Trump dwingt doorbraak af in Gaza - ondanks sabotagepogingen van links en Hamas

Een mijlpaal. En opnieuw is het Trump die levert, terwijl de EU nog steeds vastzit in eindeloze vergaderingen. Hij wist Israël én Hamas aan tafel te krijgen voor een deal die echt hout snijdt: eerst een bestand, dan de-escalatie en uiteindelijk een route richting heropbouw - mét voorwaarden. Geen naïeve praat, maar realpolitik met moreel kompas.

De reactie van Hamas spreekt boekdelen. De terreurorganisatie noemt de internationale troepenmacht ‘niet neutraal’ en wijst het VN-besluit af. Natuurlijk. Want die troepenmacht betekent het einde van hun macht. Geen raketten meer uit woonwijken, geen marteling van critici, geen totale greep op de burgerbevolking.

En dat is exact wat Gaza nodig heeft. De mensen daar snakken naar adem, naar vrijheid - niet naar een gewapende sekte die zich voordoet als bevrijdingsbeweging. Hamas’ paniek is geen teken van onrecht, maar een bevestiging dat deze koers juist is. Eindelijk wordt de terreur serieus aangepakt.

De goedkeuring van dit plan door de VN is geen kleinigheid. In het verleden was de Veiligheidsraad vaak verlamd door veto’s en politieke correctheid. Maar nu dus niet. Zelfs Rusland en China hielden zich stil. Dat toont de druk die Trump internationaal uitoefent - en zijn unieke vermogen om door impasses heen te breken.

De Europese Unie komt er bekaaid vanaf. Terwijl Brussel blijft pleiten voor eindeloze ‘dialoog’, weet Washington te leveren: concrete afspraken, werkbare stappen, en het lef om Hamas bij naam te noemen. Dat is het leiderschap waar de wereld op zat te wachten - en dat het kartel hier in Nederland liever negeert.

Een gevoelig punt blijft de passage in de resolutie waarin wordt gesproken over een mogelijke Palestijnse staat. Die zou er kunnen komen na hervormingen, ontwapening en heropbouw. Maar dat is geen belofte - het is een traject, afhankelijk van de daden van de Palestijnen zelf.

Premier Netanyahu herhaalde dit weekend terecht dat Israël geen Palestijnse staat wil onder druk. Een staat zonder garantie op veiligheid is een nieuwe mislukking in wording. Trump begrijpt dat. Geen soevereiniteit zonder orde. Geen rechten zonder verantwoordelijkheden. Het is die hardheid die ontbreekt in het Europese denken - en die hier juist broodnodig is.

Trumps plan is geen droomscenario, maar het is realistisch, uitvoerbaar én moreel verdedigbaar. Het biedt veiligheid aan Israël, perspectief aan Gaza, en ontmaskert Hamas als het obstakel dat het altijd al was. Het is een verademing om te zien hoe één leider met lef en overtuiging meer bereikt dan twintig jaar politiek geklets van links-liberale diplomaten.

Nu is het aan Nederland - en aan ons allemaal - om het juiste kamp te kiezen. Niet het kamp van de wegkijkers, de relativerende media en de ‘alle partijen zijn gelijk’-types. Maar het kamp van leven, orde, recht en waarheid. Dáár ligt de toekomst – als we tenminste durven kiezen.