Het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen (UWV) blijkt niet meer in staat om zijn werk op tijd te doen.
De wachttijden lopen zó hoog op, dat de organisatie dit jaar al 16,8 miljoen euro aan dwangsommen heeft moeten betalen aan burgers die te lang moeten wachten op een beslissing.
Dat blijkt uit een nieuwe rapportage van het UWV zelf. Een jaar geleden was dat nog “slechts” 11,2 miljoen euro.
In één jaar tijd is de schadepost dus met ruim 50 procent toegenomen.
En wie betaalt die rekening?
Juist - de belastingbetaler.
Het is het zoveelste voorbeeld van een overheid die zichzelf beloont voor eigen wanprestatie.
Burgers maandenlang in onzekerheid
Het probleem speelt vooral bij de sociaal-medische beoordelingen –
onderzoeken die bepalen of iemand recht heeft op een WIA-, Ziektewet- of arbeidsongeschiktheidsuitkering.
Door een tekort aan artsen, personeel en organisatiekracht blijven aanvragen maanden liggen.
Mensen die ziek of arbeidsongeschikt zijn,
blijven zo in financiële en emotionele onzekerheid hangen.
Wie het wachten zat is, kan het UWV formeel in gebreke stellen -
en als de termijn alsnog wordt overschreden,
moet de instantie een dwangsom betalen van maximaal 1.442 euro per persoon.
De optelsom van al die boetes loopt inmiddels in de miljoenen.
Een systeem dat niet meer werkt
De cijfers laten zien hoe diep de uitvoeringscrisis in Nederland is.
Het UWV, ooit bedoeld om zekerheid te bieden aan mensen die ziek of werkloos worden,
is verworden tot een bureaucratisch monster dat zijn eigen burgers tegenwerkt.
Wachttijden van zes tot twaalf maanden zijn geen uitzondering meer.
En in plaats van structurele oplossingen - meer artsen, betere digitalisering, efficiëntere procedures -
krijgen we rapporten, vergaderingen en uitvluchten.
De overheid is de regie kwijt over haar eigen uitvoeringsinstanties.
🟦 DDS zal zich altijd verzetten tegen het knettergekke idee dat 'abortus' een 'mensenrecht' moet zijn, wat D66 wil.
Steun jij onze visie op abortus?
👉 Teken dan de petitie “Abortus is geen mensenrecht.”
Wie onschuldig leven niet verdedigt, verliest zijn ziel. De menselijke kant: slachtoffers van traagheid
Achter deze cijfers schuilen mensen met echte problemen.
Zieke werknemers die maanden moeten wachten op uitsluitsel over hun uitkering.
Zelfstandigen die geen inkomen meer hebben en daardoor hun spaargeld opeten.
Gezinnen die niet weten of ze volgende maand hun huur kunnen betalen.
Een ziek systeem dat zieke mensen nóg zwaarder straft.
En ironisch genoeg worden zij, met hun dwangsommen, gedwongen hun eigen compensatie te “verdienen”
door te vechten tegen dezelfde overheid die hen zou moeten helpen.
17 miljoen euro belastinggeld verdampt
Het feit dat het UWV bijna 17 miljoen euro moet uitbetalen aan dwangsommen,
laat zien hoe ernstig de inefficiëntie is geworden.
Dat geld had kunnen worden besteed aan extra personeel, digitalisering of snellere beoordelingen.
In plaats daarvan verdwijnt het rechtstreeks in de zakken van burgers die juridisch hun recht moeten afdwingen.
Kortom:
Nederland heeft een uitvoeringsorganisatie die mensen eerst maanden laat wachten,
dan schuldig wordt bevonden,
en vervolgens betaalt met andermans geld -
zonder dat er iets verandert.
Structureel falen, politieke stilte
De politiek lijkt zich nauwelijks druk te maken om dit drama.
Al jaren belooft het kabinet “verbetering” bij het UWV.
Maar onder ministers van zowel CDA, D66 als VVD blijft alles bij het oude.
De organisatie kampt met vergrijzing, personeelstekort en mismanagement.
De interne systemen zijn verouderd,
en veel werknemers haken af door de druk.
Maar er komt geen structureel plan - alleen tijdelijke lapmiddelen.
Zolang Den Haag niet bereid is om echt te hervormen,
blijft het UWV een geldverslindend dossier waar niemand nog grip op heeft.
🟦 DDS zal zich altijd verzetten tegen het knettergekke idee dat 'abortus' een 'mensenrecht' moet zijn, wat D66 wil.
Steun jij onze visie op abortus?
👉 Teken dan de petitie “Abortus is geen mensenrecht.”
Wie onschuldig leven niet verdedigt, verliest zijn ziel. Een overheid die burgers als last ziet
Het is tekenend voor de staat van Nederland:
de overheid ziet haar eigen burgers niet meer als mensen die geholpen moeten worden,
maar als dossiers die afgehandeld moeten worden.
Bij de
Belastingdienst, de IND, het CBR en nu het UWV:
overal dezelfde patronen van achterstanden, chaos en dwangsommen.
En telkens weer hetzelfde excuus:
“Personeelstekort.”
Alsof dat de wanorde rechtvaardigt.
Maar in werkelijkheid gaat het om een diep structureel probleem -
een overheid die alles wil regelen, maar niets meer kan uitvoeren.
De prijs van bureaucratie
Nederland is wereldkampioen formulieren, protocollen en managementlagen.
Maar juist daardoor is het land lamgeslagen.
Elk uitvoeringsorgaan - van UWV tot CBR -
besteedt meer tijd aan overleg dan aan uitvoering.
Het gevolg:
burgers wachten maanden,
mensen raken in financiële nood,
en de overheid betaalt miljoenen aan dwangsommen die ze zelf had kunnen voorkomen.
Een land dat zichzelf bestuurt via spreadsheets,
raakt zijn menselijkheid kwijt.
Tijd voor een grote schoonmaak
Wat er nodig is, is geen nieuw rapport of commissie,
maar een grondige hervorming van de uitvoeringsorganisaties.
Schrap bureaucratie,
breng verantwoordelijkheid terug naar de werkvloer,
en geef burgers weer directe toegang tot mensen in plaats van wachtrijen en callcenters.
En laat politici eindelijk de moed tonen om dit falen te erkennen.
Want zolang het UWV en andere instanties blijven functioneren als logge, ongrijpbare molochs,
zal het vertrouwen in de overheid verder instorten.
De dwangsommen zijn geen incident -
ze zijn het prijskaartje van structureel wanbeleid.