Europa Viva 25 in Madrid: Een golf van patriottisme en hoop

De tweede dag begon spectaculair met een bruisend optreden van Angie Corine. Haar muziek bracht de menigte in vervoering en veranderde het stadion in een festival van energie en trots, nog vóór de eerste speeches begonnen waren. Het was meer dan vermaak – het was een verklaring van cultuur en identiteit, een herinnering dat patriottisme niet alleen politiek is, maar ook cultureel en spiritueel.

Toen de laatste noten wegstierven, stond het publiek al overeind, zwaaiend met vlaggen en scanderend voor Spanje, voor vrijheid en voor Europa. Vanaf dat moment was de toon gezet: Europa Viva 25 zou geen passieve conferentie zijn, maar een levend feest van de patriottische zaak.

De toespraken die volgden draaiden rond drie centrale thema’s: migratie, soevereiniteit en identiteit – onderwerpen die de hartslag vormen van patriottische bewegingen overal in Europa.

Fabrice Leggeri, voormalig directeur van Frontex, hekelde de nalatigheid van de Europese Unie bij het verdedigen van haar grenzen. Hij sprak onomwonden over NGO’s, economische elites en ideologen die samenwerken om ongecontroleerde migratie te bevorderen, wat hij een directe bedreiging voor Europa’s voortbestaan noemde.

Udo Landbauer, Oostenrijks vice-gouverneur, riep Europa op om illegale grensoverschrijdingen voorgoed te stoppen. Hij stelde dat asielprocedures buiten Europa moeten plaatsvinden en dat de verantwoordelijkheid voor ontheemden bij hun eigen regio’s ligt, niet bij de Europese naties.

Ignacio Garriga, secretaris-generaal van Vox, waarschuwde dat Spanje een onhoudbare prijs betaalt voor illegale immigratie – van overbelaste gezondheidszorg en onderwijs tot onbetaalbare huisvesting. Hij beschuldigde vorige regeringen ervan het Spaanse volk te hebben verraden en eiste een volledige politieke ommekeer.

Kristen Ziccarelli van het America First Policy Institute herinnerde eraan dat integratie niet vanzelf gaat. Om deel uit te maken van een natie moet men haar liefhebben, verdedigen en haar waarden delen. Grenzen, zo verklaarde ze, bestaan om gemeenschappen en culturen te beschermen die het recht hebben te blijven bestaan.

Het hoogtepunt van de dag was de slottoespraak van Santiago Abascal. Hij betrad het podium onder daverend applaus en presenteerde Vox als de speerpunt van een nieuw Europees ontwaken. Gekleed in een shirt met het woord Freedom eerde Abascal de nagedachtenis van de Amerikaanse activist Charlie Kirk en verbond hij de strijd van Spanje en Europa met een bredere wereldwijde beweging tegen culturele uniformiteit en links globalisme.

Abascal sprak over een “nieuwe reconquista” – niet van land, maar van geest – een herovering van Europa’s waardigheid, soevereiniteit en zelfvertrouwen. Zijn woorden staken het publiek aan, dat reageerde met gezangen die door de arena galmden: “¡Viva España! ¡Viva Europa!”

Europa Viva 25 was meer dan een politieke bijeenkomst. Het was een culturele samenkomst, een familiereünie en een demonstratie van kracht. Ouders kwamen met hun kinderen, studenten stonden zij aan zij met veteranen, en gasten uit heel Europa en Latijns-Amerika sloegen de handen ineen voor een gemeenschappelijke zaak. De boodschap was duidelijk: patriottisme is geen randverschijnsel, maar een groeiende kracht die miljoenen inspireert.

De afwezigheid van enkele aangekondigde internationale leiders deed weinig af aan de geest van het evenement. Integendeel: degenen die wél spraken maakten duidelijk dat er een verenigd front van patriottische partijen en bewegingen ontstaat, dat grenzen en talen overstijgt.

Toen het evenement ten einde liep, liet het meer achter dan speeches en applaus. Het liet hoop achter. Het liet vastberadenheid achter. Het liet de overtuiging achter dat Europa zijn verval, verlies van identiteit en onderwerping aan globalistische agenda’s niet hoeft te accepteren.

Europa Viva 25 bewees dat patriottisme en nationalisme geen relikwieën van het verleden zijn. Het zijn de krachten van de toekomst – en ze groeien in Europa met een niet te stuiten kracht.