Wéér chaos: Schiphol onbereikbaar door stroomstoring

Dit land – ooit een toonbeeld van efficiëntie – is een falend systeem geworden. Als zelfs een essentiële nationale infrastructuur als de verbinding met onze grootste luchthaven het keer op keer begeeft, moet de conclusie keihard zijn: Nederland is stukgereguleerd, doorgesaneerd en compleet overgeleverd aan bureaucratische stroperigheid.

De NS meldt het droog op hun website en Twitter: “Van en naar Schiphol rijden er geen treinen.” ProRail voegt eraan toe dat er de hele ochtend geen verbetering komt. Ondertussen staan op station na station ongetwijfeld radeloze reizigers met koffers, kinderen en gemiste vluchten. En niemand bij NS of ProRail die verantwoordelijkheid neemt of opstaat met een plan B.

Het is niet de eerste keer. Stroomstoringen, personeelstekorten, falende wissels – het is bijna een wekelijkse soap geworden. Schiphol is een internationale hub van formaat, maar wordt met amateurisme benaderd alsof het een stationnetje op de Veluwe is.

Zoals altijd zijn het niet de bestuurders of topambtenaren die de gevolgen dragen. Nee, het zijn gewone burgers die een vakantie hebben geboekt, familie moeten uitzwaaien of simpelweg hun werk proberen te doen. Mensen die gehoopt hadden op een normale dienstregeling worden ruw wakker geschud door het zoveelste falen van onze ov-top.

De overheid heeft miljarden uitgegeven aan klimaatplannen, woke-campagnes en stikstofrapporten – maar de basisinfrastructuur kraakt en piept aan alle kanten. Treinverkeer naar Schiphol hoort tot de kern van ons mobiliteitsbeleid. Als zelfs dat niet meer functioneert, is het land op een kritiek punt beland.

Waar blijft de Kamer? Waar blijft de minister van Infrastructuur? Het stilzwijgen is oorverdovend. In een normaal functionerende democratie zou zo’n debacle leiden tot kamervragen, excuses en aftreden. Maar in Schoofs Nederland – waar ambtelijke vaagtaal regeert – is dit gewoon “vervelend, maar onvermijdelijk.”

Wie niet ziet dat dit structureel falen is, leeft onder een steen. We hebben een overheid die grossiert in plannen, maar faalt op uitvoering. Een land waar alles moet voldoen aan protocollen, checklists en verantwoordings­rapporten – behalve aan de wensen van de burger.

Het is hoog tijd dat Nederland wakker wordt. We hebben bestuurders nodig die prioriteit geven aan wat echt telt: bereikbaarheid, veiligheid, betrouwbaarheid. Geen ideologische experimenten meer, geen geldverslindende luchtkastelen – maar een overheid die haar primaire taken serieus neemt.

De stroomstoring bij Schiphol is geen incident meer. Het is het zoveelste signaal dat ons land wordt bestuurd door mensen zonder urgentiebesef. De rekening wordt keer op keer betaald door de burger. En zolang wij blijven slikken, blijft de ellende duren.