Tom de Nooijer fileert woningbeleid: statushouders altijd voor, eigen volk blijft achter

En dat moet stoppen, vindt De Nooijer – terecht.

Wie de regels in Oldebroek bekijkt, valt van zijn stoel. Iedere statushouder krijgt automatisch urgentie. Maakt niet uit of er sprake is van spoed, schrijnendheid of noodzaak. Ze krijgen simpelweg voorrang. En dat gaat ten koste van mensen uit de eigen gemeenschap die wél in een crisis zitten: mantelzorgers, mensen die te maken hebben gehad met huiselijk geweld, of jongeren die door een scheiding of thuissituatie een nieuw begin moeten maken.

In het debat legde De Nooijer de vinger feilloos op de zere plek. Hij wees erop dat het beleid onhoudbaar is, onrechtvaardig en vooral: onverklaarbaar naar de eigen bevolking toe. Waarom moeten inwoners van Oldebroek jaren wachten, terwijl mensen die pas sinds kort in Nederland zijn – en geen enkele band met de regio hebben – vooraan in de rij worden gezet?

Het antwoord dat hij kreeg van de wethouder en de coalitiepartijen (CDA, CU, SGP en VVD) was even voorspelbaar als pijnlijk: procedure, verplichtingen, wetgeving, kaders... maar geen morele verontwaardiging. Geen politieke ruggengraat. Geen oplossing.

Wat misschien nog schrijnender is: CVO stond alleen. Geen enkele andere partij had het lef om dit punt te steunen. Niet de VVD, niet het CDA, niet de zogenaamd “christelijke” partijen. Blijkbaar zijn abstracte verdragen belangrijker dan mensen van vlees en bloed die in Oldebroek zijn geboren, getogen, en daar willen blijven.

Maar CVO en De Nooijer vechten door. Als het deze raadsperiode niet lukt, dan maken ze er bij CVO werk van ná de verkiezingen van 2026. Dat is precies de vastberadenheid die nodig is.

Dit debat legt opnieuw bloot hoe de verdringing op de woningmarkt géén natuurverschijnsel is, maar een rechtstreeks gevolg van beleid. De overheid kiest ervoor om één groep systematisch te bevoordelen boven een andere. De overheid maakt die keuze, en de politieke partijen in Oldebroek (en in veel andere gemeenten) keuren dat goed.

De Nooijer bewijst dat het anders kan. Dat je het lef kunt hebben om wél op te komen voor je eigen inwoners. Voor de jongeren uit Wezep, voor de mantelzorgers uit Oosterwolde, voor de gescheiden moeder uit ’t Loo die geen kant op kan. Zij verdienen geen achtergestelde positie – zij zijn het fundament van de gemeente.

CVO laat zien hoe belangrijk het is dat er ook lokaal mensen zijn die durven staan voor rechtvaardigheid, gezonde logica en het belang van eigen inwoners. De beelden van Tom de Nooijer spreken voor zich: helder, beleefd, maar keihard in de feiten. Daar kan het kartel nog wat van leren.