Theo van Gogh werd gevoed door geschriften en online haat (in de context van die tijd).

In het digitale tijdperk is het onderscheid tussen 'online' en 'offline' bij terreurdreiging flinterdun. Online haat is de benzine voor de gek die uiteindelijk met een mes of een vuurwapen op de stoep staat. Dat de NCTV, de dienst die nota bene verantwoordelijk is voor het monitoren van online radicalisering, dit argument gebruikt om de beveiliging van een doelwit op te heffen, is een gotspe. Het is een bureaucratische leugen om bezuinigingen of politieke onwil te maskeren.

Het meest schokkende is dat de NCTV blijkbaar last heeft van acuut geheugenverlies. Lale Gül wijst er zelf terecht op:

Augustus! Dat is nog geen drie maanden geleden. Er waren mensen met concrete plannen. Dat zijn geen zolderkamerhelden die stoer doen op Twitter; dat zijn potentiële moordenaars die stappen ondernamen om hun zieke ideologie in daden om te zetten. Hoe kan een veiligheidsdienst in vredesnaam beweren dat het "niet serieus" is, als de politie nog maar net verdachten heeft moeten inrekenen?

Dit riekt naar een overheid die de realiteit van de islamitische dreiging probeert te bagatelliseren. Ze willen niet erkennen dat critici van de islam in Nederland in levensgevaar verkeren, want dat past niet in het 'gaaf landje'-narratief van inclusiviteit en verbinding.

Gül beschrijft de NCTV-medewerkers als "empathieloze mensen". Dat verbaast ons niets. De NCTV is onder leiding van vorige kabinetten verworden tot een politiek instrument dat liever boeren en coronademonstranten in de gaten hield dan echte terroristen. Het zijn boekhouders van de macht, die risico-analyses maken op basis van spreadsheets in plaats van de harde realiteit op straat.

Voor hen is Lale Gül een kostenpost. Een dossier. Een 'lastig geval'. Ze beseffen niet - of het interesseert ze niet - dat zij een mens is van vlees en bloed, die dag en nacht moet leven met de angst dat er iemand op haar afkomt om haar de keel door te snijden, puur en alleen omdat ze een boek heeft geschreven.

Als haar iets overkomt, en laten we bidden dat dat niet gebeurt, dan kleeft er bloed aan de handen van deze ambtenaren en de verantwoordelijke minister (Yesilgöz, die als VVD'er toch zou moeten staan voor veiligheid, of haar opvolger). Gül zegt zelf: "Ik houd de NCTV verantwoordelijk als mij iets overkomt." En groot gelijk heeft ze.

Het intrekken van de beveiliging van Lale Gül is een dieptepunt in onze rechtsstaat. Het betekent dat in Nederland de vrijheid van meningsuiting niet langer gegarandeerd wordt door de overheid. Als je de islam kritiseert, sta je er alleen voor. De staat beschermt je niet. De staat zegt: "Succes ermee, zoek het maar uit met je online haters."

Dit is een overwinning voor de intolerantie. Het is een klap in het gezicht van iedereen die gelooft in het vrije woord. We moeten Lale Gül steunen en eisen dat dit besluit direct, maar dan ook direct, wordt teruggedraaid.