GL/PvdA-leden zijn Timmermans' oorlogsgekte spuugzat: "Wie gelooft dit nog?"

En dat terwijl zijn eigen achterban – de GroenLinks- en PvdA-leden – allang helemaal klaar is met deze krankzinnige oorlogsretoriek.

Het was pijnlijk zichtbaar: in een klein theatertje stonden ze erbij en keken ze ernaar, terwijl Timmermans zich verslikte in zijn eigen oorlogszuchtige koortsdroom.

Volgens Timmermans wordt „ons lot op de slagvelden van Oekraïne bepaald”. Let goed op: ons lot. Dus niet alleen dat van Oekraïne — nee, volgens Frans zijn wij nu allemaal frontsoldaten geworden.

„Oekraïne zal de oorlog winnen”, beweert hij met stalen gezicht. Wie gelooft die onzin nog? Zelfs de meest verstokte oorlogshaviken in Washington fluisteren allang achter gesloten deuren dat Oekraïne deze strijd militair niet gaat winnen. De kaarten zijn geschud. De realiteit is hard. Maar Timmermans? Die blijft maar dromen over eindeloze strijd en triomf.

En de rekening? Die mag u betalen. Letterlijk. Timmermans wil méér defensiegeld, méér steun, méér risico’s voor Nederland en voor Europa.

Maar tot zijn verbazing blijkt zijn eigen partij – ja, de GroenLinks-PvdA fusieclub die hij moest leiden naar de overwinning – niets te voelen voor zijn oorlogsstokpaardjes.

Pacifistische idealen, vredesmissies, diplomatieke oplossingen? Die zijn blijkbaar ouderwetse rommel voor Frans. De partij die ooit stond voor dialoog en vredesopbouw wordt nu geterroriseerd door een leider die zichzelf heeft wijsgemaakt dat Europa een militaire grootmacht moet worden.

Zijn oproep om “hard power” te gaan gebruiken viel als een baksteen. Geen staande ovaties. Geen juichende menigte. Alleen ongemakkelijke blikken en een groeiende ergernis onder partijleden die zich nog wél iets herinneren van hun eigen beginselen.

Timmermans, ooit zelfbenoemd kampioen van de 'soft power', heeft zichzelf veranderd in een karikatuur: een man die denkt dat het jaar 2024 hetzelfde is als 1945.

Hij riep in zijn speech dat „we niet meer op de Amerikanen hoeven te rekenen” en dat „wij Europeanen nu het geopolitieke spel moeten leren spelen.” Nou Frans, laat me je even uit de droom helpen: Europa is verdeelder dan ooit, half failliet, en helemaal niet klaar voor de rol van militair supermacht. Je verkoopt gebakken lucht, geen beleid.

En dat je het überhaupt durft om de bevolking op te roepen tot offers terwijl mensen nauwelijks hun boodschappen kunnen betalen door de inflatie die jij en je groene fanaten hebben veroorzaakt, zegt alles over hoe wereldvreemd je bent geworden.

Frans Timmermans heeft zijn eigen partij klemgereden. GL/PvdA’ers herkennen zich niet meer in hun leider. De gewone Nederlanders zien in hem een gevaarlijke fantast die dromen van oorlog belangrijker vindt dan vrede, welzijn en gezond verstand.

Zijn eigen electoraat brokkelt af. Zijn geloofwaardigheid is verdwenen. En de man die zichzelf ziet als de redder van Europa, eindigt als een tragische voetnoot: de politicus die zelfs zijn eigen achterban verloor omdat hij weigerde op tijd wakker te worden.