Wapens voor Oekraïne verdwijnen in de schaduw – hoogste tijd om ermee te kappen

Onder de nieuwe bondskanselier Friedrich Merz wordt er nu gezwegen over welke wapens worden gestuurd, hoeveel, en wanneer. Niet omdat men ineens verstandiger is geworden over de geopolitieke risico’s — nee, omdat men inziet dat Rusland jarenlang gratis meelas met alles wat de Duitse regering openlijk deelde.

Wat een amateurs waren het toch onder Scholz. Je eigen militaire strategie op straat gooien, zodat de tegenstander kan meelezen, plannen, aanpassen en anticiperen? Zelfs een beginnende student geopolitiek weet: openheid over militaire steun is strategische zelfmoord.

Sinds 2022 was Duitsland er trots op om “transparant” te zijn over de leveringen: tanks, artillerie, luchtverdediging — alles werd publiek aangekondigd. Alsof je tijdens een schaakwedstrijd openlijk zou roepen: “Let op, ik verplaats straks mijn dame naar veld F6!”

Het effect? Rusland kon precies analyseren wat Oekraïne aan middelen kreeg, waar zwakke plekken zaten, en hoe lang het duurde voor leveringen arriveerden. Je had er niet eens spionnen voor nodig.

Dat ze dit nu eindelijk corrigeren, is pure noodzaak. Maar tegelijk: het is bizar dat dit niet altijd al het beleid was. Elke strategisch denkende regering had dit vanaf dag één begrepen.

Wat nog schrijnender is: de nieuwe tactiek van geheimhouding betekent ook dat er minder democratisch debat mogelijk is over deze leveringen.

Het wordt voortaan allemaal achter gesloten deuren geregeld. En de burger? Die mag netjes belasting betalen en hopen dat de politieke elite weet wat ze doet. (Spoiler: dat weten ze meestal niet.)

Geheimhouding lost dus één probleem op — Russische informatiepositie — maar vergroot een ander probleem: gebrek aan transparantie richting de eigen bevolking.

En dan het allerbelangrijkste: waarom leveren we überhaupt nog wapens aan Oekraïne?

Dit is niet onze oorlog. Oekraïne is geen bondgenoot. Het is geen NAVO-lid. Het is geen lid van de EU.

Ja, Rusland is een probleem. Maar dat maakt Oekraïne nog geen heilige natie die wij eindeloos moeten blijven bewapenen met miljarden aan spullen die wij zelf kunnen gebruiken voor onze eigen defensie.

Wat is onze nationale interesse hier? Geen. Nul. Nada. Nederland, Duitsland, Frankrijk, noem ze allemaal maar op: we worden meegesleurd in een conflict dat niets, maar dan ook niets met onze directe veiligheid te maken heeft.

We verspillen gigantische sommen geld, wakkeren het risico op een grotere Europese oorlog aan, en raken ondertussen zelf steeds kwetsbaarder.

De enige verstandige koers is: stoppen met leveren. Geen wapens, geen munitie, geen geld, geen technische ondersteuning.

Diplomatie, vredesbesprekingen, economische heropbouw — dát zijn taken waar Europa zich op moet richten. Niet op het eeuwig bewapenen van een oorlogszone waar alleen maar meer doden en ellende uit voortkomen.

Nederland moet hier niet langer in meegezogen worden. Geen wapens. Geen oorlog. Geen deelname. Punt.