Wolf doden? In Nederland krijgen ze het nog niet voor elkaar

Hoe absurd wil je het hebben? Een roofdier valt een mens aan, en twee maanden later dartelt het nog vrolijk rond in de bossen.

Volgens een woordvoerder van De Hoge Veluwe is het “heel lastig” om een specifieke wolf te vinden. Ja, natuurlijk is het lastig als je hem alleen overdag mag schieten, alleen binnen de hekken van het park, en alleen als je 100% zeker weet dat het de juiste wolf is. Ondertussen verlaat het dier het park af en toe, leeft het met soortgenoten (waardoor je nooit zeker weet wie je voor je hebt), en is zijn leefgebied veel groter dan het gebied waarin gejaagd mag worden.

Met andere woorden: we mogen pas schieten als alles perfect geregeld is… en dus gebeurt er niks.

In Duitsland zijn meerdere keren de verkeerde wolven gedood. Dat is vervelend, maar eerlijk is eerlijk: dat hoort er soms bij als je een echte dreiging serieus wilt aanpakken. In Nederland durft niemand dat toe te geven. Hier vrezen bestuurders, ambtenaren en rechters vooral de woede van de Partij voor de Dieren en de Brusselse milieulobby.

Kijk, als je als samenleving niet in staat bent een gevaarlijk roofdier dat mensen aanvalt uit de weg te ruimen, dan heb je een fundamenteel probleem. Dan zet je de “rechten” van een wild dier boven de veiligheid van je burgers. Dat is niet alleen dom – het is misdadig.

In Utrecht is een vergelijkbare zaak aan de gang. Ook daar beet een wolf een wandelaar. Ook daar zijn incidenten. En ook daar hoopt de provincie op toestemming om te mogen ingrijpen. Maar zelfs als die toestemming komt, zegt dat helemaal niks. Want we hebben nu gezien: een rechterlijke uitspraak betekent in de praktijk niks als je gebonden bent aan een berg onuitvoerbare voorwaarden.

Dus ja: je mag een wolf doden – maar nee, je kunt het niet.

Nederland zit vast in een tragische paradox: alles is dichtgeregeld, maar niks functioneert. We kunnen boeren kapotmaken met stikstofregels en toeslagenouders in de armoede jagen met algoritmes. Maar als een roofdier mensen aanvalt, blijven we netjes aantekeningen maken, DNA verzamelen en “monitoren”.

Het is volkomen krankzinnig.

Als de overheid zelfs niet meer in staat is om een gevaarlijk roofdier dat mensen aanvalt op te sporen en uit te schakelen, dan zijn de prioriteiten volledig zoek. Dit land kiest niet meer voor zijn burgers – het kiest voor de wolf, voor de activisten, voor het systeem. En dat systeem is kapot.

Tijd om de rug te rechten. Tijd voor gezond verstand.