Kaag bij Nieuwsuur: de beste manier om Nederlanders pro-Israël te krijgen

Kaag is voor veel Nederlanders hét gezicht van politieke arrogantie, morele zelfgenoegzaamheid en een onwrikbare D66-agenda die haaks staat op hun belangen. Zet haar neer als het boegbeeld van Palestijnse slachtoffers, en je kunt er vergif op innemen dat veel kijkers denken: “Als zij ervoor pleit, dan zal het wel niets zijn.”

Kaag, voormalig VN-gezant voor het Midden-Oosten, noemde “de onmacht” van lidstaten om harder op te treden tegen Israël “gekmakend”. Ze vertelde dat de mensen in Gaza ondanks alles “door een ringetje te halen” zijn – verzorgd en waardig, ondanks armoede, honger en vernietiging.

Ze noemde hen dapper omdat ze niet vertrekken, zich niet laten wegjagen, en desnoods sterven waar ze wonen. Natuurlijk is wat er in Gaza gebeurt afschuwelijk. Maar de boodschap wordt volledig overschaduwd door wie haar uitspreekt.

Veel Nederlanders hebben inmiddels zo’n aversie tegen Kaag, dat elk onderwerp waarbij zij als moreel kompas fungeert, automatisch besmet raakt. Haar toon – een mengeling van diplomatieke afstandelijkheid en zelfverklaarde morele verhevenheid – werkt als een rode lap op een stier.

Wil je de Nederlandse publieke opinie afkeren van Gaza? Laat Kaag erover praten. Dan schuiven mensen instinctief de andere kant op: richting pro-Israël, of op z’n minst richting “laat maar waaien”.

Het cynische is dat haar analyse over Gaza op sommige punten best klopt: ja, de mensen daar leven in barre omstandigheden, ja, ze tonen veerkracht. Maar Kaag is niet in staat om dit over te brengen zonder dat het klinkt als een preek uit de D66-ivoren toren.

En dat maakt haar een ramp voor de zaak die ze denkt te dienen. Voorstanders van de Palestijnse zaak moeten zich dit aantrekken: als je steun wilt winnen, kies een boodschapper die niet bij voorbaat bij de helft van de bevolking een allergische reactie oproept.

Wil je dat Nederlanders massaal lak hebben aan Gaza? Dan moet je Sigrid Kaag hun ‘woordvoerster’ maken. Haar reputatie, haar toon en haar politieke verleden zorgen ervoor dat de boodschap verzuipt.

De slachtoffers in Gaza verdienen een beter boegbeeld dan iemand die hier symbool staat voor bestuurlijke minachting en afstand tot gewone burgers. Maar zolang Kaag het gezicht blijft, is de kans klein dat de Nederlandse publieke opinie zich aan hun kant schaart.