-Column Dr. Gert Jan Mulder- Britse premier wil ‘islamofobie’ bestrijden, maar niet de daders van massaal misbruik

Maar de echte haatmisdrijven — systematisch, grootschalig en langdurig — bleven jarenlang ongemoeid, juist onder toezicht van mensen als Starmer. Tientallen steden in het Verenigd Koninkrijk zijn de afgelopen twintig jaar het decor geweest van wat eufemistisch ‘grooming gangs’ worden genoemd: georganiseerde netwerken van voornamelijk Pakistaanse moslimmannen, die duizenden blanke Engelse meisjes jarenlang hebben misbruikt, verkracht en verkocht als seksslaven.

In plaatsen als Rotherham, Rochdale, Oxford, Telford en Huddersfield deden de autoriteiten jarenlang niets. Politie, gemeentebesturen en jeugdzorg knepen collectief een oogje dicht — bang om voor racist of islamofoob te worden uitgemaakt. Bang om hun carrière te schaden. Die lafheid kostte duizenden jonge meisjes hun jeugd, hun lichaam, hun geest.

De meesten van deze daders liepen jarenlang vrij rond. Velen zijn dat nog steeds. Slechts een klein percentage is uiteindelijk vervolgd. En in plaats van die morele afgrond publiekelijk te erkennen, kiest Starmer ervoor om het publieke debat te knevelen: kritiek op de islam = islamofobie = haatmisdrijf.

Zoals Geert Wilders al schreef in zijn boek Marked for Death: Islam’s War Against the West and Me (2012): het is niet de islam die gevaar loopt in Europa, het is het vrije woord. Wilders leeft al jaren onder permanente politiebescherming, niet vanwege zijn haat, maar vanwege zijn analyse. Zijn waarschuwingen gelden niet alleen voor Nederland, maar bij uitstek voor het Verenigd Koninkrijk.

En wie durft dat daar nog te zeggen? Tommy Robinson werd vervolgd en opgesloten voor het melden van misstanden. De satirische YouTube-commentator Pat Condell, die met sardonische precisie het Britse zelfbedrog blootlegt, wordt weggezet als ‘extreem’. Maar wie luistert, hoort vooral ongemakkelijke waarheden.

Starmer wil ‘islamofobie’ criminaliseren — maar wat hij werkelijk criminaliseert, is de burger die durft te waarschuwen. Die zegt wat anderen fluisteren. Die weigert om weg te kijken bij onthoofdingen in Syrië, bij eerwraak in Birmingham, bij de verkrachting van duizenden Engelse meisjes door islamitische daders.

Het Verenigd Koninkrijk is het land van Orwell, van vrije burgers en scherpe pennen. Maar onder Keir Starmer lijkt het eerder op een satire van zichzelf. Een staat waarin waarheid wordt omgedraaid, angst wordt gecensureerd, en gerechtigheid wordt ingeruild voor politiek correct opportunisme.

Wie het kwaad niet wil benoemen, heeft geen recht om het goede te verdedigen.