Ziekteverzuim leraren stijgt opnieuw: onderwijs kampioen burn-outs

Wat zijn dit voor halfzachte zwakkelingen? Leraren, ooit het toonbeeld van gezag, kennis en doorzettingsvermogen, veranderen steeds meer in een beroepsgroep die zichzelf ziet als slachtoffer.

Waar vroeger de meester of juf een klas vol lastige pubers gewoon in toom hield, is er nu al paniek als de werkdruk oploopt of de klas een keer onrustig is. Alles heet tegenwoordig een “burn-out”. Leraren klagen dat ze “het einde van de dag niet meer halen” of dat ze “helemaal leeg” zijn.

Dit zijn geen helden die jongeren vormen. Dit zijn professionals die bij het minste of geringste instorten. En ondertussen worden de prestaties in het onderwijs alleen maar slechter: dalende niveaus, gebrekkige discipline, steeds meer lesuitval.

Wat voor voorbeeld geven deze leraren eigenlijk aan hun leerlingen? Een generatie jongeren die al gebukt gaat onder hypergevoeligheid, gebrek aan discipline en eindeloos slachtofferschap, krijgt les van volwassenen die precies hetzelfde doen. In plaats van te laten zien dat het leven niet altijd makkelijk is, dat je soms gewoon door moet zetten, verdwijnen docenten massaal in ziekteverlof.

Geen wonder dat leerlingen niet meer weten wat doorzettingsvermogen is. Ze zien het nergens.

Natuurlijk: klassen zijn groter geworden, bureaucratie neemt toe, ouders bemoeien zich overal mee. Maar is dat reden om massaal af te haken? Nee. Het echte probleem zit dieper: de leraar heeft allang geen gezag meer. Politiek correcte beleidsmakers hebben het onderwijs kapotgemaakt met eindeloze regels, gelijkheidsdwang en afschaffing van discipline.

Het resultaat: leraren die zichzelf niet meer staande kunnen houden, en een systeem dat volledig kraakt.

We hebben niet nog meer huilverhalen nodig, we hebben sterke leraren nodig. Mensen die voor de klas staan, verantwoordelijkheid nemen en hun leerlingen iets meegeven. Geen zwakke sector die zichzelf elk jaar opnieuw presenteert als “kampioen burn-outs”.

Ooit was leraar zijn een roeping. Nu lijkt het meer op een sector vol zelfbeklag. En het land betaalt de prijs: slechter onderwijs, slechtere leerlingen en een toekomst waarin middelmatigheid de norm is.