Stop de Oranje-propaganda: Telegraaf verandert in paleisbode met Amalia-artikel

De vraag is: waar is de journalistiek gebleven?

Het artikel over Amalia leest als een soort glossy interview uit een koninklijke jubileumbijlage: vrolijke zomerse tuin, hondje Mambo, verhalen over babyprojecten en scripties over AI. En uiteraard ontbreekt ook het fragment niet waarin Amalia – met een gebroken arm – direct na ontslag uit het ziekenhuis haar paard “een koekje en een knuffel” gaf. Moet kunnen, toch?

Nee. Niet als je een serieuze krant bent. Niet als je pretendeert journalistiek te bedrijven. En zeker niet als je, zoals De Telegraaf, jarenlang op de voorpagina roept dat je “de macht controleert”. Want dat is waar journalistiek over zou moeten gaan: macht, verantwoordelijkheid en transparantie. Niet over of Mambo er leuk op staat op de familiefoto of dat Máxima “gespeeld teleurgesteld” reageert als de hond even buiten beeld moet.

De Telegraaf had bijvoorbeeld kunnen vragen: – Wat kost het Defensity College-programma eigenlijk aan de belastingbetaler? – Hoe onafhankelijk is het koningshuis nog als de kroonprinses straks militair onderwezen wordt? – Waarom worden er nog steeds geen echt openbare gesprekken gevoerd over de rol van de monarchie in een moderne democratie?

Maar nee, het blijft bij kiekjes, koetjes en kalfjes. Geen vraag over privileges. Geen discussie over legitimiteit. Geen analyse van politieke betrokkenheid van het staatshoofd. Het is pijnlijk duidelijk: kritiek op de Oranjes is taboe.

De Telegraaf, ooit de krant van en voor het volk, is verworden tot de hofkrant van Oranje. Want dit soort artikelen zijn niets anders dan koninklijke marketingpraat. Terwijl honderdduizenden Nederlanders worstelen met koopkracht, zorgkosten en woningnood, lezen we een halve pagina over hoe "bijzonder" Amalia het vond om Donald Trump in het echt te zien.

De vraag die blijft hangen: waarom slikt de redactie dit klakkeloos? Is het angst? Is het ontzag? Of is het gewoon te makkelijk scoren met feelgood-verhalen in plaats van stevige onderzoeksjournalistiek?

Wat het ook is, het is onwaardig voor een krant die pretendeert serieus te zijn.

De Oranjes zijn niet onschuldig. Ze zijn invloedrijk, kostbaar en politiek beladen. En in een democratische rechtsstaat verdient dat kritische controle, geen onderdanige verering.

Een kroonprinses die zich voorbereidt op het militair reservistenprogramma verdient vragen. Niet over paarden of babyprojecten, maar over macht, rol, en belastinggeld.

Dus De Telegraaf, doe eens waar je ooit voor stond: controleer de macht. En begin bij het paleis. Want met propagandastukjes als dit bewijs je alleen dat je eerder een PR-bureau dan een persinstituut bent.

Nederland verdient beter. Ook van zijn media.