Trump haalt keihard uit naar Israël én Iran: “Ze weten niet meer wat de f*ck ze doen”

Toen hem gevraagd werd of hij nog steeds gelooft dat Iran vrede wil – ondanks het feit dat dat land zich volgens sommigen niet volledig aan de afspraken zou houden – verschoof Trump de pijlen naar Israël.

“Maar Israël schond het akkoord ook,” begon Trump fel. “Israël… zodra we het akkoord sloten, kwamen ze meteen met een gigantisch bommentapijt; de grootste die ik gezien heb. De grootste hoeveelheid bommen tot nu toe. Ik ben niet blij met Israël.”

Trump was zichtbaar verontwaardigd over het feit dat Israël binnen een uur na de aankondiging van het staakt-het-vuren een zware aanval uitvoerde, terwijl hij duidelijk had aangegeven dat beide partijen 12 uur de tijd kregen om af te schalen.

“Als ik zeg: je hebt 12 uur [om af te bouwen], dan ga je toch niet in het eerste uur alles droppen wat je hebt? Ik ben niet blij met hen. Ik ben ook niet blij met Iran. Maar ik ben écht woedend over wat Israël vanmorgen deed.”

En toen kwam de klap op de vuurpijl:

Dat Trump kritisch is op Iran, is niets nieuws. Maar dat hij zich zó fel keert tegen Israël – en zelfs spreekt van volstrekte roekeloosheid – markeert een opvallende koerswijziging. En dat uitgerekend Trump, die tijdens zijn eerste presidentschap de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem verplaatste en bekendstaat als een uitgesproken vriend van Israël, nu de leiding in Tel Aviv openlijk de les leest, is ronduit historisch. Zeker omdat hij zelf onlangs het leger een aanval liet uitvoeren op Iraanse nucleaire installaties. Dit om Israël te steunen.

De uitspraak verraadt vooral diepe frustratie over het feit dat geen van beide partijen zich houdt aan gemaakte afspraken. Trump voelt zich duidelijk ondermijnd in zijn rol als bemiddelaar – en dat steekt.

Wat Trump hier blootlegt, is dat de wereld al te vaak een eenzijdig beeld krijgt voorgeschoteld. In het westerse discours wordt Israël meestal automatisch verdedigd, ongeacht de context – en Iran automatisch als de agressor aangewezen. Maar Trump doorbreekt dat narratief. Hij zegt wat zelden iemand durft te zeggen: beide partijen zijn doorgeslagen, beide partijen hebben bloed aan hun handen... maar het was dit keer vooral Israël dat plotseling losging terwijl er afspraken gemaakt waren over een staakt-het-vuren.

Wat je ook van hem vindt: Trump zegt waar het op staat. Hij doorziet het politieke spel en is niet bang om heilige huisjes omver te schoppen. Terwijl Europese leiders zwijgen, politiek correct mompelen of wegkijken, zegt Trump luid en duidelijk wat zovelen denken: dit is een oorlog zonder richting, zonder respect voor afspraken, en zonder winnaars.

En dat moet stoppen. Of we ooit echte vrede zien, is de vraag – maar duidelijk is dat nieuwe eerlijkheid nodig is. En in dat opzicht is Trump, wederom, degene die het lef heeft om die stap te zetten.