Republikeinen denderen Trumps 'big, beautiful bill' door de Senaat

Alsof het een aflevering van House of Cards betrof, werd de wetstekst van maar liefst 940 pagina’s pas vlak voor middernacht op tafel gelegd. De Republikeinse leiders hadden hun handen vol aan drie eigenwijze senatoren die dreigden af te haken. Uiteindelijk stemden alleen Thom Tillis (R-N.C.) en Rand Paul (R-Ky.) tegen. De rest? Die werd bij elkaar gesprokkeld via financiële lokkertjes en pure politieke druk.

Senator Ron Johnson (R-Wis.) wist zelfs een mini-dramashow neer te zetten door pas op het allerlaatste moment van ‘nee’ naar ‘ja’ te draaien, terwijl hij zij aan zij met collega’s Rick Scott, Cynthia Lummis en Mike Lee de Senaatsvloer opliep, onder het toeziend oog van vicepresident JD Vance. Die was in de buurt om eventueel een beslissende stem uit te brengen, maar hoefde alleen z’n charmeoffensief in te zetten.

Toch: dat de procedurele stemming is aangenomen, betekent niet dat de wet nu zomaar doorkomt. De Democraten trokken een klassieke vertragingstactiek uit de kast: het volledige wetsvoorstel — alle 940 pagina’s — moet hardop worden voorgelezen in de Senaat. Een tijdrovende klus die je normaal gesproken alleen je ergste stagiair toewenst.

Waarom die sabotage? Omdat zelfs binnen de Republikeinse partij het wetsvoorstel tot flinke onrust leidt. Onderwerpen als belastingkortingen voor energieleveranciers, directe staatsbetalingen en de altijd explosieve SALT-aftrek zetten onderlinge relaties onder spanning.

Om twijfelende senatoren tegemoet te komen, werden er op het laatste moment nog wat aanpassingen in het voorstel gefietst. De invoering van een nieuwe Medicaid-regeling werd met een jaar uitgesteld. Ook kwam er een vers “rural hospital stabilization fund” van 25 miljard dollar bij, bedoeld om onder anderen Susan Collins (R-Maine) en Josh Hawley (R-Mo.) over de streep te trekken.

Collins zei daarover: “Als het wetsvoorstel niet verder wordt aangepast, ben ik geneigd tegen te stemmen. Maar ik vind deze procedurele stemming gepast, omdat het ruimte geeft voor amendementen en debat.”

De Republikeinen wisten dat er flink gesmeerd moest worden om de stemming te winnen. Fractieleider John Thune (R-S.D.) hield zijn kantoor tot diep in de nacht open voor onderonsjes, beloftes en deals. De zoetigheden die werden uitgedeeld? Onder meer een belastingvoordeel voor walvisvaarders, speciaal voor Lisa Murkowski (R-Alaska), en extra voedselhulpprogramma’s voor Alaska.

Ondertussen besloot senator Mike Lee zijn fel bekritiseerde plan om federale gronden in de uitverkoop te gooien, in te trekken, hopend op wat minder vijandigheid vanuit Montana en Idaho.

Nu deze eerste hindernis is genomen, breekt de volgende fase aan: de zogenaamde vote-a-rama. Denk aan eindeloos stemmen over amendementen, moties en voetnoten, tot in de vroege uurtjes. Ontevreden Republikeinen hopen op die manier nog inhoudelijke wijzigingen af te dwingen, terwijl Democraten vooral willen dat het pijn doet.

Daarna volgt de definitieve stemming. Als die wordt gehaald, keert het voorstel terug naar het Huis van Afgevaardigden, als amendement op hun eerdere versie. Dan begint de eindsprint richting 4 juli, want vóór die feestdag moet het wetsvoorstel op het bureau van president Trump liggen.

Volgens een beleidsnota die in handen is van Fox News Digital, is Trump er klaar voor. “President Trump staat volledig achter zijn beloften,” luidt het. “Als deze wet niet wordt aangenomen, zou dat het ultieme verraad betekenen.”