Uitvaart kost nu 10.000 euro – zelfs sterven wordt onbetaalbaar

Het is een pijnlijke, maar veelzeggende realiteit in het Nederland van vandaag: zelfs de dood is niet meer betaalbaar. Volgens nieuwe cijfers van het CBS, geanalyseerd door de NOS, zijn de kosten van een gemiddelde begrafenis of crematie in tien jaar tijd met maar liefst 40 procent gestegen – dat is 9 procentpunt bóven de inflatie.

Wie vandaag de dag een dierbare verliest, moet gemiddeld meer dan 10.000 euro neertellen voor een uitvaart. Dat bedrag is voor honderdduizenden Nederlanders simpelweg niet op te brengen. En dus belanden families in schulden, of moeten ze hun laatste eerbewijzen afleggen op basis van wat er ‘nog net’ kan.

Waar zijn de linkse partijen nu? Waar zijn de ‘progressieve’ stemmen die altijd schreeuwen over bestaanszekerheid en sociale rechtvaardigheid? Waarom is er geen maatschappelijke verontwaardiging over het feit dat gewone Nederlanders hun ouders niet meer fatsoenlijk kunnen begraven?

Je zou denken: in een welvarend land als Nederland moet een waardige uitvaart voor iedereen beschikbaar zijn. Maar nee, de realiteit is keihard: alleen wie flink verzekerd is – of rijk – krijgt nog een begrafenis zonder schaamte.

En die verzekering? Die is vaak zwaar verouderd. Mensen denken dat ze met 3.000 of 4.000 euro goed zitten, maar dat dekt tegenwoordig nauwelijks nog de kist en de rouwkaart. De rest? Moet je zelf bijleggen. En dus ontstaan er nu doneeracties op Facebook om iemand te kunnen begraven. Dit is Third World-taferelen in een West-Europees land.

De uitvaartbranche zegt het zelf: veel kosten zijn onvermijdelijk. De kist. De koeling. De locatie. De grafkosten. De akte van overlijden. Het opbaren. De crematieoven die ineens duurder is door de gasprijs. De kist, duurder door hout. Alles wordt doorberekend. En de gewone man? Mag bloeden.

En als je geen geld hebt? Dan is er misschien bijzondere bijstand. In Amsterdam gebeurde dat vorig jaar... 25 keer. Vijfentwintig. Terwijl honderdduizenden Nederlanders worstelen met hun financiën. Wat een farce.

De kloof tussen arm en rijk wordt letterlijk zichtbaar tot in het graf. Terwijl de politieke elite zichzelf laat wegdragen met bloemenwagens en staatsceremonies, moeten gewone Nederlanders in de schuldsanering omdat hun moeder gestorven is.

Een vrouw uit Rotterdam kwam door de dood van haar ouders in 8.000 euro schuld terecht. Pas jaren later – ná schuldsanering – kon ze eindelijk rouwen. Want dat is wat het systeem met mensen doet: het rooft ze leeg, zelfs in hun kwetsbaarste momenten.

En dan zijn er nog de ‘goedbedoelde tips’: gebruik een oude deken als zonnescherm, maak zelf een rouwkaart in Canva, vraag mensen een losse bloem mee te nemen in plaats van een boeket. Allemaal tekenen van een kapot land dat z’n eigen inwoners afwimpelt met lapmiddelen – maar miljarden reserveert voor stikstofambtenaren, asielopvang en klimaattransitie.

Wat zegt het over een land waar je je eigen ouders niet eens meer kunt begraven zonder financiële nachtmerrie? Waar de dood niet langer een moment van rust, rouw en herinnering is, maar een administratieve en financiële ramp?

Het zegt dat dit land failliet is. Niet alleen economisch, maar ook moreel. En het is de taak van ons allen om dat recht te zetten.