Wierd Duk slaat alarm: “Nederland deelt paspoorten uit alsof het zoete broodjes zijn”

“Het Nederlandse paspoort wordt uitgedeeld alsof het zoete broodjes zijn,” aldus Duk.

Zijn analyse is snoeihard – en volkomen terecht.

Want wat voor signaal geef je als overheid als je vluchtelingen of statushouders – waarvan velen nauwelijks de taal spreken en de helft geen werk heeft – tóch volautomatisch naturaliseert? Niet het signaal van trots burgerschap, maar van laf beleid, laagdrempeligheid en moreel faillissement.

Het meest schokkende punt dat Duk benoemt is de taallessenproblematiek. Uit signalen blijkt dat veel asielzoekers structureel spijbelen, nauwelijks inspanning leveren om het Nederlands onder de knie te krijgen – en tóch in aanmerking komen voor naturalisatie.

“Je zou verwachten dat mensen naar Nederland komen om een bestaan op te bouwen,” stelt Duk. Maar wie de taal – het fundament van iedere integratie – links laat liggen, toont geen serieuze wil om onderdeel te worden van deze samenleving.

En ja: dat zou gevolgen moeten hebben.

Geen taal? Geen paspoort.

Geen inzet? Geen burgerschap.

Zo simpel is het.

Gemiddeld halen veel Syriërs (de grootste groep statushouders) taalniveau A2. Dat is nauwelijks voldoende om een eenvoudige conversatie te voeren. En dat niveau wordt in veel gevallen niet eens via een examen bewezen, maar via ‘inspanningsverplichting’. Kortom: je hoeft niet te slagen, als je maar je best doet.

En zelfs dat gebeurt niet structureel. Spijbelen is normaal, en sancties ontbreken. Toch deelt de IND vrolijk paspoorten uit.

Waarom? Omdat de wet dat zo zegt? Dan is het tijd om die wet te herschrijven.

En dan is er nog het andere aspect: de arbeidsmarkt. Uit onderzoek blijkt al jaren dat het overgrote deel van de asielinstroom niet aan het werk komt. Van de Syriërs is inmiddels de helft werkloos. En dat terwijl ze al jaren in Nederland wonen, recht hebben op sociale voorzieningen, huisvesting en dus – burgerschap.

Wierd Duk stelt scherp:

En hij heeft gelijk. We trekken onze samenleving kapot op deze manier. De combinatie van lage taalbeheersing, lage arbeidsparticipatie en automatisch Nederlanderschap creëert een onderklasse van afhankelijke staatsburgers.

Dat is niet humaan. Dat is suïcidaal beleid.

Wat Wierd Duk zegt, is geen 'rechts geluid', het is gezond verstand. Een paspoort is geen cadeautje. Het is een erkenning van binding, van inzet, van gedeelde waarden. En wie dat niet kan of wil tonen, hoort geen paspoort te krijgen. Punt.

We moeten terug naar een streng, helder en eerlijk naturalisatiebeleid. Geen taalkennis? Geen burgerschap. Geen economische bijdrage of maatschappelijke inzet? Geen burgerschap. En als je spijbelt van taallessen, dan moet dat gevolgen hebben – hard en direct.

Nederland heeft recht op bescherming. Niet alleen van grenzen, maar ook van identiteit en samenhang. En dat begint met het herwaarderen van het Nederlanderschap. Dat begint met duidelijkheid: burgerschap moet je verdienen, niet aanvragen.

Daarvoor verdient Wierd Duk een pluim. Hij zegt wat de politiek al jaren ontwijkt. En hij heeft volkomen gelijk.