Waarom zaait De Telegraaf angst met horrorverhalen over reizen?

Wat is hier aan de hand? Waarom dit soort paniekerige rampscenario's, precies midden in het vakantieseizoen? Waarom probeert De Telegraaf haar lezers continu in een toestand van angst, wantrouwen en verlamming te houden?

Het antwoord is even simpel als kwalijk: angst verkoopt. Angst klikt. Angst houdt je afhankelijk.

Iedereen met een beetje gezond verstand weet: als je naar Zuidoost-Azië reist, moet je uitkijken met lokale alcohol. Ja, er worden soms giftige drankjes verkocht. Dat is bekend. Dat weten backpackers. Dat weet de overheid. En daar kun je mensen rustig, feitelijk en verstandig voor waarschuwen.

Maar dat doet De Telegraaf natuurlijk niet.

In plaats daarvan krijgen we een gruwelvertelling vol hyperbolen en suggestieve details, alsof Laos een post-apocalyptisch moeras van dode lichamen, ongedierte en bedriegers is. Alsof álles daar per definitie gevaarlijk is. Alsof je gek bent als je überhaupt op reis durft te gaan buiten Europa.

Het doel is helder: jou bang maken. Jou in Nederland houden. Jou afhankelijk houden van het “veilige Westen” – waar ondertussen de zorg onbetaalbaar is, het OV faalt en je met pech niet eens een fatsoenlijke huisarts krijgt.

Wat extra steekt: dit soort verhalen worden gebracht alsof ze 'maatschappelijk verantwoord' zijn. Alsof De Telegraaf de reiziger wil beschermen. Maar we weten beter.

Waar was die zorg toen duizenden Nederlanders tijdens corona maandenlang opgesloten zaten in hun woning, terwijl de mainstream media zwegen over de gevolgen van de lockdowns?

Waar is die waakzaamheid tegenover het massale drankmisbruik in Nederland zelf, met jongeren die wekelijks in coma worden gezopen in uitgaanssteden?

En waarom horen we niets over de talloze jongeren die zich in Nederland depressief, eenzaam en uitzichtloos voelen – en weg willen van de sleur?

Nee, dát komt niet op de voorpagina. Want het past niet in het beeld dat men wil verkopen: de wereld is gevaarlijk, blijf thuis, luister naar de media.

Wat écht wringt in dit hele verhaal: het gaat over vrijheid. Bart wilde de wereld ontdekken, loskomen van zijn baan, op avontuur gaan. Hij maakte fouten – dat hoort erbij. Hij werd ziek – dat kan gebeuren. Maar hij heeft het overleefd, geleerd en verder gereisd.

Maar dát is niet wat benadrukt wordt. In plaats van zijn herstel en veerkracht te laten zien, wordt het verhaal gemolken tot een script voor een Netflix-thriller. Waarom? Omdat mensen die zélf nadenken, zelf reizen, zelf ervaren – die worden lastig voor een mediakartel dat de burger klein wil houden.

Natuurlijk, gebruik je verstand als je reist. Lees je in. Drink geen troep. Maar laat je niet wijsmaken dat de wereld buiten Nederland een nachtmerrie is.

Er is schoonheid, avontuur, vrijheid – en ja, risico’s. Maar dat hoort bij het leven. Laat je niets aanpraten door media die leven van jouw angst.