Je zou denken dat de Nederlandse overheid na het toeslagenschandaal van historische proporties één ding geleerd had: vertrouwen geef je niet per halve millimeter terug, je herstelt het groots.
Maar nee. Nu er eindelijk een nieuw loket komt waar gedupeerde ouders terecht kunnen voor “ruimhartige” compensatie, laat het ministerie alvast voorzichtig doorschemeren dat dit misschien wel “te ruimhartig” is.
Pardon?
(Artikel gaat verder onder deze oproep)
👉 Steun DDS in de strijd voor een écht rechts Nederland!
Rekeningnummer: NL95 RABO 0159098327 t.n.v. Liberty Media
✅ Doneer direct via BackMe en ontvang elke dag een gratis column in je inbox (die we niet op DDS konden publiceren omdat die te controversieel was)
Link: https://dds.backme.org Eerst duizenden kapotmaken, dan zeuren over ‘bewijs’
Dezelfde overheid die 40.000 ouders jarenlang financieel, sociaal en mentaal de afgrond in duwde, stelt zich nu de vraag of ouders die “maar” €2.000 moesten terugbetalen wel recht hebben op hulp.
Dezelfde overheid die:
- Kinderen uit huis plaatste
- Mensen hun huis, baan en gezondheid liet verliezen
- Families jarenlang als fraudeurs behandelde zonder bewijs
Diezelfde overheid zegt nu:
“Als iemand een ton claimt, is het niet raar dat we even vragen om een onderbouwing.”
Vertrouwen? Alleen als het ze uitkomt
Volgens staatssecretaris Palmen moet er “vertrouwen zijn”, maar ook weer niet te veel. Geen bonnetjes meer, maar misschien toch een beetje bewijs. Geen uitsluiting, maar misschien tóch een grensbedrag.
Dit is geen beleid. Dit is bureaucratisch wantrouwen verpakt als hersteloperatie.
En ondertussen:
- Pas 2.000 mensen daadwerkelijk geholpen
- Besluiten op basis van “hoe aannemelijk” een verhaal klinkt
- En de rest mag hopen dat er voor 2027 nog iemand luistert
Ondertussen laat het maatschappelijk middenveld wél zien hoe het moet
De Stichting Gelijkwaardig Herstel (SGH) laat zien hoe het wél kan: mensen benaderen met vertrouwen, persoonlijke hulp bieden, maatwerk leveren.
Geen controlezucht, geen afwijzingen op basis van “lage bedragen”, maar gewoon: erkenning van het leed dat de overheid zélf veroorzaakte.
Maar in Den Haag? Daar worstelt men nog steeds met de vraag: “Moet iemand met weinig terugvordering ook écht geholpen worden als hij zijn huis kwijtraakte?”
Alsof schade zich laat meten in euro’s alleen.
Deze overheid leert het nooit
Het is werkelijk een wonder dat er nog ouders zijn die überhaupt durven aankloppen bij een nieuw loket. Want ook dit wordt weer een proces vol voorbehouden, twijfel, bureaucratie en vertraagde rechtvaardigheid.
De staat sloopt levens. En als het eindelijk moet compenseren, vraagt het zich af of dat niet te genereus is.
👉 Steun DDS in de strijd voor een écht rechts Nederland!
Rekeningnummer: NL95 RABO 0159098327 t.n.v. Liberty Media
✅ Doneer direct via BackMe en ontvang elke dag een gratis column in je inbox (die we niet op DDS konden publiceren omdat die te controversieel was)
Link: https://dds.backme.org