Steekpartij Hamburg toont keihard: burgers zijn weerloos

Geen terroristennetwerk. Geen gewapende bende. Eén persoon, willekeurig aanvallend op een perron.

De politie spreekt van een "mogelijk verwarde vrouw". Dat mag allemaal zo zijn, maar het fundamentele probleem blijft dit: niemand kon iets doen. Achttien mensen zijn gestoken voordat de dader werd overmeesterd. Op een station met duizenden reizigers, bewaking, camera’s en hulpdiensten. Toch ging het mis.

De reflex van politici is voorspelbaar: onderzoeken, evalueren, en dan weer vergeten. Maar de pijnlijke waarheid is dat burgers in Europa nauwelijks meer mogelijkheden hebben om zichzelf of anderen te beschermen tegen dit soort aanvallen.

Want laten we eerlijk zijn: wat had er kunnen gebeuren als ook maar één van de aanwezigen — een bewaker, een burger, een omstander — over de middelen had beschikt om adequaat in te grijpen?

Zelfs pepperspray is in veel Europese landen verboden. Laat staan een wapen. De staat belooft bescherming, maar waar was die bescherming in Hamburg? Toen het mes rondging, stond niemand paraat. Mensen konden alleen vluchten of toekijken.

In de Verenigde Staten zou deze discussie direct oplaaien — en terecht. Daar ligt het wapenbezit grondwettelijk verankerd, en hoewel ook daar excessen voorkomen, is het fundamentele uitgangspunt helder: je hebt het recht om jezelf te verdedigen.

In Europa? Daar ben je afhankelijk van de politie die minuten later arriveert. Van regeltjes, verboden, procedures. Maar de aanvaller houdt zich daar niet aan. Alleen de burger zelf is ongewapend, machteloos en afhankelijk.

Hoeveel aanvallen zoals deze moeten er nog komen voordat het debat in Europa kantelt? Voordat we onszelf afvragen of échte weerbaarheid niet méér is dan afwachten tot de politie komt?

Niemand stelt dat iedereen een wapen zou moeten dragen. Maar de hysterische afwijzing van ieder debat over burgerweerbaarheid heeft geleid tot een situatie waarin we dit soort gruweldaden moeten ondergaan als tragisch maar "onvermijdelijk".

Dat zijn ze niet.

De aanval in Hamburg laat het onontkoombare zien: één dader is genoeg om chaos te veroorzaken als niemand zich mag verdedigen. Wat rest is paniek. Angst. En een machteloze samenleving die achteraf bloemen legt.