-Column Dr. Gert Jan Mulder- Marjolein Faber heeft gelijk: eindelijk iemand die de waarheid over asiel durft te zeggen

Marjolein Faber, minister voor Asiel en Migratie namens de PVV, wordt door velen verguisd vanwege haar ferme uitspraken over asielbeleid. Maar in werkelijkheid heeft ze gelijk. Volkomen. Onontkoombaar. En hard nodig. Haar kritiek op het COA en het uitgavenpatroon voor uitjes en activiteiten in asielzoekerscentra raakt de kern van wat er misgaat in het Nederlandse migratiebeleid.

We hebben het hier over een opvangsysteem dat geen opvang meer is, maar een all-inclusive verblijfspark. Waar asielzoekers — van wie een groot deel geen enkele kans maakt op erkenning — worden beziggehouden met uitstapjes naar de Efteling, dagjes uit naar pretparken of andere vertiervormen die eerder thuishoren in toerismebrochures dan in een opvangcentrum.

Wie betaalt, bepaalt, zegt Faber terecht. Het COA mag dan een zelfstandig bestuursorgaan zijn, het wordt voor honderd procent betaald met belastinggeld. En dat belastinggeld vloeit rijkelijk: honderden miljoenen euro’s per jaar aan huisvesting, begeleiding, beveiliging en inmiddels ook vermaak. Terwijl Nederlanders zelf steeds vaker horen dat er “geen geld is” voor politie, defensie, jeugdzorg of ouderenopvang.

De realiteit is: de meerderheid van de asielzoekers die nu naar Nederland komt, is geen vluchteling. Ze zijn geen oorlogsslachtoffers of politieke dissidenten. Het zijn jonge mannen, vaak uit veilige landen of gebieden, die hun geluk komen beproeven in een rijk, welvarend West-Europees land. En als ze uit verveling — en dat gebeurt — de boel op stelten zetten, wil het COA ze belonen met een dagje pretpark. Dat is waanzin.

Wat Faber goed begrijpt, en wat haar critici liever niet onder ogen zien, is dat dit soort beleid een magnetisch effect heeft op nieuwe instroom. Als de indruk ontstaat dat Nederland asielzoekers niet alleen opvangt, maar ook vermaakt, dan zullen er meer komen. En daar moeten we juist vanaf.

Faber pleit daarom voor een ontmoedigingsbeleid. Niet omdat ze wreed is, maar omdat het effectief is. Want als duidelijk wordt dat Nederland streng is, dat procedures snel gaan, dat je bij afwijzing ook echt vertrekt, en dat er geen luxe te verwachten valt — dan denken mensen wel twee keer na voordat ze hierheen komen.

Ze zegt ook iets anders essentieels: Nederland heeft zijn eigen defensie, grenzen en procedures jarenlang uitgehold. En nu we geconfronteerd worden met ongecontroleerde instroom, blijkt hoe kwetsbaar we zijn. Dit heeft niets te maken met hardvochtigheid, maar alles met zelfbehoud.

Marjolein Faber is geen karikatuur. Ze is een realist. En in een tijd waarin het migratiedebat wordt beheerst door morele chantage en wegkijkgedrag, is haar houding een verademing van helderheid, eerlijkheid en verantwoordelijkheidsgevoel.

Wie daar tegenin gaat, begrijpt niet wat er op het spel staat.