VS-Schikking Seksueel Misbruik: Triomf voor Slachtoffers of Geldmachine?

Het echte schandaal ligt niet in de schikking, maar in de vraag hoe dit zo ver heeft kunnen komen. Waar was de overheid toen deze gruwelen plaatsvonden? Hoe konden instellingen die onze kinderen moesten beschermen zo falen? Scholen, jeugdzorg, overheidsinstanties – allemaal keken ze weg terwijl roofdieren hun gang gingen. Deze schikking legt pijnlijk bloot hoe rot het systeem is. En nu wordt de rekening niet gepresenteerd aan de daders of nalatige bestuurders, maar aan de samenleving die het gelag betaalt. Dit is geen incident, maar een systeemfout die decennia onopgemerkt bleef.

Wat deze schikking duidelijk maakt, is hoe gerechtigheid in Amerika een industrie is geworden. Advocatenkantoren specialiseren zich in dit soort zaken, niet uit medemenselijkheid, maar omdat de jackpot lonkt. Terwijl slachtoffers eindelijk hun stem krijgen, blijft de kern van het probleem onaangeroerd. Er is geen serieuze hervorming van de systemen die dit mogelijk maakten. Geen verantwoording voor degenen die wegkeken.

Dit is een pleister op een etterende wond, een dure doek voor het bloeden. Als ze willen dat dit nooit meer gebeurt, moeten ze de rot uit het systeem snijden, de doofpotcultuur aanpakken en ervoor zorgen dat daders niet jarenlang ongestraft hun gang kunnen gaan. Tot die tijd blijft deze schikking een bittere pil: een overwinning voor slachtoffers, maar een schrale troost voor een falende samenleving.