Boekestijn zegt het hardop: kernwapen is het enige schild tegen oorlog

Een uitspraak waar veel rechtse commentatoren als door een wesp gestoken op reageren. Want het lijkt alsof Boekestijn het “voor Iran opneemt”. Maar wie even verder kijkt, ziet: Boekestijn stelt geen wenselijkheid vast, hij benoemt de keiharde realiteit.

En in die realiteit is het enige dat écht bescherming biedt in de moderne geopolitiek — helaas — een kernwapen.

Noord-Korea is een totaal ontspoord land, geleid door een dynastieke psychopaat, vol concentratiekampen, massahongersnood en raketprovocaties. Maar: niemand durft in te grijpen. Waarom niet? Omdat Kim Jong-un kernwapens heeft.

Pakistan, dat intern regelmatig flirt met chaos, jihadisme en sektarische burgeroorlog, beschikt ook over kernkoppen. Niemand overweegt serieuze militaire actie tegen Islamabad — niet India, niet het Westen, niet China. Waarom niet? Omdat Pakistan kernwapens heeft.

Het is niet mooi. Het is niet wenselijk. Maar het is wel zo. De les die elk land met strategische vijanden uit deze situaties trekt, is pijnlijk eenvoudig:

Wie een kernbom heeft, blijft met rust gelaten. Wie geen kernbom heeft, wordt uitgeschakeld.

Israël viel Iran aan op 13 juni, met het oog op het nucleaire programma. Waarom nu? Omdat de Mossad en het IDF weten: als Iran eenmaal écht een bom heeft, is het te laat. Dan kan er niets meer gedaan worden. Dan is Israël gedwongen tot afschrikking in plaats van preventie. Tenminste, dat is het officiële verhaal. Of je dat accepteert ligt aan je visie op Israëls eerlijkheid.

Wat Boekestijn zegt, is niets meer dan dat inzicht onder woorden brengen — maar dat is voor veel mensen blijkbaar te confronterend.

Voor landen als Saoedi-Arabië, Egypte, Turkije en zelfs Brazilië is de boodschap luid en duidelijk: het Westen zegt wel dat kernwapens gevaarlijk zijn, maar behandelt kernmachten met fluwelen handschoenen en bombardeert de rest kapot.

Irak had geen bom -- werd aangevallen. Libië gaf z’n kernprogramma op -- werd aangevallen. Oekraïne gaf zijn kernwapens op in 1994 -- werd aangevallen (hoewel door Rusland). Syrië stopte alle programma's -- werd aangevallen.

Wie géén kernwapens heeft, is kwetsbaar. Wie ze wel heeft, mag alles.

De woede vanuit rechtse hoek is begrijpelijk, maar misplaatst. Boekestijn verdedigt Iran niet — hij legt uit waarom Iran zich gedragen zoals het zich gedraagt. Hij waarschuwt voor wat wij zélf veroorzaken: een wereld waarin kernwapens niet meer de uitzondering zijn, maar de enige rationele optie.

Dat moet je niet willen. Maar dat is wel wat het Westen decennia lang zelf in de hand heeft gewerkt.

Wie vandaag boos is op Boekestijn, moet vooral eerlijk kijken naar de les die de rest van de wereld van ons leert.

De kern van Boekestijns boodschap is pijnlijk en waar: Iran wordt nu aangevallen, juist omdat het nog géén kernwapen heeft. Als het die wel had, zou Israël het niet aandurven.

De wereld die we nu zien ontstaan is er één waarin elk land — hoe kwaadaardig ook — de onvermijdelijke conclusie trekt: zonder kernwapen ben je vogelvrij.

Het is de nachtmerrie die we zelf hebben opgebouwd. Boekestijn heeft dat goed gezien. En of je hem nou mag of niet, in deze analyse heeft hij keihard gelijk.