Douwe Bob misdroeg zich, maar heeft gelijk: Yesilgöz’ uitgestoken hand is puur politiek theater

Maar als je dacht dat het niet treuriger kon, kwam VVD-leider Dilan Yesilgöz er nog even overheen. Eerst gebruikte ze haar X-account om Douwe Bob publiekelijk te associëren met antisemitisme. Nu hij bedreigingen ontvangt, probeert ze zich ineens te positioneren als de verstandige staatsvrouw die oproept tot rust, dialoog en verbinding. En dat doet ze – uiteraard – niet achter de schermen, maar in de media. Want het draait bij Yesilgöz vooral om zichtbaarheid. Niet om oprechtheid.

De uitnodiging van Yesilgöz om "samen een kop koffie te drinken" lijkt op het eerste gezicht verzoenend. Maar wie iets verder kijkt, ziet onmiddellijk dat het gaat om puur politiek opportunisme. Ze wil het beeld creëren dat zij boven de partijen staat, terwijl zij zelf degene was die olie op het vuur gooide. In plaats van de-escalatie koos ze in eerste instantie voor framing en publieke veroordeling.

En dat mag natuurlijk: politici mogen kritiek leveren. Maar dan moet je ook het fatsoen hebben om niet de volgende dag ineens met een uitgestoken hand en een glimlach te komen doen alsof je de redelijkheid zelve bent. Dat is nepverzoening voor de bühne. En het is niet alleen doorzichtig, het is ook respectloos richting alle betrokkenen.

En daar heeft hij volkomen gelijk in. Zijn management maakte duidelijk dat het zij waren die eerst contact zochten met Yesilgöz – achter de schermen – met het verzoek haar beschuldigingen te nuanceren. Daar kreeg men geen gehoor op. En nu, dagen later, komt zij zélf met een zogenaamd vredesinitiatief. Een publiciteitsstunt, niets meer.

Douwe Bob hoeft niet op het schild gehesen te worden. Wat hij deed op dat jeugdtoernooi was verkeerd, kwetsend en ongepast. Hij had zijn optreden gewoon moeten doen, zeker tegenover kinderen die er niets mee te maken hebben. Maar dat neemt niet weg dat hij nu volkomen terecht de deur wijst naar een partijleider die hem eerst publiekelijk kapotframed, en vervolgens een PR-momentje uit zijn ellende probeert te persen.

Yesilgöz laat hiermee opnieuw zien waar het bij de VVD al jaren om draait: beeldvorming boven inhoud, peilingen boven principes. Haar partij zoekt al maanden naar het juiste profiel: stevig op rechts, maar wel netjes voor het midden. Dus veroordeel je Douwe Bob als antisemitisch als je denkt dat het scoort. En als er vervolgens bedreigingen komen, probeer je jezelf in de media te positioneren als de verzoenende leider.

Maar dat spelletje prikt iedereen inmiddels door. Je kunt niet de aanval openen en dan weglopen met de winst van de verzoening. Zeker niet als de persoon in kwestie al geprobeerd had de dialoog op gang te brengen.

Ja, Douwe Bob had zich niet zo moeten misdragen op een evenement waar het draait om verbinden, sportiviteit en jongeren. Zijn actie was ondoordacht en beschadigend. Maar dat geeft VVD-leider Yesilgöz nog niet het recht om zijn naam publiekelijk te verbinden aan Jodenhaat – en daar vervolgens politiek gewin uit te halen door te doen alsof zij de redder in de dialoog is.

De afwijzing van haar “kopje koffie” is volkomen terecht. Want zolang politici mensen eerst publiekelijk labelen en besmeuren, en daarna hun handen willen wassen met een media-momentje, is er van oprechte verzoening geen sprake. Alleen van cynische beeldpolitiek.

En daar hebben we in Nederland inmiddels meer dan genoeg van.