Franse hittepaniek: bosbranden als klimaatangstwapen

Want ja, het is augustus in Zuid-Europa. En daar kan het, hou je vast, 37 tot 40 graden worden. Alsof dat in de zomermaanden een volkomen ondenkbare ramp is. Elk jaar gebeurt het, maar dit keer moet het natuurlijk weer dienen als dreigend nieuws — handig in het huidige klimaatnarratief.

Branden in Zuid-Frankrijk zijn niet nieuw. Ze horen bij het mediterrane ecosysteem: hete, droge zomers, veel brandbaar materiaal, en soms menselijke nalatigheid of brandstichting. Elke brand is tragisch voor wie er direct door getroffen wordt, maar doen alsof het fenomeen zelf “nieuw” is, is misleiding.

Nu gebruikt men de hitteverwachting als kapstok voor nieuwe paniekberichten. 28 departementen zouden “code oranje” krijgen, alsof dat op zichzelf een teken is van catastrofe. Code oranje betekent simpelweg dat het warm wordt en dat je maatregelen moet nemen — niet dat de hel losbreekt.

In de regio Aude, waar het vuur woedde, zijn 17.000 hectare verbrand. Er vielen 23 gewonden, waaronder 18 brandweerlieden, en één dode. Ongeveer 2000 mensen zijn geëvacueerd en kunnen nog niet terug. Het gaat om de grootste branden in Frankrijk in 50 jaar, maar zelfs dat cijfer zegt vooral iets over de natuurlijke variatie van zomers in het Middellandse Zeegebied.

De oorzaak? Nog onbekend. Maar dat houdt de media niet tegen om het weer en de klimaatverandering alvast als impliciete boosdoeners op te voeren.

Dit soort berichtgeving past in een groter patroon. Elk natuurverschijnsel wordt gekoppeld aan “de crisis” en ingekaderd als bewijs dat er radicale klimaatpolitiek nodig is. Terwijl iedereen die zijn aardrijkskundelessen heeft onthouden weet: hete zomers, harde wind en droge vegetatie zorgen al eeuwenlang voor branden in Zuid-Europa.

Maar ja, “Het is zomer en er is brand” verkoopt geen beleid. “De planeet brandt” wel. Dus wordt elk incident in het frame gedrukt dat de klimaatlobby wil.

De branden in Frankrijk zijn grotendeels onder controle. De slachtoffers en schade zijn ernstig genoeg zonder dat daar nog een laag mediapaniek overheen hoeft. Maar toch blijven de autoriteiten en media hameren op wat er kan gebeuren — en hoe warm het kan worden.

Het patroon is duidelijk: angst als politiek gereedschap. En zolang burgers die angst blijven slikken, kan men elk zomervuur en elke hittegolf gebruiken om meer macht, meer controle en meer geld te vragen.